[ad_1]
Το γεγονός είναι ότι ο Άρης κέρδισε δίκαια τον ΠΑΟΚ. Με βάση τη φόρμα και τη δυναμική των ομάδων, το αποτέλεσμα αλλά και η εικόνα αποτελούν έκπληξη, στα 90 λεπτά όμως του αγώνα οι ασπρόμαυροι δεν κατάφεραν να πείσουν ότι δικαιούνταν αποτέλεσμα. Γιατί;
Θα καταγράψω επιγραμματικά και όσο πιο απλά γίνεται την άποψή μου για τους λόγους που οδήγησαν τον ΠΑΟΚ σε αυτή την ήττα.
Ο ΠΑΟΚ έχασε γιατί:
– Μετά από δύο μήνες εξαιρετικών αγώνων, μπορεί και να έρθει μία κακή βραδιά.
– Ο Άρης σε αυτή τη βραδιά ήταν καλύτερος, πιο αποφασιστικός. Παίζει και ο αντίπαλος, τι να κάνουμε;
– Το αγωνιστικό σχέδιο του Μάντζιου δικαιώθηκε, ένας Άρης που φάνηκε καλύτερα προετοιμασμένος και σε πνευματικό επίπεδο
– Όλη σχεδόν η ομάδα του Λουτσέσκου και οι παίκτες δεν έπιασαν καλή απόδοση, κάτι που όταν συμβαίνει η ευθύνη βαραίνει τον προπονητή.
-Δεν υπήρχε η απαιτούμενη ένταση στις κινήσεις είτε οι φιλοξενούμενοι είχαν την μπάλα στα πόδια είτε χωρίς αυτή.
– Τα ξεκινήματα των ημιχρόνων για την ομάδα του ΠΑΟΚ συνεχίζουν να είναι νωχελικά, κάτι που θα επέφερε και συνέπειες
– Δεν κατάφερε (για άλλη μία φορά) ο ΠΑΟΚ να αντιμετωπίσει τον Άρη του Μάντιζιου που μπορεί και περιμένει αρκετά πίσω στο γήπεδο για να χτυπήσει στη κόντρα
– Οι καλύτεροι σε απόδοση παίκτες ήταν εκείνοι που ήρθαν από τον πάγκο μετά το 70΄.
Μετά από όλα τα παραπάνω, δήλωση όπως… «ο Άρης έπαιζε σήμερα σαν να ήταν το παιχνίδι της ζωής του» δεν λέγεται πλέον ούτε στα πάρκα μεταξύ φίλων πάνω στην καζούρα. Ας σοβαρευτούμε… Όταν ο Άρης κέρδιζε 2-0 τον Παναθηναϊκό τι έκανε; (Δηλαδή τώρα εγώ θα υπερασπίζομαι τον Άρη; Αν είναι δυνατόν…) Και τέλος πάντων καλά έκανε ο Άρης και καλά κάνει. Ο ΠΑΟΚ κόουτς τι κάνει (εδώ και χρόνια) για να παίξει αυτόν τον Άρη που του κάνει δώρο την μπάλα και τον περιμένει να τον χτυπήσει σε ανοικτό γήπεδο; Η απάντηση σε αυτή τη βασική ερώτηση είναι… «ο Άρης έπαιξε το παιχνίδι της ζωής του»;
Από εκεί και πέρα, κατανοητή η ανάγκη μετά από μία ήττα να «βρεθεί» ένας «φταίχτης» και να πέσει όλο το βάρος στον κάθε… Βιεϊρίνια που με την απόδοσή του «ανέδειξε» ως πολυτιμότερο τον προσωπικό του αντίπαλο, αλλά όταν σε ένα παιχνίδι δεν υπάρχει παρά μόνο ένας ή δύο διακριθέντες, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε μεμονωμένα για κανένα. Η ευθύνη είναι συνολική και βαραίνει τον προπονητή που δεν κατάφερε να βρει λύσεις για να αντιμετωπίσει το σχέδιο του αντιπάλου του.
«Τι θα γινόταν αν ξεκινούσε ο Κωνσταντέλιας;» Ποιος το ξέρει; Όταν με τον Ολυμπιακό ο Ντέλιας έμπαινε στο 67΄ και στη Γερμανία με την Άιντραχτ στο 73΄ το σχέδιο να έρθει σε ένα πιο ανοικτό γήπεδο, δικαιώνονταν Χθες, δεν βγήκε ούτε αυτό! Άλλο να λέμε όμως.. «λάθος εξ αρχής» και άλλο ότι… «δεν του βγήκε».
Σε κάθε περίπτωση ο Λουτσέσκου πρέπει να βρει τον τρόπο με βάση τον οποίο το πολύ ωραίο συνδυαστικό του παιχνίδι θα έχει ουσία και σε αναμετρήσεις με πολλές προσωπικές μονομαχίες, ειδικά δηλαδή με τον Άρη και την ΑΕΚ. Αν δεν βρει λύση σε αυτό το θέμα, δεν θα είναι εύκολο να διεκδικήσει πρωτάθλημα το οποίο στο τέλος θα κριθεί σε ντέρμπι.
Λίγα διαιτητικά για το τέλος
Πάντα στο τέλος σχολιάζω τα της διαιτησίας και κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει για την αντικειμενικότητά μου. Λίγα πράγματα για τα χθεσινά:
– Ο Άρης κατάφερε σε δύο ματς με τον ΠΑΟΚ να έχει καλή διαιτησία. Πολύ καλή υπέρ του στην Τούμπα και καλή χθες. Είναι επιτυχία τους.
– Ο Παναθηναϊκός για ένα ακόμη ματς πήρε μεγάλο-καθοριστικό σφύριγμα. Αυτή η ομάδα που από πέρσι κέρδισε διψήφιο αριθμό πέναλτι ΧΩΡΙΣ να έχει κατοχή μπάλας και με παίκτες που έρχονταν πίσω από τον αμυνόμενο κι έπεφταν στα πόδια του, χθες είχε μια ανάποδη περίπτωση. Φωτιάς και Περράκης έκαναν ό τι δεν είδαν πώς ο αμυνόμενος του Παναθηναϊκού κλώτσησε τον Μαυρία.
-Δεν ενδιαφέρει καθόλου τι λέει ο Ολυμπιακός και όλοι όσοι τον εκπροσωπούν και έχουν χάσει κάθε δίκιο και κάθε δικαίωμα να μιλάνε για διαιτησίες και αδικίες. Αυτοί όλοι δεν μπορούν να υποστηρίξουν το δίκαιο μια και είναι γνωστοί σε όλη τη χώρα και δεν τους δίνει κανείς σημασία. Άλλο αυτό και άλλο τι έγινε χθες στον αγώνα με την ΑΕΚ, σε μία από τις μεγαλύτερες σφαγές στα όρια του σκανδάλου με απίστευτες και εξόφθαλμες αποφάσεις που καθόρισαν το αποτέλεσμα. Τέτοιες αποφάσεις και καταστάσεις ΔΕΝ πρέπει να δικαιολογούνται και να γίνονται ανεκτές από κανέναν, γιατί κάπως έτσι θα επιστρέψουμε σε άλλες εποχές…
Ηθικοί αυτουργοί επεισοδίων
Υπάρχουν ακόμη Έλληνες που ψάχνουν τα αίτια της οπαδικής βίας! Ποιος κοροϊδεύει ποιον; Η ατιμωρησία συνεχίζει να αποτελεί τον κύριο παράγοντα. Χθες στο Χαριλάου και σε ένα κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδι επειδή… έχουν τιμωρηθεί οι ΠΑΕ για τη βία στα γήπεδα, οπαδοί του Άρη κατάφεραν και κρέμασαν πανό με το οποίο διαφήμιζαν τον τραυματισμό αντιπάλων που οδήγησε ανθρώπους στο νοσοκομείο! Το αντιλαμβάνεστε; Δηλαδή, οι ατιμώρητοι (και γι αυτή την επίθεση) οπαδοί, πανηγύριζαν για τα ατιμώρητα κατορθώματά του, μπροστά στα «μούτρα» των Αρχών! Μετά και από τα χθεσινά ποιος δεν καταλαβαίνει τι φταίει; Αποτέλεσμα όλων αυτών: «40 προσαγωγές ΠΑΟΚτσήδων που έβλεπαν τον αγώνα σε μαγαζί, καμία προσαγωγή ή σύλληψη για το κατάπτυστο πανό στο Χαριλάου». Γιατί άραγε τόσο διαφορετική αντιμετώπιση για ακόμη μία φορά; Γιατί τόση ασυλία σε συγκεκριμένη πλευρά που πριν λίγο καιρό φώναζε και «έκλαιγε» για συλλήψεις και τώρα υιοθετεί -μέσα στο σπίτι της- επεισοδιακές συμπεριφορές με τέτοια πανό;
[ad_2]