ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἰακ. ε΄ 10-20
10 Ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί μου, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι Κυρίου. 11 ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομένοντας· τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε, καὶ τὸ τέλος Κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων. 12 Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναί, καὶ τὸ οὒ οὒ, ἵνα μὴ εἰς ὑπόκρισιν πέσητε. 13 Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις; ψαλλέτω. 14 ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ᾿ αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου· 15 καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος· κἂν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ. 16 ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη. 17 Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· 18 καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς. 19 Ἀδελφοί, ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ἀληθείας, καὶ ἐπιστρέψῃ τις αὐτόν, 20 γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
10 Λάβετε, ἀδελφοί μου, ὡς παράδειγμα κακοπαθήσεως καὶ ὑπομονῆς τοὺς προφήτας, οἱ ὁποῖοι δὲν ἦσαν τυχαῖοι ἄνθρωποι, ἀλλ’ ἐλάλησαν ἐξ ὀνόματος τοῦ Κυρίου. 11 Ἰδοὺ θεωροῦμεν εὐτυχεῖς καὶ καλοτυχίζομεν ἐκείνους, ποὺ δεικνύουν ὑπομονήν. Ἠκούσατε ἀπὸ τὰ ἀναγνώσματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Ἰὼβ καὶ εἴδατε τὸ εὐτυχισμένον τέλος, ποὺ ἔδωκεν ὁ Κύριος εἰς τὴν δοκιμασίαν του. Καὶ τοῦ ἔδωκεν ὁ Κύριος τέτοιο τέλος, διότι εἶναι πολυεύσπλαγχνος καὶ οἰκτιρμῶν καὶ μὲ συμπάθειαν πολλὴν δοκιμάζει τὰ τέκνα του. 12 Ὅπως δὲ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ στενάζετε κατὰ τοῦ πλησίον, ἔτσι εἶναι ἀπηγορευμένον νὰ ἐπικαλῆσθε ἀνευλαβῶς καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἰς τὰς στενοχωρίας σας. Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴν ὁρκίζεσθε οὔτε εἰς τὸν οὐρανόν, οὔτε εἰς τὴν γῆν, οὔτε κανένα ἄλλον ὅρκον. Ἂς εἶναι δὲ τὸ ναί, ποὺ λέγετε, πραγματικὸν ναί· καὶ τὸ ὄχι σας πραγματικὸν ὄχι, διὰ νὰ μὴ ἐμπέσητε εἰς ὑποκρισίαν καὶ ψευδολογίαν. 13 Εὑρίσκεται κανεὶς μεταξύ σας εἰς στενοχωρίαν καὶ θλῖψιν; Ἂς προσεύχεται καὶ ἂς ζητῇ παρηγορίαν ἀπὸ τὸν Θεόν. Ἔχει εὐθυμίαν κάποιος; Ἂς ψάλλη ψαλμοὺς καὶ μὲ αὐτοὺς ἂς ἑξαγιάζῃ τὴν εὐθυμίαν του. 14 Εἶναι κανεὶς μεταξύ σας ἄρρωστος; Ἂς προσκαλέσῃ τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἂς προσευχηθοῦν ἐπάνω του, συγχρόνως δὲ ἂς τὸν ἀλείψουν μὲ ἔλαιον ἐπικαλούμενοι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. 15 Καὶ ἡ προσευχὴ αὐτή, ποὺ γίνεται μὲ πίστιν, θὰ σώσῃ ἀπὸ τὴν σωματικὴν ἀσθένειαν τὸν ἄρρωστον καὶ θὰ σηκώσῃ αὐτὸν ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν κλίνην τῆς ἀσθενείας. Καὶ ἐὰν ὁ ἀσθενὴς ἔχῃ διαπράξει ἁμαρτίας, αἱ ὁποῖαι καὶ προεκάλεσαν τὴν ἀσθένειάν του, θὰ συγχωρηθοῦν εἰς αὐτόν. 16 Γενικῶς δὲ σᾶς προτρέπω νὰ ἐξομολογῆσθε μεταξύ σας τὰς ἁμαρτίας σας καὶ νὰ εὔχεσθε ὁ ἕνας ὑπὲρ τοῦ ἅλλου, διὰ νὰ ἰατρευθῆτε ὄχι μόνον ἀπὸ τὰς σωματικάς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰς ψυχικὰς ἀσθενείας σας. Ἔχει μεγάλην δύναμιν ἡ δέησις τοῦ δικαίου καὶ ἐνεργεῖ ἰσχυρῶς καὶ ἀποτελεσματικῶς, φέρουσα μεγάλος ὠφελείας. 17 Ὁ Ἠλίας ἦτο ἄνθρωπος, ποὺ εἶχε τὴν αὐτὴν ἀσθενῆ φύσιν μὲ ἠμᾶς, καὶ προσηυχήθη διὰ νὰ μὴ βρέξῃ, καὶ δὲν ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς τρία ἔτη καὶ μήνας ἕξ. 18 Καὶ πάλιν προσηυχήθη καὶ ἐζήτησε νὰ βρέξῃ, καὶ ὁ οὐρανὸς ἔδωκε βροχὴν καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπόν της. 19 Κάμνω καὶ τὴν τελευταίαν μου ἔκκλησιν καὶ προτροπὴν εἰς σᾶς, ποὺ θὰ εἶναι ἡ ἐπισφράγισις τῆς ὅλης ἐπιστολῆς μου. Ἀδελφοί, ἐὰν κανένας ἀπὸ σᾶς πλανηθῇ μακρὰν ἀπὸ τὴν χριστιανικὴν ἀλήθειαν, καὶ ἄλλος ἀδελφὸς τὸν ἐπαναφέρῃ εἰς τὴν ἀλήθεια, 20 ἂ γνωρίζῃ, ὅτι ἐκεῖνος, ποὺ ἐπέστρεψεν ἕνα ἁμαρτωλὸνἀπὸ τὴν πλάνην, εἰς τὴν ὁπίαν οὗτος ὡς εἰς ἄλλον κακὸν καὶ ὀλέθριον δρόμον βαδίζει, θὰ σώσῃ πολύτιμον ψυχὴν ἀπὸ τὸν θάνατον καὶ θὰ ἐξαλείψῃ πλῆθος αμαρτι·ῶν, τὰς ὁπίας ὁ ἀποπλανηθείς διέπραξεν ἢ καὶἐπρόκειτο νὰ διαπράξῃ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. θ΄ 1-8
1 Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. 2 Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 3 καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. 4 καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 5 τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; 6 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 7 καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 8 ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
1 Καὶ ἀφοῦ ἐμβῆκεν εἰς τὸ πλοῖον, ἐπέρασε διὰ μέσου τῆς λίμνης εἰς τὸ ἀπέναντι μέρος, καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδικήν του πόλιν, τὴν Καπερναούμ. 2 Καὶ ἰδοὺ ἔφεραν πρὸς αὐτὸν ἕνα παραλυτικόν, τὸν ὁποῖον εἶχαν βάλει ἐπάνω εἰς κρεββάτι.Καὶ ὁ Ἰησοῦς ὅταν εἶδε τὴν πίστιν, ποὺ εἶχαν καὶ ὁ παραλυτικὸς καὶ ἐκεῖνοι, ποὺ τὸν ἔφεραν, εἶπεν εἰς τὸν παραλυτικόν, ὁ ὁποῖος εὑρίσκετο εἰς ἀνησυχίαν, μήπως αἱ ἁμαρτίαι του γίνουν ἐμπόδιον εἰς τὴν θεραπείαν του· Ἔχε θάρρος, παδί μου· σοῦ ἔχουν συγχωρηθῇ αἱ ἁμαρτίαι σου. 3 Καὶ ἰδοὺ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς εἶπαν μέσα τους· Αὐτὸς βλασφημεῖ σφετεριζόμενος δικαίωμα, τὸ ὁποῖον μόνον ὁ Θεὸς ἔχει. 4 Καὶ ὁ Ἰησοῦς τὴν ἰδίαν στιγμὴν εἶδε εἰς τὰ βάθη τῶν καρδιῶν των τοὺς διαλογισμούς των καὶ εἶπε· Διατὶ διαλογίζεσθε μέσα εἰς τὰς καρδίας σας σκέψεις κακοπροαιρέτους; 5 Εἶναι δὲ πράγματι αἱ σκέψεις σας κακόγνωμοι καὶ κακοπροαίρετοι, διότι, τί εἶναι εὐκολώτερον; Νὰ εἴπῃ, κανείς· Εἶναι συγχωρημέναι αἱ ἁμαρτίαι σου, ἢ νὰ εἴπῃ, σήκω ὄρθιος καὶ περιπάτει; Σεῖς θεωρεῖτε δυσκολώτερον τὸ τελευταῖον τοῦτο. 6 Διὰ νὰ μάθετε λοιπὸν τώρα, ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς ἀνθρωπότητος καὶ ἔνδοξος Κριτὴς αὐτῆς κατὰ τὴν δευτέραν παρουσίαν του, ἔχει ἐξουσίαν νὰ συγχωρῇ ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας – τότε λέγει εἰς τὸν παραλυτικόν· Σήκω ὄρθιος καὶ πάρε εἰς τοὺς ὤμους σου τὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε εἰς τὸ σπίτι σου. 7 Καὶ πράγματι ἐκεῖνος ἐσηκώθη καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ σπίτι του. 8 Ὅταν δὲ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ εἶδαν αὐτό, ποὺ ἔγινεν, ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν, ὁ ὀποῖος ἔδωκε διὰ τοῦ Χριστοῦ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τέτοιαν ἐξουσίαν, τοῦ νὰ συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίαι, συγχρόνως δὲ νὰ ἰατρεύωνται μὲ ἔνα λόγον ἁσθένειαι τοῦ σώματος ἀθεράπευτοι.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ Ο ΘΕΣΒΙΤΗΣ
Στίς 20 Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὸν Προφήτη Ἠλία. Ἠλίας σημαίνει Θεὸς ἢ θεῖος, τὸ ὁποῖο παράγεται ἀπὸ τὸ Ἠλί, ποὺ σημαίνει στὰ ἑβραϊκὰ Θεός. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Θέσβη καὶ ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἀαρών, ἀλλὰ κατοικοῦσε στὴν Γαλαάδ. Ὅταν γεννήθηκε, ὁ πατέρας του εἶδε ὀπτασία ὅτι δύο λευκοφόροι ἄνδρες τὸν ὀνόμαζαν Ἠλία, ὅτι τὸν ἐσπαργάνωναν μὲ πῦρ καὶ τοῦ ἔδιναν νὰ φάη φλόγες πυρός. Οἱ ἱερεῖς στὴν Ἱερουσαλὴμ ἐξήγησαν μετὰ ἀπὸ θεία ἀποκάλυψη τὴν ὀπτασία ὡς ἑξῆς: ὅτι ὁ λόγος του καὶ ἡ ζωή του πρόκειται νὰ εἶναι κατὰ Θεόν, ὁ ζῆλος του θὰ εἶναι εὐάρεστος στὸ Θεὸ καὶ ὅτι θὰ κρίνη τὸν Ἰσραὴλ μὲ μάχαιρα καὶ πῦρ. Ὁ Προφήτης Ἠλίας προεφήτεψε εἰκοσιπέντε χρόνια καὶ ἔζησε ὀκτακόσια δεκαέξι χρόνια πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου. Ὁ προφήτης Ἠλίας ἐκατέβασε τρεῖς φορὲς πῦρ ἀπὸ τὸν οὐρανό, μὲ τὴν προσευχή του, ἔκλεισε γιὰ τριάμισυ χρόνια τοὺς οὐρανοὺς καὶ δὲν ἔβρεξε, ἀνέστησε τὸν υἱὸ τῆς Σαρεφθίας χήρας, κατέκαυσε τὶς δύο πεντηκοντάδες τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἔστειλε ὁ βασιλιὰς Ὀχοζίας, εἶδε τὸν Θεὸ στὸ ὄρος Χωρήβ, ὅσο εἶναι δυνατὸν αὐτὸ σὲ ἄνθρωπο, ἔσχισε τὸν Ἰορδάνη ποταμό, ἀνελήφθηκε μὲ πύρινη ἅμαξα στοὺς οὐρανοὺς καὶ παρέστη μαζὶ μὲ τὸν Προφήτη Μωϋσῆ, ὡς ἀντιπρόσωποι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.)
Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει, διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.
Μεγαλυνάριον
Δεῦτε τόν πυρίπνουν καί ζηλωτήν, τόν διά τεθρίππου, ἁρπαγέντα ἀπό τῆς γῆς, τῆς τοῦ Xριστοῦ δευτέρας, Πρόδρομον παρουσίας, Ἠλίαν τόν Θεσβίτην, ὕμνοις τιμήσωμεν.
