ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ρωμ. ιε΄ 17-29
17 Ἔχω οὖν καύχησιν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τὰ πρὸς τὸν Θεόν· 18 οὐ γὰρ τολμήσω λαλεῖν τι ὧν οὐ κατειργάσατο Χριστὸς δι᾿ ἐμοῦ εἰς ὑπακοὴν ἐθνῶν λόγῳ καὶ ἔργῳ, 19 ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων, ἐν δυνάμει Πνεύματος Θεοῦ, ὥστε με ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, 20 οὕτω δὲ φιλοτιμούμενον εὐαγγελίζεσθαι οὐχ ὅπου ὠνομάσθη Χριστός, ἵνα μὴ ἐπ᾿ ἀλλότριον θεμέλιον οἰκοδομῶ, 21 ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, οἷς οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ ὄψονται, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασι συνήσουσι. 22 Διὸ καὶ ἐνεκοπτόμην τὰ πολλὰ τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς· 23 νυνὶ δὲ μηκέτι τόπον ἔχων ἐν τοῖς κλίμασι τούτοις, ἐπιποθίαν δὲ ἔχων τοῦ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν, 24 ὡς ἐὰν πορεύωμαι εἰς τὴν Σπανίαν, ἐλεύσομαι πρὸς ὑμᾶς· ἐλπίζω γὰρ διαπορευόμενος θεάσασθαι ὑμᾶς καὶ ὑφ᾿ ὑμῶν προπεμφθῆναι ἐκεῖ, ἐὰν ὑμῶν πρῶτον ἀπὸ μέρους ἐμπλησθῶ. 25 νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰς Ἱερουσαλὴμ διακονῶν τοῖς ἁγίοις. 26 εὐδόκησαν γὰρ Μακεδονία καὶ Ἀχαΐα κοινωνίαν τινὰ ποιήσασθαι εἰς τοὺς πτωχοὺς τῶν ἁγίων τῶν ἐν Ἱερουσαλήμ. 27 εὐδόκησαν γὰρ καὶ ὀφειλέται αὐτῶν εἰσιν· εἰ γὰρ τοῖς πνευματικοῖς αὐτῶν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη, ὀφείλουσι καὶ ἐν τοῖς σαρκικοῖς λειτουργῆσαι αὐτοῖς. 28 τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας, καὶ σφραγισάμενος αὐτοῖς τὸν καρπόν τοῦτον, ἀπελεύσομαι δι᾿ ὑμῶν εἰς τὴν Σπανίαν. 29 οἶδα δὲ ὅτι ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν πληρώματι εὐλογίας τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἐλεύσομαι.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
17 Λοιπόν, ἀφοῦ εἶμαι λειτουργὸς τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Θεοῦ εἰς τὰ ἔθνη, ἔχω καὶ καύχησιν μὲ τὴν δύναμιν καὶ ἐνίσχυσιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ τὴν καρποφόρον δρᾶσιν μου εἰς τὰ ἔργα, ποὺ ἀναφέρονται καὶ ἀνήκουν εἰς τὸν Θεόν. 18 Ναί· μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ ἔγιναν ὅλα αὐτὰ καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ἰδικήν μου ἀσθένειαν. Διότι δὲν θὰ λάβω ποτὲ τὴν ἀλαζονικὴν τόλμην νὰ εἴπω, ὅτι ὑπάρχει κάτι, ποὺ νὰ μὴ τὸ ἔκαμε καὶ νὰ μὴ τὸ ἔφερεν ὁλόκληρον εἰς πέρας ὁ Χριστός, χρησιμοποιῶν ὡς ὄργανόν του ἐμέ, πρὸς τὸν σκοπὸν νὰ πιστεύσουν καὶ νὰ ὑπακούσουν εἰς τὸ εὐαγγέλιον οἱ ἐθνικοί. Αὐτὸς μοῦ ἔδιδε φωτισμὸν καὶ λόγον καὶ μὲ ἐνίσχυεν εἰς τοὺς κόπους τῆς ἀποστολικῆς διακονίας, ὥστε ὄχι μόνον μὲ λόγους, ἀλλὰ καὶ μὲ βίον ἅγιον καὶ ἐνάρετον νὰ κηρύττω τὸ εὐαγγέλιόν του. 19 Αὐτὸς συνώδευε τὸ κήρυγμά μου μὲ δύναμιν σημείων καὶ καταπληκτικῶν θαυμάτων, μὲ τὴν ὑπερφυσικὴν δύναμιν τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ. Ὥστε ἐγὼ ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ περιώδευσα διὰ κύκλου μεγάλου ὅλα τὰ μέρη μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ καὶ ἔχω κηρύξει πλήρως καὶ τελείως τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. 20 Ἔτσι δὲ θεωρῶ τιμήν μου καὶ φιλοτίμως ἀγωνίζομαι νὰ κηρύττω τὸ εὐαγγέλιον ὄχι ἐκεῖ, ὅπου ἐκηρύχθη ἀπὸ ἄλλους τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ μὴ κτίζω ἐπάνω εἰς ξένον θεμέλιον, καὶ νὰ μὴ εἱσχωρῶ εἰς δικαιοδοσίαν ἄλλου Ἀποστόλου. 21 Ἀλλὰ ἐκήρυξα τὸ εὐαγγέλιον εἰς τοὺς ἐθνικοὺς καὶ εἰδωλολάτρας, ποὺ δεν τὸ εἶχαν ποτὲ ἀκούσει. Καὶ ἔτσι ἐπραγματοποιήθη ἐκεῖνο, ποὺ εἶχε γραφῆ ἀπὸ τὸν προφήτην Ἡσαΐαν· Ἐκεῖνοι, εἰς τοὺς ὁποίους δὲν ἀνηγγέλθη περὶ τοῦ Χριστοῦ, θὰ τὸν ἴδουν, καὶ ἐκεῖνοι, ποὺ δὲν ἔχουν ἀκούσει, θὰ ἐννοήσουν τὸ περὶ αὐτοῦ κήρυγμα. 22 Διότι δὲ ὑπῆρχον ἀκόμη μέρη, εἰς τὰ ὁποῖα δὲν εἶχε κηρυχθῆ ὁ Χριστός, διὰ τοῦτο ἐμποδιζόμην πολλὲς φορὲς νὰ ἔλθω εἰς σᾶς. 23 Τώρα ὅμως, ὁπότε δὲν ἔχω πλέον εἰς τὰ μέρη αὐτὰ τόπον, ὅπου νὰ μὴ ἐκηρύχθη ὁ Χριστός, ἔχω δὲ πόθον σφοδρὸν ἀπὸ πολλὰ χρόνια νὰ ἔλθω πρὸς σᾶς, 24 ὅταν θὰ πηγαίνω εἰς τὴν Ἰσπανίαν, θὰ ἔλθω πρὸς σᾶς. Διότι ἐλπίζω διαβαίνων διὰ μέσου τῆς πόλεώς σας νὰ σᾶς ἴδω καὶ να προπεμφθῶ ἀπὸ σᾶς ἐκεῖ, ἐὰν πρῶτον ἠμπορέσω ἀπὸ σᾶς κάπως νὰ χορτασθῶ ἀπὸ τὴν συνάντησίν μου μὲ σᾶς. 25 Τώρα δὲ πηγαίνω εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐκτελῶν ὑπηρεσίαν χάριν τῶν ἐκεῖ Χριστιανῶν. 26 Καὶ ἐκτελῶ τὴν ὑπηρεσίαν αὐτήν, διότι ἀπὸ ἀγαθήν των διάθεσιν καὶ εὐχαρίστησιν ἀπεφάσισαν οἱ ἐν Μακεδονίᾳ καὶ Ἀχαΐᾳ Χριστιανοὶ νὰ κάμουν κάποιαν συνεισφορὰν διὰ τοὺς πτωχοὺς ἐκ τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι διαμένουν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. 27 Πράγματι ἀπὸ καλωσύνην τὸ ἀπεφάσισαν, εἶναι ὅμως καὶ χρεῶσται εἰς αὐτούς. Διότι, ἐὰν οἱ ἐθνικοὶ ἔγιναν κοινωνοὶ καὶ συμμέτοχοι εἰς τὰς πνευματικὰς δωρεάς, τὰς ὁποίας εἶχον οἱ Ἰουδαῖοι, ὀφείλουν καὶ οἱ ἐθνικοὶ νὰ τοὺς ὑπηρετήσουν εἰς τὰς σωματικὰς ἀνάγκας. 28 Ἀφοῦ λοιπὸν ἐπιτελέσω αὐτὸ, ποὺ μοῦ ἀνετέθη, καὶ ἀφοῦ παραδώσω ἀσφαλῶς εἰς αὐτοὺς τὴν συνεισφορὰν αὐτήν, ἡ ὁποία εἶναι καρπὸς τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης αὐτῶν ποὺ ἔκαμαν τὴν συνεισφοράν, θὰ μεταβῶ διὰ μέσου τῆς χώρας σας εἰς τὴν Ἰσπανίαν. 29 Γνωρίζω δὲ ὅτι, ὅταν ἔλθω εἰς σᾶς, θὰ ἔλθω μὲ ἄφθονον τὸν πλοῦτον τῆς εὐλογίας, ποὺ μεταδίδεται ἀπὸ τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. ιβ΄ 46 – ιγ΄ 3
46 Ἔτι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος τοῖς ὄχλοις ἰδοὺ ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἱστήκεισαν ἔξω, ζητοῦντες λαλῆσαι αὐτῷ. 47 εἶπε δέ τις αὐτῷ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ζητοῦντές σε ἰδεῖν. 48 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ λέγοντι αὐτῷ· τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου; 49 καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔφη· ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου· 50 ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν.
ιγ΄ 1 Ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς τῆς οἰκίας ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν· 2 καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει. 3 καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς λέγων.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
46 Ἐνῷ δὲ αὐτὸς ὡμίλει πρὸς τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ, ἰδοὺ ἡ μητέρα του καὶ οἰ νομιζόμενοι ἀδελφοί του ἐστέκοντο ἔξω καὶ ἐζητοῦσαν νὰ τοῦ ὁμιλήσουν. 47 Εἶπε δὲ κάποιος πρὸς αὐτόν· Νά, ἡ μητέρα σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου στέκουν ἔξω καὶ ζητοῦν νὰ σοῦ ὁμιλήσουν. 48 Ὁ δὲ Κύριος ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν εἰς ἐκεῖνον, ποὺ τοῦ εἶπε τοῦτο· Ποῖα εἶναι ἡ μητέρα μου καὶ ποῖοι εἶναι οἰ ἀδελφοί μου; 49 Καὶ ἀφοῦ ἥπλωσε τὴν χεῖρα του ἐπάνω εἰς τοὺς μαθητάς του, εἶπε· Ἰδοὺ ἡ μητέρα μου καὶ οἰ ἀδελφοί μου.Εἶναι αὐτοί, καίτοι δὲν ἔχω σαρκικὴν συγγένειαν πρὸς τούτους. 50 Διότι ἐκεῖνος, ποὺ θὰ κάμῃ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου, ποὺ εἶναι εἰς τοὺς οὐρανούς, αὐτὸς εἶναι ἀδελφός μου καὶ ἀδελφή μου καὶ μητέρα μου.
ιγ΄ 1 Κατὰ τὴν ἡμέραν δὲ ἐκείνην ἐβγῆκεν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὸ σπίτι, εἰς τὸ ὁποῖο ἐφιλοξενεῖτο, καὶ ἐκάθησε πλησίον τῆς θαλάσσης. 2 Καὶ ἐμαζεύθησαν πλησίον του πλήθη πολλὰ λαοῦ, ὥστε αὐτὸς ἠναγκάσθη νὰ ἔμβῃ εἰς πλοῖον καὶ νὰ καθήσῃ εἰς αὐτό, καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἐστέκετο εἰς τὴν ἀμμουδιὰν τῆς παραλίας. 3 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς πολλὰ διὰ παραβολῶν λέγων·
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΟΙ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΟΙ ΕΝ ΝΙΚΟΠΟΛΕΙ ΤΗΣ ΑΡΜΕΝΙΑΣ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΕΣ
Στὶς 10 Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴ μνήμη τῶν τεσσαράκοντα πέντε μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν στήν Νικόπολη τῆς Ἀρμενίας τόν 4ο αἰώνα μ.Χ.. Πρῶτοι μεταξύ αὐτῶν ἦταν ὁ Λεόντιος, ὁ Μαυρίκιος, ὁ Δανιήλ καί ὁ Ἀντώνιος. Οἱ ἅγιοι αὐτοί μέ παρρησία ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στό Χριστό καί συνελήφθησαν. Ὁδηγήθηκαν στή φυλακή, ὅπου ὑπέστησαν πολλά βασανιστήρια καί τέλος τούς ἔριξαν σέ πυρακτωμένη κάμινο καί ἔλαβαν τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Πρωτ. Δ.Δ.Τ.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ΄ . Ταχύ προκατάλαβε.
Στρατός θεοσύλλεκτος, παρεμβολή ἱερά, νομίμως ἀθλήσαντες, ὑπέρ τῆς δόξης Χριστοῦ, ἐν Πνεύματι ὤφθητε, Μάρτυρες τοῦ Κυρίου, Τεσσαράκοντα πέντε, λύσαντες δι᾽ ἀγώνων, τήν πολύθεον πλάνην· διό ὑμῶν τούς ἀγῶνας, πάντες δοξάζομεν.
Μεγαλυνάριον
Συγκεκροτημένοι πανευσεβῶς, ὥσπερ συναυλία, ἧς ὁ Κύριος ὁδηγός, ἐν τῇ Νικοπόλει, ὀφθέντες Ἀθλοφόροι, πρός πόλιν οὐρανίαν κατεσκηνώσατε.