[ad_1]
Δύο φίλοι από το στρατό συναντιούνται μετά από χρόνια. Μέσα στη συζήτησή τους αρχίζουν να λένε και για τις δουλειές τους.
– Τι κάνεις τώρα, με τι ασχολείσαι;
– Τίποτα το ιδιαίτερο. Κρίση βλέπεις Εσύ;
– Εγώ έχω ανοίξει έναν οίκο ανοχής!
– Άντε ρε μπράβο! Πώς πάει;
– Πάει πολύ καλά. Σκίζει κυρίως επειδή είμαι ανταγωνιστικός και έχω χαμηλές τιμές. Για παράδειγμα το στοματικό στοιχίζει 10 ευρώ.
– Τι λες ρε φίλε; Μόνο 10 ευρώ! Είσαι όντως φτηνός. Καλή φάση… Άλλες παροχές;
– Από πίσω 10 ευρώ!
– Και από πίσω 10 ευρώ; Μπράβο, μπράβο…
– Έχουμε όμως και ένα εξαιρετικό πακέτο προσφοράς που συμφέρει: στοματικό και από πίσω μόλις 15 ευρώ!
– Σούπερ προσφορά! Το κανονικό, δηλαδή, πόσο το έχεις;
– Κοίτα, κανονικό δεν έχω ακόμα. Είναι βλέπεις αρχή και… το τρέχω μόνος μου!
[ad_2]