Γράφει ὁ π. Γεράσιμος Βουρνᾶς
Τὸ ζήτημα τοῦ δευτέρου Γάμου τῶν Κληρικῶν, ἐνῶ δὲν θὰ ἔπρεπε κἄν νὰ συζητεῖται, ἐπανέρχεται μεθοδευμένα καὶ ἀνὰ τακτὰ διαστήματα στὴν ἐπικαιρότητα, ὥστε κάποια στιγμὴ νὰ καμφθοῦν καὶ οἱ τελευταῖες ἀντιστάσεις. Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ὅτι Κληρικὸς στὴν Ἀμερικὴ ἔλαβε ἄδεια γιὰ δεύτερο Γάμο, ἀφοῦ εἶχε διαζευχθεῖ τὴν Πρεσβυτέρα του. Δηλαδὴ σὲ μία ἐποχὴ ὅπως ἡ δική μας, κατὰ τὴν ὁποία ὁ κόσμος μας βρίσκεται σὲ μεγάλη παρακμή, κάποιοι ἐπιθυμοῦν νὰ προσαρμοστεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας στὴν παρακμὴ καὶ νὰ πάψει νὰ ἀποτελεῖ Φῶς καὶ Ἀλήθεια καὶ Ζωή!
Ἐμεῖς ἔχουμε χρέος νὰ μείνουμε πιστοί, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, σὲ αὐτὰ ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ τοὺς Πατέρες μας! Δὲν μποροῦμε νὰ δεχθοῦμε ἐκπτώσεις στὸν λόγο τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ στὸν λόγο ποὺ διατύπωσαν οἱ Ἅγιες Ἑπτὰ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι μέχρι τὶς ἡμέρες μας. Οἱ Κληρικοὶ ποὺ ζητοῦν δεύτερο Γάμο ἀγνοοῦν παντελῶς καὶ τὸ τί εἶναι ὁ Γάμος, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἱερωσύνη! Πρέπει νὰ προσέξουμε ὅλοι πολύ, γιατί στὶς μέρες μας βλέπουμε νὰ συμβαίνει αὐτὸ ποὺ γράφει ἕνας σύγχρονος Γέροντας τῆς Ρωσίας: «ὁ πνευματικὸς πόλεμος ἐξακολουθεῖ νὰ μαίνεται σὲ μία πιὸ ἐκλεπτυσμένη μορφή· καὶ προχωρᾶ μάλιστα παραβιάζοντας καὶ τὰ τελευταῖα σύνορα, μέσα στὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία. Τὸ πιὸ ἀνησυχητικὸ κι ἐπικίνδυνο εἶναι ἡ ὑποκατάσταση τῶν ἐννοιῶν περὶ τῶν ἀληθειῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ ψευδεῖς ἀνταποκρινόμενες στὰ γοῦστα τοῦ καταναλωτῆ ἢ τοῦ «παραγγελιοδότη».[1]
Τὸ 2005 εἶχε καὶ πάλι ἀνακινηθεῖ τὸ ἐν λόγῳ θέμα, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ὁ Πνευματικός μας Πατέρας καὶ Διδάσκαλος ἔγραφε τὰ ἄρθρα σχετικὰ μὲ τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, ποὺ θὰ διαφώτιζαν μὲ μοναδικὸ καὶ σύγχρονο τρόπο τὴν σχετικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ποὺ στὴ συνέχεια θὰ ἐκδίδονταν καὶ σὲ βιβλίο μὲ τίτλο: «Ὁ Γάμος Κατάργηση τῶν Φύλων». Ἔτσι, ὁ π. Βασίλειος ἔγραψε ἕνα κείμενο μὲ τίτλο: «Ἐκεῖ ἐφθάσαμε; Ζητοῦν καὶ οἱ Κληρικοὶ Δεύτερο Γάμο!».[2] Θὰ σταχυολογήσουμε λοιπὸν μερικὰ ἀποσπάσματα ἐδῶ γιά:
«νὰ διατρανωθῆ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ […] ὅτι ἀπαγορεύεται ρητῶς καὶ κατηγορηματικῶς ὁ δεύτερος γάμος τῶν κληρικῶν ὡς ἀντιχριστιανικὴ καὶ βέβηλη πράξη, ὡς αἰτία βαρυτάτου σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν, ὡς «ἔργω διαφθορὰ τῆς συνειδήσεως τῶν πιστῶν καὶ χειραγώγησή τους πρὸς ἀθέτηση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, δεδομένου ὅτι στὸ προκείμενο θέμα δὲν ἔχουμε μόνο τὴν δέσμευση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀλλὰ καὶ τὴν κατηγορηματικὴ δέσμευση τῆς Ἁγίας Γραφῆς».[3]
Ἡ Ἁγία Γραφὴ ἐπιτάσσει ἕνα καὶ μοναδικὸ γάμο γιὰ τοὺς κληρικούς:
«Μιᾶς γυναικὸς ἀνήρ», πρέπει νὰ εἶναι ὁ κληρικὸς – γράφει ὁ Θεὸς διὰ χειρὸς τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου – καὶ μάλιστα ὁ κληρικὸς καὶ τῶν τριῶν βαθμῶν τῆς Ἱερωσύνης, ἐφ’ ὅσον προτρέπονται καὶ οἱ Διάκονοι νὰ συμμορφωθοῦν πρὸς τὴν ἐπιταγὴ αὐτή: «Διάκονοι ἔστωσαν μιᾶς γυναικὸς ἄνδρες, τέκνων καλῶς προϊστάμενοι καὶ τῶν ἰδίων οἴκων» (1 Τιμ., 3, 2-12)»
Αὐτὴ τὴν ἐπιταγή: «ὁ τίμιος καὶ ἀληθινὸς ἄνθρωπος καὶ ἂν ἀκόμη δὲν ὑπῆρχε […] θὰ τὴν ἐθέσπιζε, θὰ τὴν ὅριζε στὸν ἑαυτό του, γιατί ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μονοθέσια, ζητάει τὴν ἀποκλειστικότητα καὶ τὴ μοναδικότητα στὴ σχέση τοῦ γάμου, γιατί μέσα ἀπ’ αὐτὴ τὴν μοναδικὴ καὶ ἀποκλειστικὴ σχέση θὰ ἀσκήση ὁ ἄνθρωπος τὸ ἐρωτικὸ στοιχεῖο τῆς ψυχῆς του, ὥστε αὐτὸ νὰ μπορέση νὰ στραφῆ σωστὰ καὶ ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεό».[4]
Ἐμεῖς τί ἄνθρωποι ἔχουμε καταντήσει καὶ ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς διδάσκει ὁ π. Βασίλειος δὲν μᾶς ἔρχονται φυσικά; Ἡ ἐποχή μας εἶναι ἡ πιὸ ἀνέραστη καὶ ἀπάνθρωπη ἐποχὴ ποὺ ὑπῆρξε!
Ὁ δεύτερος γάμος εἶναι μία παραχώρηση τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τοὺς λαϊκούς, γιατί μόνο «ὁ πρῶτος γάμος τελεῖται μέσα στὴ Θεία Λειτουργία καὶ μόνο μὲ τὸν πρῶτο γάμο ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ Μεταλαμβάνη ἀνεμπόδιστα. […] Ἄν, λοιπόν, ἰσχύση ἡ παραχώρηση τοῦ δευτέρου γάμου ὄχι μόνο γιὰ τοὺς λαϊκούς, ποὺ δὲν ἔχουν πνευματικὴ ὡριμότητα, ἀλλὰ ἰσχύση καὶ γιὰ τοὺς κληρικούς, τότε ποῦ καὶ πότε θὰ ἰσχύση ἡ “ἀκρίβεια” τῆς Ἐκκλησίας μας;».[5]
Σημειώσεις:
[1] Γέρoντος Ἰωάννη τῆς Μονῆς τῶν Σπηλαίων (Πσκώφ), Δὲν εἶναι ὁ Ἀντίχριστος, ποὺ θὰ μᾶς καταστρέψει, μετφρ. Ἀγγελικῆς Πελωριάδου, ἐκδ. Ἐν πλῷ, Ἀθήνα, 2014, σελ. 210.
[2] Πρωτοπρ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης, Ἐκεῖ ἐφθάσαμε; Ζητοῦν καὶ οἱ Κληρικοὶ δεύτερο Γάμο!, περιοδικὸ Ἐνοριακὴ Εὐλογία, μηνιαία ἔκδοση Ἱ. Ν. Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων, Δεκέμβριος 2005, Ἀριθ. Φύλλου 41.
[3] Πρωτοπρ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης, ὅ.π., σελ. 146.
[4] Πρωτοπρ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης, ὅ.π., σελ. 147.
[5] Ὅ.π.
