ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ρωμ. ε΄ 17 – ς΄ 2
17 εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσε διὰ τοῦ ἑνός, πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῇ βασιλεύσουσι διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ. 18 Ἄρα οὖν ὡς δι’ ἑνὸς παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα, οὕτω καὶ δι’ ἑνὸς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς. 19 ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί, οὕτω καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί. 20 νόμος δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα. οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις, 21 ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θανάτῳ, οὕτω καὶ ἡ χάρις βασιλεύσει διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.
ς΄ 1 Τί οὖν ἐροῦμεν; ἐπιμενοῦμεν τῇ ἁμαρτίᾳ, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ; 2 μὴ γένοιτο. οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι ζήσομεν ἐν αὐτῇ;
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
17 Καὶ ἡ δικαίωσις αὐτὴ ἔχει μεγάλας καὶ εὐεργετικὰς συνεπείας. Διότι, ἐὰν διὰ τῆς πτώσεως τοῦ ἑνός, ἤτοι τοῦ προπάτορός μας Ἀδάμ, ὁ θάνατος ἐκυριάρχησε διὰ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου, πολὺ περισσότερον ἐκεῖνοι, ποὺ λαμβάνουν τὴν ἀφθονίαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δικαιώσεως, ποὺ μᾶς δίδεται ὡς δωρεά, θὰ βασιλεύσουν γεμᾶτοι νέαν καὶ οὐράνιον ζωὴν διὰ μέσου τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ. 18 Τὸ συμπέρασμα λοιπὸν εἶναι, ὅτι, καθὼς διὰ μιᾶς προπατορικῆς παραβάσεως ὠδηγήθησαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἰς καταδίκην, ἔτσι καὶ διὰ μιᾶς ἀθωωτικῆς ἀποφάσεως, ποὺ δίδει τὴν δικαίωσιν, ὠδηγήθησαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἰς κατάστασιν δικαιώσεως, ποὺ φέρει ὡς συνέπειάν της τὴν ζωήν. 19 Διότι, καθὼς ἀκριβῶς διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου, τοῦ Ἀδάμ, ἔγιναν ἁμαρτωλοὶ καὶ ἔνοχοι τὸ πλῆθος τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἀδάμ, τοιουτοτρόπως καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς ποὺ ἔδειξεν ὁ ἕνας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, θὰ γίνουν δίκαιοι τὸ πλῆθος τῶν πιστευόντων. 20 Ἀλλ’ ἀφοῦ ἐπρόκειτο νὰ δικαιωθῶμεν ὅλοι διὰ τοῦ Χριστοῦ, τί ἐχρειάζετο ὁ νόμος; Ὁ μωσαϊκὸς νόμος εἰσῆλθε προσωρινῶς, διὰ νὰ πληθυνθῇ ἡ ἁμαρτία, ποὺ προῆλθεν ἀπὸ τὴν πτῶσιν τοῦ Ἀδάμ. Ἐπληθύνθη δέ, διότι οἱ ἄνθρωποι παρέβαιναν τὸν νόμον. Ἐκεῖ ὅμως, ὅπου ἐπληθύνθη ἡ ἁμαρτία, ἐδόθη πολὺ ἀφθονωτέρα ἡ χάρις. 21 Ἵνα, καθὼς ἀκριβῶς ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία, ποὺ ἔκανεν αἰσθητὸν τὸ τυραννικὸν κράτος της διὰ τοῦ θανάτου, ἔτσι βασιλεύσῃ καὶ ἡ χάρις διὰ τοῦ δώρου τῆς δικαιώσεως, διὰ νὰ ἐπικρατήσῃ ἡ αἰώνιος ζωὴ διὰ τῆς μεσιτείας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας.
ς΄ 1 Αφοῦ λοιπὸν ἐκεῖ, ποὺ ἐπληθύνθη ἡ ἁμαρτία, ἐδόθη ἀφθονώτερον ἡ χάρις, τί θὰ εἴπωμεν; Θὰ ἐπιμείνωμεν εἰς τὴν ἁμαρτίαν, διὰ νὰ μᾶς δοθῇ μὲ ἀφθονίαν ἡ χάρις; 2 Μὴ γένοιτο νὰ εἴπωμεν ἕνα τέτοιον βλάσφημον λόγον. Ἡμεῖς, ποὺ εἰς τὸ ἅγιον βάπτισμα ἀπεθάναμεν ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἐχωρίσθημεν διὰ πάντα ἀπὸ αὐτήν, πῶς θὰ ζήσωμεν ἀκόμη μέσα εἰς τὴν ἁμαρτίαν;
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. θ΄ 14-17
14 Τότε προσέρχονται αὐτῷ οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου λέγοντες· Διὰ τί ἡμεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύομεν πολλά, οἱ δὲ μαθηταί σου οὐ νηστεύουσι; 15 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος πενθεῖν ἐφ’ ὅσον μετ’ αὐτῶν ἐστιν ὁ νυμφίος; ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι, ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν. 16 οὐδεὶς δὲ ἐπιβάλλει ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· αἴρει γὰρ τὸ πλήρωμα αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ἱματίου, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 17 οὐδὲ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μήγε, ῥήγνυνται οἱ ἀσκοί, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολλοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς βάλλουσι καινούς, καὶ ἀμφότεροι συντηροῦνται.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
14 Τότε ἦλθαν εἰς αὐτόν οἰ μαθηταὶ τοῦ Ἰωάννου καὶ εἶπαν· Διατὶ ἡμεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύομεν πολύ, οἱ δὲ μαθηταί σου δὲν νηστεύουν; 15 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· μήπως εἶναι δυνατὸν οἱ προσκαλεσμένοι εἰς γάμον φίλοι τοῦ γαμβροῦ νὰ πενθοῦν καὶ νὰ νηστεύουν, ἐνόσῳ εἶναι μαζί τους ὁ γαμβρὸς καὶ ἐορτάζεται ὁ γάμος; Ἔτσι καὶ οἰ μαθηταί μου, ἐφ’ ὅσον ἐγὼ ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας εἶμαι μαζί τους, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πενθοῦν.Θὰ ἔλθουν ὅμως ἡμέραι, ποὺ θὰ πάρουν ἀπὸ αὐτοὺς τὸν Νυμφίον, καὶ τότε θὰ νηστεύσουν καὶ θὰ πενθήσουν καὶ θὰ κακοπαθήσουν. 16 Κανεὶς δὲν πρέπει νὰ βάλλῃ ἐπάνω εἰς παλαιὸν ροῦχον ἐμβάλωμα ἀπὸ τεμάχιον ὑφάσματος καινούργιου, τὸ ὁποῖον ὡς ἀμεταχείριστον εἶναι σκληρόν· διότι τὸ καινούργιο αὐτὸ κομμάτι, ποὺ ἐτέθη ὡς συμπλήρωμα, μαζεύει καὶ ἀποσπᾷ ἀπὸ τὸ παλαιὸν ροῦχον τὸ μέρος, ἐπὶ τοῦ ὁποίου εἶναι αἱ ραφαί, καὶ τὸ σχίσιμον γίνεται χειρότερον.Ἔτσι καὶ ἡ νέα μου διδασκαλία δὲν εἶναι ὠφέλιμον νὰ προσκολληθῇ ἐπάνω εἰς ἐξωτερικοὺς τύπους, ποὺ ἐπάληωσαν πλέον καὶ εἶναι ἐφθαρμένοι.Διότι καὶ οἱ ἐξωτερικοὶ τύποι θὰ ἀχρηστευθοῦν ἐπιβλαβῶς καὶ ἡ διδασκαλία μου θὰ νοθευθῇ. 17 Οὔτε βάλλουν μοῦστον εἰς ἀσκοὺς παληούς, ποὺ δὲν ἀντέχουν εἰς τὴν βράσιν τοῦ μούστου.Εἰ δ’ ἄλλως σπάζουν οἱ ἀσκοί, καὶ ὁ οἶνος χύνεται ἔξω καὶ οἱ ἀσκοὶ θὰ χαθοῦν καὶ θὰ γίνουν ἄχρηστοι.Ἀλλὰ βάλλουν μοῦστον εἰς ἀσκοὺς καινούργιους, ποὺ ἀντέχουν, καὶ ἔτσι καὶ τὰ δύο, καὶ οἱ ἀσκοὶ δηλαδὴ καὶ ὁ μοῦστος διατηροῦνται.Ἔτσι καὶ τώρα οἱ Φαρισαῖοι, καὶ ὅσοι τοὺς ἀκολουθοῦν, εἶναι παλαιοὶ ἀσκοί, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ βαστάσουν τὴν νέαν διδασκαλίαν μου, τὴν ὁποίαν θὰ παραλάβουν οἱ μαθηταί μου, ποὺ ὁμοιάζουν πρὸς νέα ἐνδύματα καὶ νέους ἀσκούς.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
O ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
Στίς 20 Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ Ἁγίου Καλλίστου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Ἦταν μοναχός στήν σκήτη τοῦ Μαγουλά στό Ἅγιον Ὄρος καί ἔγινε Πατριάρχης τό 1350 ἐπί Ἰωάννου Καντακουζηνοῦ καί Ἰωάννου Παλαιολόγου. Ἦταν πολύ ἐνάρετος καί ἐπί τῆς Πατριαρχίας του καταδικάσθηκαν οἱ κακοδοξίες τῶν Βαρλαάμ καί Ἀκινδυνου. Μετά ἀπό δύο ἔτη παραιτήθηκε ἀπό τόν θρόνο του, διαμαρτυρόμενος γιά πολιτικές αὐθαιρεσίες καί πῆγε νά μονάση στήν Μονή τοῦ Ἁγίου Μάμαντος. Μετά ἀπό κάποιο διάστημα ἐπανῆλθε στήν Πατριαρχία καί ἀφοῦ τακτοποίησε πολλά πνευματικά ζητήματα μέ σοφία, σύνεση καί φόβο Θεοῦ, ταξίδεψε στήν Σερβία, στήν σύζυγο τοῦ Κράλη τῆς Σερβίας, ὡς ἀπεσταλμένος τοῦ βασιλιᾶ, μέ σκοπό Σέρβοι καί Ρωμαίοι νά ἀναχαιτίσουν τήν τουρκική ἐπεκτατικότητα. Περνώντας ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος συνάντησε τόν Ἅγιο Μάξιμο τόν Καυσοκαλύβη, ὁ ὁποῖος τοῦ προεῖπε ὅτι ἐπρόκειτο νά πέση ἡ Κωνσταντινούπολη καί καθώς ἀναχωροῦσε ὁ Πατριάρχης, ἔψαλε πίσω του, τό ἐπιτάφιο “Ἄμωμοι ἐν ὁδῷ..” . Πράγματι ὁ ἅγιος Κάλλιστος μετά ἀπό λίγο ἀρρώστησε ἀπό λοιμώδη νόσο καί ἐκοιμήθη.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.)
Βασιλίδος ἐδείχθης Πατριάρχης θεόσοφος, καὶ ̔Αγίου ῎Ορους τὸ κλέος, τῶν Σεῤῥαίων θησαύρισμα, τῶν θείων δὲ Χριστοῦ ἡσυχαστῶν ὁ φίλος καὶ συνήγορος ὁμοῦ· διὸ πάντες πάτερ Κάλλιστε ἐν χαρᾷ ὑμνοῦμέν σε κραυγάζοντες· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ ἡμῖν τὰ κάλλιστα.
