[ad_1]
Καθώς οι παραγωγοί σε όλο το νότιο ημισφαίριο προετοιμάζονται για τη συγκομιδή του 2024 που πλησιάζει, ο άνθρωπος πίσω από το Oasis Olives βρίσκεται σε μια μοναδική θέση. Ο ιδρυτής John Symington ακολούθησε ένα ασυνήθιστο μονοπάτι που τον οδήγησε από τον κόσμο της πληροφορικής στη φύτευση ελιών στο κεντρικό Περού και αργότερα στην Αυστραλία. Ο πλέον παραγωγός αποφάσισε να φυτεύει ελαιόδεντρα για να δεσμεύσει άνθρακα και να δημιουργήσει τοπικές θέσεις εργασίας στην έρημο του Περού. Για να ενισχύσει τις προσπάθειές του, ο Symington προσέλαβε έναν τοπικό γεωπόνο προκειμένου να διευθύνει την επιχείρηση, ενώ παράλληλα αποφάσισε να εμβαθύνει τις γνώσεις του για την ελαιοκαλλιέργεια και την παραγωγή λαδιού. Με δράσεις σε Περού και Αυστραλία, η Oasis Olives συνεχίζει να αναπτύσσεται, αναζητώντας νέες προκλήσεις και ευκαιρίες στο χώρο της ελαιοκαλλιέργειας.
Περίπου το ήμισυ του ελαιολάδου της εταιρείας παράγεται στο Περού, με μέση ποσότητα περίπου στα 700.000 λίτρα κατά τη διάρκεια μιας καλής χρονιάς. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της παραγωγής εξάγεται χύμα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αυστραλία.
Μετά την ενθάρρυνση από τις τοπικές αρχές και τους συμβούλους της εταιρείας, ο ιδρυτής αρχικά επέλεξε το Πίσκο για την ελαιοκαλλιέργειά του, λόγω της περιοχής που προσέφερε σημαντικούς πόρους νερού. Η πρόσβαση σε υδροφόρους ορίζοντες είναι ζωτικής σημασίας στο Περού, καθώς η χώρα δεν λαμβάνει επαρκή ποσότητα βροχής. Ωστόσο, παρά τις καλές προοπτικές, η περιοχή δεν αποδείχθηκε ιδανική, επιβεβαιώνοντας την ανάγκη για νέες μεθόδους επεξεργασίας των δέντρων, προκειμένου να επιτευχθεί αξιόπιστη άνθηση με τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα να αποτελούν πρόκληση. Αρχικά, ο γεωπόνος αναζήτησε ποικιλίες ελιάς που απαιτούν λιγότερες ώρες ψύξης, γνωρίζοντας από νωρίς ότι οι υψηλές θερμοκρασίες του χειμώνα μπορεί να είναι πρόβλημα. Ωστόσο, οι ποικιλίες που επέλεξε δεν καρποφόρησαν.
«Ανακαλύψαμε τυχαία ότι, αν η διαδικασία της δακτυλίωσης μπορεί να αντισταθμίσει σε κάποιο βαθμό την έλλειψη ψύξης και να αναζωογονήσει τα ελαιόδεντρα ώστε να δώσουν καλύτερη ποιότητα και καρποφορία», είπε ο Symington. Η δακτυλίωση των δέντρων ως μορφή αναζωογόνησης και όχι ως θανάτωσης που χρησιμοποιείται συνήθως, συνεπάγεται την αποκοπή μιας λεπτής λωρίδας φλοιού γύρω από τον κορμό. Έτσι το φύλλωμα λειτουργεί προς όφελος του ριζικού συστήματος. Η περιοχή κάτω από τον δακτύλιο παγιδεύει ορισμένα θρεπτικά κατά την περίοδο της άνθισης, και αυτό είναι αρκετό για να ωθήσει το δέντρο να έχει μια ικανοποιητική καρποφορία. Η λύση βρέθηκε τυχαία κατά τη διάρκεια μιας βόλτας του παραγωγού στον ελαιώνα όπου παρατήρησε ότι σε ένα κλαδί που είχε παγιδευτεί μεταξύ δύο άλλων, ο φλοιός του είχε ξεκολλήσει και αυτό ήταν και το μόνο κλαδί στο δέντρο με αξιοπρεπή ανθοφορία.
Μετά από διαβούλευση με τον Leandro Ravetti, τώρα συν-διευθύνοντα σύμβουλο της Cobram Estate, ο Symington έμαθε ότι η τεχνική αυτή ασκούνταν σε άλλα μέρη του ελαιοκαλλιεργητικού κόσμου για να επιτευχθούν αυξήσεις της παραγωγής, αν και η μέθοδος δεν ήταν ευρέως γνωστή για τον μετριασμό των επιπτώσεων της έλλειψης ωρών ψύχους. Η Oasis Olives χρησιμοποιεί τακτικά πλέον αυτή την πρακτική για να εξασφαλίσει την παραγωγή στους περουβιανούς ελαιώνες της.
Αν και οι αυστραλιανοί ελαιώνες δεν έχουν ανάγκη ακόμα από αυτήν τη μέθοδο, ο Symington προειδοποιεί ότι η υψηλότερη μέση θερμοκρασία στο Περού προσφέρει ενδεικτική εικόνα του τι θα μπορούσε να συμβεί στους αυστραλιανούς ελαιώνες σε πιθανά σενάρια κλιματικής αλλαγής.
Κοινοποιήστε το:
Διαβάστε Επίσης
[ad_2]