ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ρωμ. ις΄ 17-24
17 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴν ἣν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας, καὶ ἐκκλίνατε ἀπ’ αὐτῶν· 18 οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν, ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ, καὶ διὰ τῆς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας ἐξαπατῶσι τὰς καρδίας τῶν ἀκάκων· 19 ἡ γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο. χαίρω οὖν τὸ ἐφ’ ὑμῖν· θέλω δὲ ὑμᾶς σοφοὺς μὲν εἶναι εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν. 20 ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψει τὸν σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ μεθ’ ὑμῶν. 21 ἀσπάζονται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου, καὶ Λούκιος καὶ Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενεῖς μου. 22 ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν Κυρίῳ. 23 ἀσπάζεται ὑμᾶς Γάϊος ὁ ξένος μου καὶ τῆς ἐκκλησίας ὅλης. ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἔραστος ὁ οἰκονόμος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφός. 24 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ἡμῶν· ἀμήν.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
17 Σᾶς παρακαλῶ δέ, ἀδελφοί, να παρακολουθῆτε σὰν ἄγρυπνοι σκοποὶ ἐκείνους, ποὺ δημιουργοῦν τὰς διαιρέσεις καὶ τὰ σκάνδαλα καὶ πολιτεύονται ἀντίθετα πρὸς τὴν ἀποστολικὴν διδασκαλίαν, τὴν ὁποίαν σεῖς ἐμάθατε. Σημαδεύσατέ τους καὶ φεύγετε μακρὰν ἀπὸ αὐτούς. 18 Διότι οἱ τέτοιοι ἄνθρωποι δὲν δουλεύουν εἰς τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν, ἀλλ’ εἰς τὴν κοιλίαν τους. Ζητοῦν νὰ καλοπεράσουν εἰς βάρος τῶν ὀπαδῶν τους. Καὶ μὲ καλοὺς λόγους καὶ ἐπαίνους ἑξαπατοῦν τὰς καρδίας τῶν ἀπονηρεύτων. 19 Σᾶς γράφω αὐτά, διότι ἡ ὑπακοή σας ἔφθασεν εἰς τὰς ἀκοὰς ὅλων καὶ ἑπόμενον εἶναι νὰ σπεύσουν οὗτοι νὰ τὴν ἐκμεταλλευθοῦν. Χαίρω, λοιπόν, ὅσον ἀφορᾷ εἰς σᾶς. Σᾶς θέλω ὅμως νὰ εἶσθε συνετοὶ καὶ διακριτικοί, ὅταν κάνετε τὸ καλόν, ὥστε νὰ μὴ σᾶς ἐκμεταλλεύωνται οἱ ἐπιτήδειοι, συγχρόνως δὲ νὰ εἶσθε ἁγνοὶ καὶ ἀμέτοχοι ἀπὸ κάθε κακόν. 20 Ὁ Θεὸς δέ, ποὺ δίδει τὴν εἰρήνην, θὰ συντρίψῃ γρήγορα κάτω ἀπὸ τὰ πόδια σας τὸν αἴτιον τῶν διαιρέσεων καὶ σκανδάλων σατανᾶν. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶναι μαζί σας. 21 Σᾶς χαιρετοῦν ὁ Τιμόθεος ὁ συνεργάτης μου εἰς τὸ ἔργον τοῦ εὐαγγελίου καὶ ὁ Λούκιος καὶ ὁ Ἰάσων καὶ ὁ Σωσίπατρος οἱ συμπατριῶται μου. 22 Σᾶς χαιρετῶ ἐν Κυρίῳ ἐγὼ ὁ Τέρτιος, ποὺ ἔγραψα καθ’ ὑπαγόρευσιν τὴν παροῦσαν ἐπιστολήν. 23 Σᾶς χαιρετᾷ ὁ Γάϊος, ὁ ὁποῖος φιλοξενεῖ ἐμὲ καὶ ὅλους τοὺς Χριστιανούς, ποὺ ἀπὸ κάθε Ἐκκλησίαν διαβαίνουν ἀπὸ τὴν Κόρινθον. Σᾶς χαιρετᾷ ὁ Ἔραστος ὁ θησαυροφύλακας τῆς πόλεως (Κορίνθου) καὶ ὁ Κούαρτος ὁ ἐν Χριστῷ ἀδελφός. 24 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἴθε νὰ εἶναι μὲ ὅλους σας. Ἀμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. ιγ΄ 10-23
10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπον αὐτῷ· Διὰ τί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς; 11 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται. 12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ. 13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι οὐδὲ συνιοῦσι, 14 μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία Ἡσαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· 15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 16 ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν ὅτι ἀκούουσιν. 17 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν. 18 Ὑμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος. 19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ αἴρει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς. 20 ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς λαμβάνων αὐτόν· 21 οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται. 21 ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων, καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται. 23 ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιῶν, ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
10 Ἄλλοι δὲ σπόροι ἔπεσαν ἐπάνω εἰς τόπους, ποὺ ἔχουν ὑποκάτω στρῶμα πέτρινον καὶ ὅπου δὲν ὑπῆρχε χῶμα πολύ.Καὶ ἀμέσως ἐβλάστησαν, προτοῦ νὰ ρίψουν βαθείας ρίζας, διότι δὲν εἶχον βάθος γῆς, 11 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη καὶ τοὺς εἶπεν· Ὁμιλῶ διὰ παραβολῶν, διότι εἰς σᾶς, ποὺ ἔχετε καλὴν καὶ εὐθεῖαν προαίρεσιν, ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὡς χάρις νὰ μάθετε τὰς μυστηριώδεις ἀληθείας τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, εἰς ἐκείνους δὲ δὲν ἔχει δοθῆ τοῦτο. 12 Διότι εἰς ἐκεῖνον, ποὺ ἔχει πίστιν καὶ προθυμίαν, θὰ δοθῇ ἡ γνῶσις τῶν θείων μυστηρίων καὶ θὰ δοθῇ πλουσία καὶ μὲ πλεονασμόν.Ἀπ’ ἐκεῖνον ὅμως, ποὺ δὲν ἔχει πίστιν καὶ ἀγαθὴν διάθεσιν, θὰ ἀφαιρεθῇ καὶ ἡ ὀλίγη ἀκόμη γνῶσις, τὴν ὁποίαν ἔχει. 13 Δι’ αὐτὸ τοὺς ὁμιλῶ μὲ παραβολάς, διότι, ἐνῷ βλέπουν τὰ θαύματά μου, δὲν θέλουν νὰ ἴδουν καὶ νὰ πιστεύσουν, καὶ ἐνῷ ἀκούουν τὴν διδασκαλίαν μου, δὲν θέλουν νὰ ἀκούσουν καὶ νὰ ὠφεληθοῦν, οὔτε ἐννοοῦν αὐτήν, 14 διὰ νὰ μὴ μετανοήσουν κάποτε.Καὶ λαμβάνει πλήρη ἐπαλήθευσιν εἰς αὐτοὺς ἡ προφητεία τοῦ Ἡσαΐου, Ἡ ὁποία λέγει· Θὰ ἀκούσετε μὲ τὰ αὐτιὰ τοῦ σώματος τὸ κήρυγμα τῆς ἀληθείας καὶ δὲν θὰ τὸ καταλάβετε· καὶ βλέποντες μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματος θὰ ἴδετε, ἀλλὰ δὲν θὰ ἴδουν συγχρόνως καὶ αἱ ψυχαί σας διὰ νὰ φωτισθοῦν, ἀλλὰ θὰ παραμείνετε πνευματικῶς τυφλοί. 15 Θὰ συμβῇ δὲ τοῦτο εἰς αὐτούς, διότι ἕνεκα τῆς κακῆς των προαιρέσεως ἐσκληρύνθη καὶ ἐχόνδρυνεν ὁ νοῦς τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ μὲ τὰ πνευματικά των αὐτιὰ ἐβαρειάκουσαν καὶ ἔκλεισαν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς των· διὰ νὰ μὴ ἴδουν καμμιὰ φορὰ μὲ τὰ πνευματικά τους μάτια καὶ νὰ μὴ ἀκούσουν μὲ τὰ ἐσωτερικά των αὐτιά, καὶ νὰ μὴ ἐννοήσουν μὲ τὴν καρδίαν τὴν σωτηριώδη ἀλήθειαν καὶ διὰ τῆς μετανοίας ἐπιστρέψουν καὶ τοὺς ἰατρεύσω. 16 Αὐτὰ προεῖπεν ὁ προφήτης δι’ ἐκείνους.Τὰ ἰδικά σας ὅμως πνευματικὰ μάτια εἶναι ἄξια μακαρισμοῦ, διότι βλέπουν, καθὼς μακάρια εἶναι καὶ τὰ αὐτιὰ τῶν ψυχῶν σας, διότι ἀκούουν. 17 Καὶ εἶναι αἱ πνευματικοί σας αἰσθήσεις μακάριαι, διότι ἀληθινὰ σᾶς λέγω, ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν νὰ ἴδουν αὐτὰ ποὺ βλέπετε σεῖς καὶ δὲν ἠξιώθησαν νὰ τὰ ἰδουν· ἐπεθύμησαν καὶ νὰ ἀκούσουν αὐτά, ποὺ ἀκούετε σεῖς, καὶ δὲν τὰ ἤκουσαν, διότι ἔζησαν εἰς χρόνους προγενεστέρους καὶ δὲν ἐπρόφθασαν νὰ ἴδουν τὴν ἐπὶ γῆς παρουσίαν μου. 18 Σεῖς λοιπόν, εἰς τοὺς ὁποίους ἐδόθη ὠς χάρις ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ γνωρίσετε τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἀκούσατε τὴν σημασίαν τῆς παραβολῆς ἐκείνου, ποὺ ἔσπειρεν. 19 Ἀπὸ καθένα, ποὺ ἀκούει τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ ἕνεκα ἀδιαφορίας καὶ ψυχρότητος δὲν τὸν ἐννοεῖ, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ ἁρπάζει ἐκεῖνο, ποὺ ἔχει σπαρῇ εἰς τὴν καρδίαν του.Αὐτὸς εἶναι ὁ πνευματικὸς σπόρος, ποὺ ἐσπάρη πλησίον τοῦ δρόμου, τουτέστιν ὁ ἄνθρωπος, εἰς τὴν ράθυμον ψυχὴν τοῦ ὁποίου ἔπεσεν ὠς ἄλλος σπόρος ὁ λόγος τοῦ θείου κηρύγματος, ἀλλ’ αὐτὸς δὲν ἐκατάλαβε τίποτε ἀπὸ αὐτόν. 20 Ἐκεῖνος δὲ ποὺ ἐσπάρη εἰς τὸ ἔδαφος τὸ πέτρινον, αὐτὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἀκούει τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου καὶ ἀμέσως μετὰ χαρᾶς τὸν δέχεται. 21 Δὲν ρίπτει ὅμως μέσα του βαθείας ρίζας ὁ λόγος, ἀλλ’ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ἀσταθὴς καὶ ἡ προθυμία ποὺ ἔδειξε διαρκεῖ ὀλίγον χρόνον· ὅταν δὲ συμβῇ θλῖψις ἢ διωγμὸς διὰ τὸν λόγον τοῦ εὐαγγελίου, ἀμέσως ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς σκοντάπτει καὶ χάνει τὸν ἐνθουσιασμὸν καὶ τὴν πίστιν του. 22 Ἐκεῖνος δὲ ποὺ ἐσπάρη εἰς τὰ ἀγκάθια, εἶναι ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ποὺ ἀκούει τὸν λόγον, καὶ ἡ βασανιστική του ζάλη καὶ φροντὶς διὰ τὴν παροῦσαν ζωὴν καὶ ἡ ἀπάτη, ποὺ τοῦ προξενεῖ ὁ πλοῦτος μὲ τὴν προσκόλλησιν εἰς τὸ χρῆμα καὶ μὲ τὴν εὐκολίαν τῶν ἀπολαύσεων καὶ μὲ τὴν ματαιότητα τῆς ἐπιδείξεως, πνίγουν τὸν λόγον καὶ γίνεται ἄκαρπος. 23 Ὁ δὲ σπόρος, ποὺ ἐσπάρη εἰς τὴν καλὴν καὶ εὔφορον γῆν, αὐτὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἀκούει τὸν λόγον καὶ τὸν κατανοεῖ.Καὶ αὐτὸς λοιπὸν παράγει καρπόν, ἄλλος μὲν ἀπὸ τὸ ἕνα παράγει ἑκατόν, ἄλλος δὲ ἑξήκοντα, ἄλλος δὲ τριάκοντα.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
Στίς 14 Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ὁ ἅγιος Νικόδημος, ὁ κατά κόσμον Νικόλαος Καλλιβούρτσης, γεννήθηκε στήν Νάξο ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς, τόν Ἀντώνιο καί τήν Ἀναστασία τό 1749. Σέ νεαρά ἡλικία μαθήτευσε στήν Εὐαγγελική Σχολή τῆς Σμύρνης, ἀργότερα ὅμως ποθώντας τήν μοναχική ζωή πῆγε στό Ἅγιο Ὄρος, ὅπου ἐκάρη μοναχός στήν Μονή τοῦ ὁσίου Διονυσίου. Φλογιζόμενος ἀπό ἀγάπη πρός τήν ἡσυχαστική ζωή ἦλθε στήν σκήτη τῆς Μονῆς Παντοκράτορος, ὅπου ἔλαβε καί τό μεγάλο ἀγγελικό σχῆμα. Ἀφοῦ ἀγωνίσθηκε μέ σκληρούς ἀσκητικούς ἀγῶνες καί ἰδιαίτερα μέ τήν νοερά προσευχή ἀξιώθηκε νά καθαρισθῆ ἀπό τά πάθη καί νά χαριτωθῆ ἀπό τόν Θεό μέ τά χαρίσματα τῆς σοφίας καί τῆς διδασκαλίας, σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε νά γίνη ἐφάμιλλος τῶν μεγάλων ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Συνέγραψε πλῆθος ἱερῶν βιβλίων, μέ τά ὁποῖα ἑρμηνεύεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, καταγράφεται ἡ ζωή τῶν ἁγίων, ἀποσαφηνίζονται οἱ ἱεροί κανόνες καί διατάξεις, ἀποτυπώνονται μέ θεολογικό λόγο οἱ ἠθικοί κανόνες τῆς χριστιανικῆς πίστης, ἐπεξηγοῦνται οἱ ἀσκητικοί κανόνες τῆς νηπτικῆς θεολογίας καί μάλιστα μᾶς ἀφήνει πολλά κείμενα σχετικά μέ τήν προσευχή, μέ σκοπό νά στηριχθοῦν οἱ πιστοί, ὄχι μόνο τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, νά διορθώσουν τήν ζωή τους καί νά βελτιώσουν τά ἤθη τους. Ἐπίσης συνδέεται μέ πνευματική φιλία μέ τόν ἅγιο Μακάριο Κορίνθου. Καί ἔτσι ὁ ἅγιος Νικόδημος, ἀφοῦ ὑπέμεινε πολλούς πειρασμούς ἀπό τούς δαίμονες καί τούς ἀνθρώπους, ὑποκρύπτοντας τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ τίς ὁποῖες ἦταν στολισμένος, ἀφοῦ ἔγινε τύπος καί ὑπογραμμός τῆς ὁσιακῆς ζωῆς καί ἀφοῦ εὐαρέστησε τόν Θεό ἐξεδήμησε πρός τόν Κύριο στίς 14 Ἰουλίου τοῦ 1809 στό κελλί τοῦ ἁγίου Γεωργίου στίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῶν Σκουρταίων, ὅπου εἶναι τεθησαυρισμένη καί ἡ κάρα του.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.)
Σοφίας χάριτι, Πάτερ κοσμούμενος, σάλπιξ θεόφθογγος, ὤφθης τοῦ Πνεύματος, καὶ ἀρετῶν ὑφηγητής, Νικόδημε θεηγόρε, πάσι γὰρ παρέθηκας, σωτηρίας διδάγματα, βίου καθαρότητας, διεκφαίνων τὴν ἔλλαμψιν, τῷ πλούτῳ τῶν ἐνθέων σου λόγων, δι’ ὧν ὡς φῶς τῷ κόσμῳ ἔλαμψας.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ἐκκλησίας νέος φωστήρ, καὶ Ἁγίου Ὄρους, ἐγκαλώπισμα ἱερόν· χαίροις Μοναζόντων, ὁ φωτοφόρος λύχνος, Νικόδημε παμμάκαρ, Νάξου τὸ καύχημα.
