ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2025
Ἀπόστολος: Ἰακ. ε΄ 10-20
Εὐαγγέλιον: Ματθ. θ΄ 1-8
Ἦχος: πλ. α΄.- Ἑωθινόν: ΣΤ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
«Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; Προσευχέσθω»!
Ὁ «πύρινος» Προφήτης!
Μέγας προφήτης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ καὶ κορυφαῖος καὶ ἀπαράμιλλος καὶ ἀσύγκριτος ὡς πρὸς τὴν παρρησίαν καὶ τὴν εὐθύτητα καὶ τὸ θάρρος του, ἑορτάζει σήμερον, ἀδελφοί μου! Ἐστάθη ἐνώπιον βασιλέων καὶ ἡγεμόνων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ ἤλεγξε μὲ τοιαύτην αὐστηρότητα αὐτὸν τοῦτον τὸν τρομερὸν μὰ καὶ ἀσεβῆ βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, τὸν Ἀχαάβ, ὥστε οὗτος νὰ τρέμη κατὰ κυριολεξίαν τὸν Προφήτην! Τὸ ὄνομά του ἔμεινεν, ἀλλὰ καὶ παραμένει εἰς τὴν ἱστορίαν˙ καὶ τιμῶσι τοῦτον, πᾶσαι αἱ γενεαὶ τῶν πιστῶν τοῦ Θεοῦ, τῆς τε Παλαιᾶς ἀλλὰ καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης! Ἠλίας ὁ Θεσβίτης! Ἓν ἐκ τῶν δύο ἀθανάτων προσώπων, τοὺς ὁποίους ἡ Θεία Πρόνοια ἐπέλεξεν, ἀλλὰ καὶ προώρισεν, ἵνα ζῶσιν εἰς αἰῶνας καὶ μαρτυρήσωσι κατὰ τὰς ἐσχάτας ἡμέρας, ὀλίγον πρὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης, καθ’ ἣν «οὐρανοὶ ροιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσονται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται» (Β΄ Πέτ. Γ΄ 10)!
Εἶναι ὁ «πύρινος προφήτης», – ὡς ἐπιλέγεται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας μας, – διότι ἡ προσευχή του ἦτο κυριολεκτικῶς φωτιὰ πνευματική, καὶ «ὑπεχρέωνε», θὰ ἐλέγομεν, τὸν Θεόν, ἵνα ὑποκύπτῃ καὶ ὑποχωρῇ εἰς τὸ θέλημα τοῦ δούλου του! Οὕτω, βλέπομεν μελετῶντες τὸ Γ΄ καὶ Δ΄ βιβλίον τῶν Βασιλειῶν, τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅτι διὰ τῆς πυρίνου προσευχῆς του, «κλείει» τὸν οὐρανὸν ἐπὶ τρία ἔτη καὶ ἓξ μῆνας, «κατεβάζει» πῦρ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἀνασταίνει ἐκ νεκρῶν, τὸν υἱὸν τῆς χήρας εἰς τὰ Σάρεπτα τῆς Σιδῶνος, καὶ γενικῶς «συνομιλεῖ» μὲ τὸν Κύριον! Οὗτοι οἱ «διάλογοι», οἱ ἀναγεγραμμένοι εἰς τὰ ὡς ἄνω βιβλία, συγκλονίζουσι τὸν κάθε μελετητήν καὶ δίδωσιν νὰ ἀντιληφθῶμεν, ποῖον πνευματικὸν ἀνάστημα εἶναι ὁ σήμερον ἑορταζόμενος κορυφαῖος τῶν προφητῶν!
Ἡ προσευχή!
Πολλοί, κατὰ καιρούς, διαμαρτυρόμεθα, διότι αἱ προσευχαί μας δὲν εἰσακούονται ἀπὸ τὸν Θεόν! Ἄλλοι θεωροῦσιν ὅτι τὰς προσευχάς των ἐμποδίζουσιν αἱ ἁμαρτίαι των, καὶ ἀπελπίζονται˙ καὶ μυκτηρίζοντες ἑαυτούς, προτιμῶσιν νὰ σιγήσωσιν! Ἕτεροι, νομίζουσι προσευχήν, τὴν ἀνάγνωσιν τῶν διορισμένων ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας, καθημερινῶν ἀκολουθιῶν, καὶ περιορίζονται εἰς ταύτην, καὶ μένουσιν ἀρκούμενοι ὅτι προσεύχονται! Τέλος, ὑπάρχουσι καὶ ἐκεῖνοι οἱ προσευχόμενοι συνειδητῶς καὶ ἐκ καρδίας˙ ἐκεῖνοι οἵτινες ἀναζητοῦσιν τὴν ἐπικοινωνίαν καὶ συνομιλίαν μὲ τὸν Ἅγιον Θεόν, καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν ἀρκοῦνται, ἀλλὰ ἐπιδιώκουσιν ἐκεῖνο τὸ Παύλειον, «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε»!
Ἡ προσευχή, ἡ τόσον περιθωριοποιημένη καὶ ἠδικημένη, ἐξ ἐναντίας δέ, ἡ τόσον προβαλλομένη καὶ συνιστωμένη ὑπό τε τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ τόσον δυνατὴ καὶ ἀποτελεσματικὴ καὶ θαυματουργός, ἀλλὰ καὶ ἡ μεγάλη παρηγορία καὶ ἐλπὶς ἀκαταίσχυντος, εἶναι τὸ θέμα τὸ ὁποῖον θὰ μᾶς ἀπασχολήσῃ εἰς τὴν σημερινήν μας ἀναφοράν! Ἡ προσευχή, ἥτις – τολμῶ νὰ εἴπω, – εἶναι τὸ ὕψιστον δῶρον τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ἄνθρωπον! Μετὰ τὰ σωτηριώδη καὶ ἀσύλληπτα μυστήρια τῆς Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὄντως δὲν γνωρίζω ἐὰν ὑπάρχῃ ὑψηλότερον καὶ ἱκανότερον δῶρον εἰς ἡμᾶς τοὺς ταπεινούς… Ὁ Πανάγιος Κύριος μᾶς ἐδίδαξε διδασκαλίαν περὶ τῆς προσευχῆς τοιαύτην, ὥστε ἐὰν ἔστω καὶ ὀλίγον ἐργαζώμεθα εἰς αὐτήν, θὰ εἴχομεν θαυμαστὰ καὶ οὐράνια ἀποτελέσματα!
Ἀνεφέραμεν πρὸ ὀλίγου τὰ κατορθώματα τῆς προσευχῆς τοῦ προφήτου Ἠλιού! Τὸ θέμα ὅμως τοῦτο, μᾶς ὑποχρεώνει νὰ στραφῶμεν καὶ κοιτάξωμεν καὶ ἄλλους Ἁγίους! Ὄχι ὀλίγους καὶ σπανίους διὰ τὴν ἀρετήν…! Ἀλλὰ πολλοὺς καὶ ἀναριθμήτους˙ παλαιούς τε καὶ νεωτέρους˙ νέους τε καὶ γέροντας καὶ ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας! Ἅπαντες οὗτοι οἱ Ἅγιοι, ἀκολουθοῦντες τὴν βεβαίωσιν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι «κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται˙ καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε» (Ματθ. ΚΑ΄ 21-22), εἰργάσθησαν τὸ ἱερὸν ἔργον τῆς προσευχῆς, καὶ αὕτη ἐνήργησε τὴν τελείαν τούτων ἀγάπην πρὸς τὸν Κύριον! Διότι, αὕτη ἡ ἱερὰ συνομιλία μὲ τὸν Κύριο, φέρει τὸν προσευχόμενον, εἰς μυστικὴν ἀλλὰ καὶ διαρκῆ ἕνωσιν μετ’ Αὐτοῦ!
Ἐκεῖνοι οἵτινες ἔζησαν διὰ τῆς προσευχῆς, παρέδωκαν ἑαυτοὺς εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ ταύτης προσέτρεχον εἰς τὸν Κύριον, καὶ ἐνεπιστεύοντο εἰς Τοῦτον ἕως καὶ τὰς ἐσχάτας λεπτομερείας τῆς καθημερινότητός των! «Καὶ ὅταν προσεύχῃ, οὐκ ἔσῃ ὥσπερ οἱ ὑποκριταί, ὅτι φιλοῦσιν … ὅπως ἂν φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις· … Σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τὸν ταμιεῖόν σου, καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ» (Ματθ. ΣΤ΄ 9-13)! Αὕτη εἶναι ἡ προσευχὴ ἐκείνη ἥτις εὐχαριστεῖ τὸν Θεόν! Μυστικὴ καὶ ἀθόρυβος, καρδιακὴ καὶ συνειδητή, καὶ ὥς ἔλεγεν γέρων τις, «νὰ ξέρῃς ποιὸς εἶσαι, σὲ Ποιὸν μιλᾶς καὶ τί τοῦ λές! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἰδανικὴ προσευχή»! Προσευχόμεθα ὡς ὁ ληστής, ὡς ὁ τελώνης καὶ ὡς ὁ ἄσωτος, καὶ ζητοῦμεν τὸ ἔλεος καὶ τὴν Ἀγάπην, ἀλλὰ καὶ τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ὡς ὁ Ἴδιος μᾶς ὑπέδειξε˙ «Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ΣΤ΄ 33)!
Προσευχόμεθα;;;
Ἓν ἐρώτημα τὸ ὁποῖον ἴσως δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ τίθεται, ἀκόμη δὲ περισσότερον, εἰς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς! Καὶ ὅμως, δυστυχῶς, ἡ προσευχὴ καὶ συνομιλία μὲ τὸν Ἅγιον Θεόν, κατήντησε σήμερον διὰ τοὺς πλείονας, μία τυπικὴ πρᾶξις καὶ ἀγγαρεία! Πολλοί, οἱ περισσότεροι, ἔπαυσαν νὰ ἐπικαλοῦνται τὸν Κύριον, νὰ Τὸν εὐχαριστῶσι καὶ Τὸν ἀναζητῶσι! Ὁ κόσμος καὶ αἱ φοβεραὶ καὶ ἀκατονόμαστοι ἁμαρτίαι, αἵτινες «εἰσῆλθον» εἰς τὰς καρδίας καὶ τὰς οἰκίας μας, ἐξεδίωξαν τὸν Θεὸν καὶ τὴν ἐλπίδα εἰς Τοῦτον! Ἕτεροι, περιώρισαν τὴν προσευχήν των, ὡς ἤδη προείπομεν, εἰς μίαν τυπικὴν διαδικασίαν διὰ συγκεκριμένων λογίων καὶ «ἕνα – δυὸ σταυρούς»! Ὑπάρχουσι, θέλομεν νὰ πιστεύωμεν, καὶ ἐκεῖνοι, οἵτινες ἀγωνίζονται καὶ ἐπιζητοῦσιν, ἵνα «ὧσι μετ’ Αὐτοῦ» τοῦ Κυρίου, καὶ εἰς ἑκάστην δυσκολίαν καὶ θλῖψιν προστρέχουσιν εἰς Αὐτόν! Ἴσως, τὰς προσευχὰς τούτων τῶν ἐλαχίστων, βλέπει καὶ ἀκούει ὁ Πανάγαθος Κύριος, καὶ χάριν τῶν τοιούτων ὀλίγων, σώζει καὶ τοὺς πολλούς!
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, δεχθῆτε τὴν ταπεινήν μου ἔκκλησιν, καὶ ἂς μὴ παύσωμεν νὰ ἐπικαλούμεθα τὸν Πατέρα ἡμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς! Παρὰ τὰς ἀπείρους καὶ ὀγκώδεις ἁμαρτίας μας, ὡς ἄλλωστε, κατ’ ἐπανάληψιν μᾶς διεβεβαίωσε, δὲν παύει νὰ ἀγαπᾷ ἡμᾶς καὶ πάντοτε εἴμεθα δι’ Αὐτόν, οἱ υἱοί του, ἔστω καὶ ἄσωτοι! Ἂς ἐννοήσωμεν ὅτι, σήμερον, ἴσως περισσότερον πάσης ἄλλης ἐποχῆς, ὅτε κατακλυζόμεθα ὑπὸ ἀπείρων κακῶν καὶ ἀμετρήτων κινδύνων, ἔχομεν ἀμεσώτερον τὴν ἀνάγκην ἵνα «ἐκτείνωμεν πρὸς Αὐτὸν χεῖρας ἱκέτιδας», καὶ «τίς οἶδεν εἰ μετανοήσει ὁ Θεὸς καὶ ἀποστρέψει ἐξ ὀργῆς θυμοῦ αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ ἀπολώμεθα;» (Ἰωνᾶ Γ΄ 9).
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου, Ἱεροκήρυξ Ἱ. Μ. Πατρῶν
