[ad_1]
Αποδοχή
Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε αυτόν τον όρο; Σας φαίνεται σαν κάτι που πρέπει να κάνετε όταν είστε έτοιμοι; Μήπως μοιάζει με κάτι που δεν θα μπορέσετε ποτέ να κάνετε; Πιστεύετε ότι αποδοχή σημαίνει συγχώρεση, άρνηση ή ικανοποίηση; Αν ναι, επιτρέψτε μου να διευρύνω την άποψή σας για την αποδοχή μέσα από αυτό το άρθρο.
Αυτό το άρθρο θα συζητήσει τη διαδικασία του πένθους και της απώλειας, ενώ παράλληλα θα τονίσει τι σημαίνει αποδοχή. Προσφέρω επίσης συμβουλές σχετικά με την ελπίδα για την αντιμετώπιση κάθε σταδίου.
Ως θεραπευτής τραύματος, έχω συμβουλεύσει πολλούς πελάτες που παλεύουν με την έννοια της απώλειας και του πένθους. Μια κοινή διερεύνηση στην οποία επιδίδομαι συχνά με τους πελάτες μου είναι αυτή της αποδοχής. Πολλοί από τους πελάτες μου, παλιούς και νυν, δεν μπορούν να αντιληφθούν πλήρως πώς να “αποδεχτούν” το πένθος τους και την απώλεια που έχουν βιώσει. Ένας από τους προηγούμενους πελάτες μου μου έκανε μια καλή ερώτηση στο τέλος μιας “βαριάς” συνεδρίας.
“Πώς υποτίθεται ότι θα αποδεχθώ αυτό που μου συνέβη όταν δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου; Τον πόνο. Τη θλίψη. Την προδοσία”.
Είναι δύσκολο να αποδεχτείς τη θλίψη και την απώλεια όταν το μυαλό σου παραμένει θύμα της καρδιάς σου. Μερικές φορές η κατανόηση ότι η θλίψη και η απώλεια συχνά συμβαίνουν σε στάδια μπορεί να είναι απελευθερωτική. Μπορεί να διαπιστώσετε ότι βιώνετε κάθε στάδιο λίγο-λίγο, μήνες ή χρόνια αργότερα και καθόλου. Ο καθένας βιώνει τη θλίψη με διαφορετικό τρόπο.
Παρακάτω αναλύω κάθε στάδιο λίγο πιο διεξοδικά και σας δίνω συμβουλές για το πώς να το αντιμετωπίσετε.
Άρνηση
Όταν χάνουμε κάτι κοντινό μας, ο κόσμος μας αλλάζει. Μπορεί να γίνουμε πολύ εφησυχασμένοι με αυτό που έχουμε και σπάνια σκεφτόμαστε πώς θα αντιμετωπίζαμε την απώλεια αυτού του προσώπου ή αυτού του πράγματος που αγαπάμε. Όταν δούλευα με ηλικιωμένους πριν από μερικά χρόνια, είχα έναν πελάτη που έχασε το ένα του χέρι στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Μοιράστηκε την ιστορία του μαζί μου και με άλλα 10 μέλη μιας θεραπευτικής ομάδας που άκουγαν με προσοχή το τραύμα του. Αυτό που μοιράστηκε ήταν ότι ποτέ δεν είχε σκεφτεί τι θα έκανε αν έχανε ένα άκρο ή, ακόμη χειρότερα, τη ζωή του. Δεν πάλευε μόνο με την απώλεια ενός άκρου, αλλά και με ψυχωτικά συμπτώματα όπως ψευδαισθήσεις (ακουστικές και απτικές), παραληρητικές ιδέες (ισχυρές πεποιθήσεις που θεωρούνται αληθινές παρά τις απτές αποδείξεις για το αντίθετο) και διαταραχή της σκέψης (συγκεχυμένα μοτίβα σκέψης που φαίνονται συγκεχυμένα και ακατανόητα). Αποφάσισε να το αντιμετωπίσει μπαίνοντας σε κατάσταση άρνησης.
Πώς να το αντιμετωπίσετε: Είναι σημαντικό να αντιμετωπίσετε την απώλεια που έχετε βιώσει. Ο μόνος τρόπος για να αναπτυχθείτε και να θεραπευτείτε είναι να είστε πρόθυμοι να δείτε τι συνέβη. Το τελευταίο πράγμα που θέλετε είναι να είστε μουδιασμένοι. Όταν είμαστε μουδιασμένοι, δεν νιώθουμε τη ζωή και συχνά κλείνουμε τα μάτια σε όσους μας χρειάζονται.
Θυμός
Ο θυμός είναι μια φυσική αντίδραση στην απώλεια, ειδικά στην απροσδόκητη απώλεια. Μερικοί άνθρωποι φαίνεται να παραμένουν σε αυτό το στάδιο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί να έχετε επιδείξει τις ακόλουθες συμπεριφορές ή να γνωρίζετε κάποιον που το έχει κάνει.
Αλλά ο θυμός μπορεί να εκδηλωθεί με σαρκασμό, συχνό γέλιο και αστεϊσμούς σχετικά με την απώλεια, συναισθηματική απομάκρυνση, απομόνωση, συχνή ευερεθιστότητα, ανθρωποκτονικές ή αυτοκτονικές απειλές και χειρονομίες, και προβλήματα συμπεριφοράς, όπως η εναντίωση και η προκλητικότητα (κυρίως για τα παιδιά και τους εφήβους). Ο θυμός είναι μια προσπάθεια αντιμετώπισης, αλλά το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί περισσότερη ένταση.
Πώς να το αντιμετωπίσετε: Επιδιώξτε τη θεραπεία ή την πνευματική συμβουλευτική. Εάν ο θυμός είναι σε τέτοιο επίπεδο που προκαλεί προκλήσεις σε άλλους τομείς της ζωής ή δημιουργεί συμπτώματα υγείας και ψυχικής υγείας, είναι καιρός να ζητήσετε βοήθεια. Χρειάζεστε κάποιον να σας βοηθήσει να επεξεργαστείτε το θυμό και να προσπαθήσετε να τον επιλύσετε ή να τον μειώσετε.
Διαπραγμάτευση
Έχετε ακούσει ποτέ την προσευχή ενός παιδιού; Είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά πράγματα που έχω ακούσει ποτέ. Πριν ξεκινήσω την καριέρα μου στη συμβουλευτική και την ψυχοθεραπεία πριν από λίγο λιγότερο από 11 χρόνια, εργάστηκα σε ένα κέντρο ανάπτυξης παιδιών. Ένα 5χρονο παιδί μου είπε, καθώς παίζαμε έξω, ότι είχε πει αυτή την προσευχή: “Θεέ μου, σε παρακαλώ, άκουσέ με. Θέλω η μαμά και ο μπαμπάς να σταματήσουν να τσακώνονται. Αγαπώ την Τσε Τσε (τη θεία της), αλλά δεν θέλω να ζήσω μαζί της. Αν το κάνεις αυτό Θεέ μου, δεν θα κλάψω ποτέ ξανά”. Η διαπραγμάτευση λέει “αν κάνεις αυτό… θα κάνω αυτό”.
Πώς να το αντιμετωπίσετε: Για τα μικρά παιδιά, αφιερώστε χρόνο για να απαντήσετε στις ερωτήσεις τους και να εξηγήσετε ότι δεν μπορούν (και δεν πρέπει) να αισθάνονται υπεύθυνα για την απώλεια. Εξηγήστε ότι δεν είναι σε θέση να αλλάξουν την κατάσταση. Ενισχύστε το γεγονός ότι οι ενήλικες πρέπει να βρουν λύση στα πράγματα. Για τους ενήλικες που διαπραγματεύονται, θα χρειαστεί να αμφισβητήσετε εσείς (ή το άτομο που πενθεί) τις σκέψεις ή τις συμπεριφορές που παζαρεύουν. Ρωτήστε τον εαυτό σας (ή το άτομο) πώς και γιατί πιστεύει ότι το παζάρεμα θα αλλάξει τα πράγματα. Το παζάρεμα μπορεί να μοιάζει πολύ με μια μορφή άρνησης αναμεμειγμένη με κατάθλιψη.
Κατάθλιψη
Όλοι γνωρίζουμε πώς μοιάζει η κατάθλιψη. Είναι μια μορφή βαθιάς θλίψης που μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε σκέψεις αυτοκτονίας. Εάν η κατάθλιψη είναι σοβαρή και δεν αντιμετωπίζεται, μπορεί να οδηγήσει σε ψυχωτικές σκέψεις και συμπεριφορές. Όταν υποφέρετε από την απώλεια κάποιου αγαπημένου σας προσώπου, είναι φυσιολογικό να πέφτετε σε ένα μέρος άρνησης, θυμού και διαπραγμάτευσης πριν φτάσετε στο έδαφος της κατάθλιψης.
Πώς να το αντιμετωπίσετε: Αναζητήστε επαγγελματική βοήθεια, μιλήστε με τον ιατρό σας, τρώτε υγιεινά και αρχίστε να γυμνάζεστε. Μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο να αρχίσετε να παίρνετε βιταμίνες για να χτίσετε τον οργανισμό σας από το συναισθηματικό και ψυχολογικό στρες της θλίψης και της απώλειας. Το Q10, ο σίδηρος, το μαγνήσιο, τα συμπληρώματα ιχθυελαίου, οι πολυβιταμίνες και άλλες τέτοιες βιταμίνες μπορούν να σας βοηθήσουν να τα βγάλετε πέρα. Οι περισσότεροι άνθρωποι διπλασιάζουν την καφεΐνη, αλλά αυτό μπορεί να σας γυρίσει μπούμερανγκ.
Αποδοχή
Η αποδοχή δεν σημαίνει ότι πρέπει να συγχωρήσετε, να αγνοήσετε, να μπείτε σε άρνηση ή να δικαιολογήσετε αυτό που συνέβη. Αποδοχή σημαίνει ότι βρίσκεστε σε ένα σημείο όπου μπορείτε να αναγνωρίσετε τι έχει συμβεί, να το επεξεργαστείτε χωρίς να αρνείστε τι έχει συμβεί και βρίσκεστε σε ένα πιο δυνατό σημείο από πριν. Η “αποδοχή” είναι μια διαδικασία από μόνη της.
Ένας πρώην πελάτης μου αρνήθηκε ότι οι γονείς του οδεύουν προς διαζύγιο και άρχισε να επιτρέπει τις κρίσεις και την εξάρτηση του πατέρα του από διάφορες ουσίες. Παρά τις πολλαπλές κλήσεις στην αστυνομία για βοήθεια όταν ο πατέρας του μεθούσε, τις νοσηλείες για την ψυχωτική διαταραχή του πατέρα του και τις κλήσεις στην τηλεφωνική γραμμή αυτοκτονίας και κρίσης για βοήθεια, ο πελάτης μου παρέμεινε στα 4 πρώτα στάδια μέχρι που πήγε στο κολέγιο.
Ενώ βρισκόταν στο κολέγιο, αναγνώρισε ότι προχωρούσε πιο κοντά στην αποδοχή κάθε φορά που απευθυνόταν σε άλλους για βοήθεια. Το να καλεί για βοήθεια και να μου μιλάει ήταν από μόνο του “αποδοχή”. Ήξερε ότι υπήρχε πρόβλημα με τον πατέρα του και ήξερε ότι έπρεπε να το αποδεχτεί.
Πώς να το αντιμετωπίσετε: Πάρτε το χρόνο σας και μην πιέζετε τον εαυτό σας να αποδεχτεί την απώλεια και τη θλίψη αν δεν είστε έτοιμοι. Είναι μια διαδικασία που μπορεί να πάρει χρόνια και μπορεί να μην γίνει ποτέ πλήρως. Το σημαντικό είναι να απευθυνθείτε για υποστήριξη και να είστε ανοιχτοί στο να επιτρέψετε στους άλλους να σας βοηθήσουν στην πορεία. Αν πρέπει να αποδεχτείτε κάτι, αυτό θα είναι ότι υποφέρετε και χρειάζεστε κάποιον να σας βοηθήσει να το αντιμετωπίσετε.
Tamara Hill, MS, NCC, CCTP, LPC
[ad_2]