Γράφει ο Βασίλης Σταρακάς, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού.
Η ποδοσφαιρική περίοδος 1968-69 ξεκίνησε ενώ η χώρα μας βρίσκονταν κάτω από το σκληρό καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών που είχαν καταλάβει την εξουσία – όπως πιο αναλυτικά αναφέρεται στο προηγούμενο 17ο μέρος – την 21η Απριλίου 1967, λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν 1966-67.
Οι δικτάτορες εξαρχής έδωσαν μια ώθηση στο ποδόσφαιρο λόγω της δημοφιλίας του ως άθλημα και το χρησιμοποίησαν ως εργαλείο προπαγάνδας για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο ότι όλα πάνε πολύ καλά. Κάθε χωριό και γήπεδο, κάθε πόλη και στάδιο διαφήμιζαν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης από το πρωί έως το βράδυ.
Τη νέα σεζόν 1968-69 είχαμε την παραίτηση του προέδρου, γιατρού και κλινικάρχη Διαμαντή Σκαπινάκη, τον οποίο διαδέχθηκε ο Βασίλης Καραθανάσης, έμπορος ξυλείας και επί πολλά χρόνια στο παρελθόν στην ίδια θέση. (Η παραίτηση του προέδρου ήταν οικειοθελής λόγω φόρτου εργασίας).
Όλα τα άλλα μέλη και στελέχη του Δ.Σ., ιδιαίτερα αγαπητά και συμπαθή στους ποδοσφαιριστές, παρέμειναν στις θέσεις τους, όπως ο Κώστας Ζάβρας – Κτηματίας – γενικός αρχηγός, ο Νίκος Στρανομίτης – ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου «Ακροπόλ» – ταμίας, ο Γιάννης Κάππας – έμπορος ελαιών – έφορος. Το Δ.Σ. ανανέωσε παμψηφεί την εμπιστοσύνη του στον προπονητή Σωτήρη Καρποδίνη.
Δύο νέα πρόσωπα που πλαισίωσαν την ομάδα ήταν με μεταγραφή από τον Απόλλωνα Δοκιμίου. Ο ένας ήταν ο Θανάσης – Σούλας – Αγραφιώτης, δεξιοπόδαρος ακραίος αμυντικός. Ένας σκληροτράχηλος, πεισματάρης και ταχύς μπακ. Ο δεύτερος ήταν ο Βασίλης Ευθυμίου, σέντερ φορ, ψηλός, με ωραίο στυλ, άριστη τεχνική και άψογος στο ψηλό παιγνίδι.
Νέα παιδιά που ο Σωτήρης Καρποδίνης προώθησε και έκανε επαγγελματίες από το τμήμα υποδομής που ο ίδιος προπονούσε, ήταν ο τερματοφύλακας Γιώργος Κοντοπάνος – 15μισι ετών, ο Βασίλης Κωνσταντάτος επιθετικός – 19 ετών, ο Θόδωρος Μουρκοκώστας – 19 ετών και ο Γιάννης Φατσιλέτος επιθετικός – 19 ετών. Ο Γιάννης Φατσιλέτος ήταν ένας ακραίος δεξιοπόδαρος επιθετικός με πολλές συμμετοχές από τον πρώτο του κιόλας χρόνο στην μεγάλη ομάδα. Είχε ένα όμοιο στυλ με του μεγάλου Νίκου Κουτσογιάννη. Την επόμενη όμως σεζόν μετακόμισε για σπουδές στην Αθήνα και αναγκάστηκε να σταματήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Ένα άλλο μεγάλο ταλέντο που τη σεζόν αυτή – 1968-69 – ανέβηκε στην πρώτη ομάδα από τα τμήματα των εφήβων ήταν ο 17χρονος αμυντικός μέσος Βαγγέλης Κότσαλος. Ένας παίκτης που από παιδί κουβαλούσε μέσα του το πνεύμα του νικητή. Παρά την μικρή του σωματική εμφάνιση, το πάθος και ο δυναμισμός του ήταν μερικά από τα σημαντικότερα στοιχεία του αγωνιστικού του στυλ. Ένας παίκτης των ειδικών αποστολών, με τσαγανό που αναλάμβανε τους πιο επικίνδυνους αντίπαλους ποδοσφαιριστές.
Την πρώτη του σεζόν είχε λίγες συμμετοχές αλλά πολλές περισσότερες την επόμενη. Δυστυχώς για τον Παναιτωλικό, το ταλέντο και η πλούσια καριέρα του έμελλε να εξελιχθούν στον Ατρόμητο Αθηνών – Α’ Εθνική τότε – στον οποίο μεταγράφηκε τη σεζόν 1970-71. Εκεί βρήκε τον φίλο και συμπαίκτη του από τον Παναιτωλικό Ντίνο Ράπτη, βασικό στέλεχος του Ατρομήτου, και μαζί έγραψαν ποδοσφαιρικές σελίδες δόξας και καταξίωσης. Ο Κότσαλος είχε και μια μικρή θητεία στον Απόλλωνα Καλαμαριάς – Α’ Εθνική 1983-84 – επί προεδρίας Χάρυ Κλυν.
Παναχαϊκή – Παναιτωλικός. Ένα θεαματικό μπλονζόν του Θεόφιλου Ντόκα. Αριστερά διακρίνονται οι Σταρακάς – Μπάθας.
Πολύ μεγάλη απώλεια για τον Παναιτωλικό στο ξεκίνημα της σεζόν αυτής, 1968-69, ήταν η αποχώρηση του Κώστα Σταμούλη, ενός εκ των πρώτων σκόρερ του Παναιτωλικού. Σε ηλικία 24 ετών, ο Σταμούλης ενώ ήταν προϊστάμενος της Εθνικής τράπεζας Αγρινίου, προήχθη σε ανώτερο στέλεχος και μετατάχθηκε στα κεντρικά των Αθηνών. Ήταν πτυχιούχος ανώτατης εμπορικής σχολής, Αγγλικής γλώσσας, Ψυχολογίας κ.λπ. (Ο Κώστας ήταν μεταγραφή της σεζόν 1964-65 από τον Ακαρνάνα).
Το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής 1968-69 διεξήχθη σε δύο ομίλους των 18 ομάδων. Οι πρωταθλητές θα ανέβαιναν στην Α’ Εθνική ενώ οι δευτεραθλητές είχαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν την άνοδό τους στην Α’ Εθνική σε αγώνες κατάταξης με τον 14ο και 15ο της Α’ Εθνικής.
Η Α’ Εθνική τότε είχε 18 ομάδες, μία εκ των οποίων ήταν από την Κύπρο, όπως και την προηγούμενη σεζόν. (πολιτική προπαγάνδα του δικτατορικού καθεστώτος). Οι δύο τελευταίες υποβιβάζονταν στην Β’ Εθνική ενώ η 14η και η 15η έδιναν αγώνες κατάταξης όπως αναφέρω πιο πάνω.
Ο Παναιτωλικός τοποθετήθηκε στον Α’ όμιλο. Μεταξύ των 18 ομάδων του ομίλου, δύο προέρχονταν από αναγκαστική συγχώνευση. Η πρώτη ήταν από την ένωση των τριών ομάδων της Ρόδου, Διαγόρα, Δωριέα και Ροδιακού, με την ονομασία «Α.Σ. Ρόδος». Η δεύτερη ήταν ο Ίκαρος νέας Ιωνίας, από συγχώνευση του ΠΑΟ Καλογρέζας και Σαφράμπολης. Φαβορί για τον τίτλο στον Α’ όμιλο; Παναχαϊκή, Φωστήρας, Προοδευτική. Πολύ καλές ομάδες και οι τρεις, έδειξαν γρήγορα την δύναμη και την ποιότητά τους από τους φιλικούς ακόμη αγώνες, αλλά και από τους πρώτους του Κυπέλλου και του Πρωταθλήματος.
Από εκτός έδρας αγώνα του Παναιτωλικού με την Α.Σ. Ρόδο. Από αριστερά όρθιοι: Γιαταγάνας (σύμβουλος), Κοντοπάνος, Τσάμης, Ράπτης, Γκανιάτσας, Ντόκας, Μαρκόπουλος (πρόεδρος), Καβάγιας, Παππάς, Ζουμπουλάκης, Τσαμπάς, Μπαϊρακτάρης (προπονητής).
Από αριστερά καθήμενοι: Ευθυμίου, Μπάθας, Ντέμος, Σταρακάς, Φατσιλέτος, Παπαμέτης,
Ειδικά η Παναχαϊκή, που είχε ενισχυθεί την προηγούμενη σεζόν με τα καλύτερα ταλέντα των ομάδων της Πάτρας, έδειξε γρήγορα πως ήταν η χρονιά της. (Την προηγούμενη σεζόν οι ομάδες της Πάτρας Ολυμπιακός – Θύελλα – Αχιλλέας – Ηρακλης – Προοδευτική αναγκάστηκαν από το στρατιωτικό καθεστώς σε συγχώνευση με νέο όνομα Α.Ο. Πάτραι. Η Παναχαϊκή είχε το προνόμιο από τη χούντα και απέκτησε όλα τα ταλέντα των ομάδων αυτών, μεταξύ αυτών τους Μιχαλόπουλο, Δαβουρλή, Στραβοπόδη, Λεβεντάκο, Ρήγα. Μια φουρνιά ποδοσφαιριστών που στην πορεία πήραν και το χρίσμα του διεθνή και γρήγορα, όχι μόνο ανέβασαν την Παναχαϊκή στην Α’ Εθνική αλλά την οδήγησαν και σε συμμετοχή στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Ο Παναιτωλικός, παρ’ όλες τις αποχωρήσεις παικτών (Κώστας Καλύβας – τερματοφύλακας – πήγε στον Πύργο, Σταμούλης και Νικολάου η «ψείρας», είχε πίστη για κάτι καλύτερο από την προηγούμενη χρονιά. Η στήριξη του κόσμου δεν έλλειψε ποτέ, ούτε τις πιο δύσκολες στιγμές. Ταλαντούχα τα νέα παιδιά που πλαισίωσαν την ομάδα αλλά άπειρα, κάτι που τουλάχιστον στο ξεκίνημα κόστισε πολύ. Ειδικά στην έδρα μας, δυσκολεύονταν πολύ παίζοντας μπροστά σε ένα παθιασμένο κοινό. Όσο περνούσαν οι αγωνιστικές, τόσο περισσότερο οι νεαροί ξεπερνούσαν το τρακ και το άγχος και αποκτούσαν αυτοπεποίθηση. Αυτός ήταν και ο λόγος που στον δεύτερο γύρο είχαμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα.
Επανέρχομαι όμως στην Παναχαϊκή, που εκτός από την πολύ καλή ομάδα που είχε, είχε και την απροκάλυπτη βοήθεια της διαιτησίας. Συγκεκριμένα, στον μεταξύ μας αγώνα του δεύτερου γύρου στην Πάτρα, ο Παναιτωλικός τελείωσε τον αγώνα με 8 παίκτες. Στο 35ο λεπτό και ενώ το σκορ είναι 0-0 αποβάλλεται ο Σεϊτανίδης, γιατί, όπως υποστήριξε ο διαιτητής, τον ειρωνεύτηκε σε μια απόφασή του – Βουγιουκλάκης το επώνυμο του διαιτητή.
Και ενώ δευτερόλεπτα απέμειναν ακόμη για τη λήξη του ημιχρόνου και ενώ το σκορ είναι ακόμα 0-0 – έτσι μας έλεγαν από τον πάγκο μας – καθώς ο τερματοφύλακάς μας Θεόφιλος Ντόκας βρισκόταν στο έδαφος με την μπάλα αγκαλιά μετά από μπλονζόν σε συρτό σουτ, ένας αντίπαλος τον κλώτσησε με δύναμη και πρόθεση την ωμοπλάτη, με αποτέλεσμα το ράγισμα της κλείδας του Θεόφιλου (ο αντίπαλος ισχυρίστηκε πως διεκδικούσε την μπάλα). Έγινε διακοπή – καμμιά παρατήρηση από τον διαιτητή στο δράστη – και με δεμένη την ωμοπλάτη ο Θεόφιλος κάθισε στο τέρμα, περιμένοντας όπως όλοι μας την λήξη του ημιχρόνου, αφού ο χρόνος είχε περάσει και το ημίχρονο έπρεπε να είχε λήξει.
Στο πάρκο Αγρινίου. Από αριστερά: Ντόκας, Ζαρκαβέλης, Σταρακάς, Ελευθέριος Κόκκας (Ιατρός), Γεντέκης, Καρποδίνης (Προπονητής), Καλύβας.
Ο διαιτητής όπως έδειξε, δεν ήταν ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα του ημιχρόνου και έδωσε μια ευκαιρία στους Πατρινούς για μια ακόμα επίθεση. Σε μια βαθιά ψηλοκρεμαστή μπαλιά από τους αμυντικούς της Παναχαϊκής προς την περιοχή μας, βρίσκομαι τουλάχιστον ένα μέτρο έξω από την μεγάλη μας περιοχή και διεκδικώ την μπάλα στον αέρα από τον προσωπικό μου αντίπαλο εκείνη τη στιγμή Αντρέα Μιχαλόπουλο,.
Όπως είμαστε στον αέρα, με σκουντάει με πρόθεση στον ώμο, χάνω την ισορροπία μου και αυτός στοπάρει την μπάλα με το στήθος και όπως αυτή πέφτει προς το έδαφος με βρίσκει στο χέρι. Επαναλαμβάνω όλα αυτά έξω από την περιοχή. Ο διαιτητής, όχι μόνο δεν σφυρίζει το καταφανέστατο υπέρ μας φάουλ, αλλά δίνει και πέναλτι για την Παναχαϊκή!
Πέφτουμε όλοι επάνω του – φωνές, σπρωξίματα – μέχρι και ο Καρποδίνης με τους αναπληρωματικούς πλησίασαν τον κύκλο που τον είχαμε εγκλωβισμένο. Πολύ ηλεκτρισμένη η ατμόσφαιρα, όχι μόνο στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και στην εξέδρα, που τα συνθήματα των οπαδών μας, απευθυνόμενοι σε εμάς – και ήταν πάρα πολλοί – ήταν «αίσχος! – αίσχος!» και «φύγετε! – φύγετε!»,. Η αστυνομία πόλεων έκανε ντου ανάμεσά μας, μας απώθησε βίαια και σχημάτισε γύρω από τον διαιτητή ένα ανθρώπινο κλοιό για την προστασία του.
Σε λίγο με καλεί ο διαιτητής – ήμουν αρχηγός – και εν μέσω αστυνομικών μου αναγγέλλει πως με αποβάλλει για εξύβριση και με συνοδεία αστυνομικών οδηγήθηκα στα αποδυτήρια. (Η αστυνομία πόλεων ήταν ένα σώμα ασφαλείας που δρούσε μόνο μέσα σε μεγάλες πόλεις).
Τελικά υπό την απειλή του διαιτητή πως θα αποχωρήσει και θα μηδενισθούμε, οι εναπομείναντες εννέα συμπαίκτες μου πήραν τις θέσεις τους για να χτυπηθεί το πέναλτι. Ο προπονητής μας Σωτήρης Καρποδίνης αποφάσισε να μην κάνει αλλαγή τερματοφύλακα, παρ’ όλο που ο Ντόκας είχε δεμένη την ωμοπλάτη και πονούσε. Το σκεπτικό του ήταν ότι επειδή ο Θεόφιλος είχε μεγάλη φήμη σαν τερματοφύλακας αλλά ήταν και σπεσιαλίστας στα πέναλτι, υπολόγιζε μήπως ο εκτελεστής επηρεαστεί ψυχολογικά και κάνει ένα κακό χτύπημα, κάτι πολύ συνηθισμένο σε τέτοιες περιπτώσεις. Άλλωστε οι αντίπαλοι δεν ξέρανε πόσο σοβαρός ήταν ο τραυματισμός του Θεόφιλου καθώς η ωμοπλάτη του ήταν δεμένη μέσα από την μπλούζα του.
Άλλος λόγος για τον οποίο προτίμησε να μην κάνει αλλαγή ήταν ότι αναπληρωματικός τερματοφύλακας ήταν ο Γιώργος Κοντοπάνος – 15μισι ετών τότε – χωρίς καμμιά συμμετοχή στην ομάδα μέχρι τον αγώνα αυτό. (Από τη σεζόν αυτή 1968-69 είχε επιτραπεί η αλλαγή παικτών σε επίσημους αγώνες).
Το πέναλτι χτυπήθηκε – Δαβουρλής – εύστοχα, με τον Θεόφιλο όρθιο σαν μαρμαρωμένο. Ο διαιτητής επιτέλους σφυρίζει για ημίχρονο. Η επανάληψη ήταν μια παρωδία ποδοσφαίρου. Ο άπειρος Γιώργος Κοντοπάνος αντικατέστησε τον Ντόκα και έζησε έναν εφιάλτη στο ντεμπούτο του. Στα μισά του 2ου ημιχρόνου, ενώ χάναμε 2-0, ο ανεκδιήγητος διαιτητής αποβάλλει – 3η αποβολή – τον Γιώργο Σκαμπαρδώνη για αντιαθλητικό χτύπημα στον Ρήγα (προσωπικός του αντίπαλος). Με 8 λοιπόν παίκτες ο Παναιτωλικός. Η Παναχαϊκή εγκαταστάθηκε στη μεγάλη μας περιοχή, οι φίλαθλοί μας συνεχώς να φωνάζουν «φύγετε» και το μαρτύριο τελείωσε 6-0 με εξαιρετική απόδοση του Κοντοπάνου.
Το τέλος της σεζόν 1968-69 βρήκε πρωταθλήτρια την Παναχαϊκή με 85 βαθμούς, δεύτερη στη σειρά η Προοδευτική με 81, μετά ο Φωστήρας με 71, Καλαμάτα 71, Πας Γιάννινα 70, Παναιτωλικός και Πανελευσινιακός με 69. Στον Β’ όμιλο πρωταθλητής ο Α.Ο. Καβάλας. Τη δεύτερη θέση πήρε ο Ολυμπιακός Βόλου.
Στους αγώνες κατάταξης, η Προοδευτική επικράτησε του Απόλλωνα Αθηνών ο οποίος είχε πάρει τη 14η θέση της Α’ Εθνικής και έτσι η Προοδευτική ανέβηκε στην Α’ Εθνική ενώ ο Απόλλων υποβιβάστηκε. Στην άλλη αναμέτρηση ο Ολυμπιακός Βόλου επικράτησε της Βέροιας που είχε πάρει την 16η θέση στην Α’ Εθνική, η οποία υποβιβάστηκε στην Β’ Εθνική ενώ ο Ολυμπιακός Βόλου ανέβηκε στην Α’
Η θέση που έλαβε ο Παναιτωλικός θεωρήθηκε καλή, λόγω της μεγάλης ανανέωσης που είχε κάνει. Πολύ επιτυχημένος ήταν ο δεύτερος γύρος. Σκόρερ του Παναιτωλικού Παπαμέτης 12. Κουτσογιάννης 11, Ταλαμάγκας 9, Σεϊτανίδης 5, Σταρακάς 2. Πρώτος σκόρερ του Α’ ομίλου ο Κώστας Δαβουρλής με 34 γκολ. Του Β’ ομίλου Α. Πλατωνίδης (Α.Ε. Ορχομενού) με 26 γκολ. Περισσότερες συμμετοχές για τον Παναιτωλικό είχαν Τσάμης 34, Σταρακάς 34, Ράπτης 32, Ντόκας 31.
Στο κύπελλο η ομάδα μας είχε εντυπωσιακή παρουσία κάνοντας ένα σερί επιτυχιών, αποκλείοντας αρκετές ισχυρές ομάδες. Στη συνέχεια όμως η κλήρωση τον έφερε αντιμέτωπο με τον μεγάλο ΠΑΟΚ της εποχής εκείνης, των Κούδα, Τερζανίδη, Σαράφη, Παρίδη, Ασλανίδη κ.λπ. Ο κανονικός αγώνας έληξε 2-2. Τα γκολ του Παναιτωλικού Καλαμίδας και Κουτσογιάννης. Στην παράταση ο ΠΑΟΚ πήρε την πρόκριση με 3-2. Έγινε μια επική μάχη στο κατάμεστο γήπεδό μας, παρ’ όλη την μεγάλη ανανέωση της ομάδας μας την περίοδο εκείνη.
Στο τέλος αυτής της περιόδου εγκατέλειψε την ενεργό δράση ένας εμβληματικός αμυντικός μας, ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ. Θα δημοσιευθεί η βιογραφία του σύντομα.
Διαβάστε το 1ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 2ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 3ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 4ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 5ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 6ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 7ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 8ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 9ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 10ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 11ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 12ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 13ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 14ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 15ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 16ο μέρος ΕΔΩ.
Διαβάστε το 17ο μέρος ΕΔΩ.
