ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α’ Τιμ. δ΄ 9-15
9 Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος· 10 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν. 11 Παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε. 12 μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ. 13 ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει, τῇ διδασκαλίᾳ. 14 μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου. 15 ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
9 Ὅτι δὲ οἱ ἀγῶνες τῆς εὐσεβοῦς καὶ ἁγίας ζωῆς ὠφελοῦν καὶ εἰς τὴν παροῦσαν καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν ζωήν, εἶναι λόγος ἀξιόπιστος καὶ ἄξιος νὰ τὸν παραδεχθῇ κανεὶς μὲ ὅλην τὴν καρδίαν του. 10 Διότι δὲ εἶναι ἀξιόπιστος ὁ λόγος οὗτος, δι’ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ἡμεῖς κοπιάζομεν καὶ περιπαιζόμεθα ὡς βλάκες δῆθεν καὶ ἀνόητοι, ἐπειδὴ ἔχομεν στηρίξει τὰς ἐλπίδας μας εἰς τὸν ζῶντα Θεόν, ποὺ εἶναι σωτὴρ ὅλων τῶν ἀνθρώπων, τοὺς ὁποίους συντηρεῖ μὲ τὴν πρόνοιάν του, πρὸ παντὸς δὲ εἶναι σωτὴρ τῶν πιστῶν, τοὺς ὁποίους σώζει ἀπὸ τὸν αἰώνιον θάνατον. 11 Μὲ τὸ κῦρος καὶ τὴν ἐξουσίαν τοῦ ἀξιώματός σου πρότρεπε καὶ δίδασκε αὐτά, ποὺ σοῦ γράφω. 12 Παρὰ τὴν νεότητά σου παρουσίασε βίον φρονίμου καὶ ἐναρέτου γέροντος, ὥστε κανεὶς νὰ μὴ καταφρονῇ τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας σου. Ἀλλὰ παρ’ ὅλην τὴν νεότητά σου γίνου παράδειγμα τῶν πιστῶν καὶ εἰς τοὺς λόγους σου καὶ εἰς τὴν συμπεριφοράν σου κατὰ τὰς συναναστροφάς σου πρὸς αὐτοὺς καὶ εἰς τὴν ἀγάπην, ποὺ θὰ δεικνύῃς εἰς ὅλους, καὶ εἰς τὴν πνευματικὴν ζωήν, ποὺ μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θὰ ζῇς, καὶ εἰς τὴν πίστιν καὶ εἰς τὴν ἁγνότητα καὶ καθαρότητα τοῦ βίου. 13 Ἕως ὅτου ἔλθω, σοῦ συνιστῶ νὰ καταγίνεσαι μὲ ἐπιμέλειαν εἰς τὴν ἀνάγνωσιν τῶν Ἁγίων Γραφῶν, εἰς τὴν παρηγορίαν καὶ νουθεσίαν τῶν θλιβομένων καὶ κλονιζομένων, εἰς τὴν διδασκαλίαν ὅλων τῶν πιστῶν. 14 Μὴ παραμλῇς τὸ θεῖον χάρισμα,ποὺ ὑπάρχει μέσα σου καὶ σοῦ ἐδόθη μὲ ἐπίθεσιν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς σου τῶν χειρῶν τοῦ σώματος τῶν πρεσβυτέρων, κατόπιν ἐκλογῆς, εἰς τὴν ὁποίαν ὠδηγήθημεν ἀπὸ προφητικὴν ἀποκάλυψιν. 15 Σοῦ συνιστῶ νὰ μελετᾷς αὐτά, ποὺ σοῦ γράφω. Ὁλόκληρος ἡ διάνοιά σου καὶ ἡ ὕπαρξίς σου νὰ εἶναι εἰς αὐτά, διὰ νὰ γίνῃ φανερὰ εἰς ὅλους ἡ πρόοδός σου καὶ δώσῃς εἰς ὅλους τὸ καλὸν παράδειγμα.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. ιβ΄ 14-17, 22-30
14 Ἐξελθόντες δὲ οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον κατ᾿ αὐτοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν. 15 Ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας, 16 καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν ποιήσωσιν αὐτόν, 17 ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος·
22 Τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος τυφλὸς καὶ κωφός, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τὸν τυφλὸν καὶ κωφὸν καὶ λαλεῖν καὶ βλέπειν· 23 καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς Δαυΐδ; 24 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον· οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰμὴ ἐν τῷ Βεελζεβούλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων. 25 εἰδὼς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται. 26 καὶ εἰ ὁ σατανᾶς τὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ᾿ ἑαυτὸν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ; 27 καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβαλοῦσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν. 28 εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 29 ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. 30 ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει.
Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ
14 Ἀφοῦ δὲ ἐβγῆκαν ἀπὸ τὴν συναγωγὴν οἱ Φαρισαῖοι, συνεσκέφθησαν ἐναντίον του, μὲ ποῖον τρόπον νὰ τὸν θανατώσουν. 15 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἔμαθε τὰ σχέδια των καὶ ἀνεχώρησεν ἀπ’ ἐκεῖ· καὶ ἠκολούθησαν αὐτὸν πλήθη λαοῦ πολλὰ καὶ ἐθεράπευσεν ὅλους, ὅσοι ἦσαν ἀσθενεῖς. 16 Καὶ ἐντόνως παρήγγειλεν εἰς αὐτοὺς νὰ μὴ τὸν φανερώσουν, ὅτι ἐργάζεται τόσα καὶ τέτοια θαύματα· 17 διὰ νὰ πραγματοποιηθῇ καὶ ἐπαληθεύσῃ ἐκεῖνο, ποὺ ἐλέχθη διὰ τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, ὁ ὁποῖος εἶπεν·
22 Τότε τοῦ ἔφεραν ἕνα δαιμονιζόμενον, ποὺ ἤταν συγχρόνως τυφλὸς καὶ κουφός.Καὶ τὸν ἐθεράπευσεν, ὥστε ὁ τυφλὸς καὶ κουφὸς καὶ ὡμίλει καὶ ἔβλεπε. 23 Καὶ ἐξεπλήττοντο ὅλα τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ καὶ ἔλεγον· Μήπως εἶναι αὐτὸς ὁ ἀναμενόμενος ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ, ὁ Μεσσίας; 24 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι, ὅταν ἤκουσαν τί ἔλεγεν ὁ λαός, ἐφθόνησαν τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ καὶ εἶπαν διὰ νὰ ἐξουδετέρωσουν τὴν ἐντύπωσιν, ποὺ ἐπροκάλουν τὰ θαύματά του: Αὐτὸς δὲν βγάζει τὰ δαιμόνια παρὰ μὲ τὴν βοήθειαν καὶ δύναμιν τοῦ Βεελζεβούλ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἄρχων τῶν δαιμονίων. 25 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἐγνώρισε τὰς ἀποκρύφους σκέψεις των καὶ τοὺς εἶπε· Κάθε βασίλειον, τὸ ὁποῖον ἐχωρίσθη εἰς κόμματα ἐχθρικά, ὥστε δι’ ἐμφυλίου πολέμου νὰ στραφῇ κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ του, καταλήγει εἰς τελείαν ἐρήμωσιν.Καὶ κάθε πόλις ἡ οἰκία, ποὺ διῃρέθη κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ της, δὲν θὰ σταθῇ, ἀλλὰ θὰ πέσῃ καὶ θὰ ἑξαφανισθῇ. 26 Καὶ ἐὰν ὁ σατανᾶς, ὁ ἄρχων τῶν δαιμονίων, βγάζῃ διὰ τῆς βίας τὸν σατανᾶν, διῃρέθη κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ του.Πῶς λοιπὸν θὰ σταθῇ καὶ δὲν θὰ πέσῃ ἡ βασιλεία του; 27 Καὶ ἐὰν ἑγὼ μὲ τὴν συνέργειαν τοῦ Βεελζεβοὺλ βγάζω δαιμόνια, οἱ μαθηταὶ καὶ τὰ πνευματικά σας τέκνα, ποὺ ἐξορκίζουν δαιμόνια, μὲ τὴν δύναμιν ποίου τὰ βγάζουν; Διὰ τοῦτο αὐτοί, τοὺς ὁποίους δὲν κατηγορεῖτε, ἀλλ’ ἀφίνετε ἐλεύθερα νὰ ἐξορκίζουν, θὰ εἶναι δικασταί, ποὺ θὰ καταδικάσουν τὴν ὑποκρισίαν καὶ τὸν φθόνον σας. 28 Ἐὰν ὅμως ἐγὼ μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ βγάζω τὰ δαιμόνια, ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ ὑπερφυσικὸν αὐτὸ γεγονός, ὅτι κατέφθασε καὶ ἔπεσεν ἐπάνω σας ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 29 Ἢ ἂν δὲν σᾶς πείθῃ ἡ ἀπόδειξις αὐτή, σᾶς ἐρωτῶ: Πῶς ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ ἔμβῃ εἰς τὸ σπίτι τοῦ δυνατοῦ διαβόλου καὶ νὰ ἁρπάσῃ τοὺς δαιμονιζομένους, ποὺ τοὺς κατέχει σὰν ἄψυχα σκεύη, ἐὰν δὲν κατανικήσῃ καὶ δὲν δέσῃ προτήτερα τὸν ἰσχυρόν; Καὶ τότε θὰ διαρπάσῃ τὸ σπίτι του.Ἡ δύναμις τοῦ διαβόλου λοιπὸν ὅχι μόνον δὲν ἔχει καμμίαν σχέσιν μὲ ἑμέ, ἀλλὰ τουναντίον κατενικήθη καὶ ἐξεμηδενίσθη ἀπὸ τὴν δύναμίν μου. 30 Συμβιβασμοὺς μὲ τὴν παράταξιν τοῦ διαβόλου δὲν δέχομαι.Ἐκεῖνος ποὺ δὲν εἶναι μαζί μου, εἶναι ἐναντίον μου.Καὶ ἐκεῖνος ποὺ δὲν μαζεύει μαζὶ μὲ ἑμὲ τὰ πνευματικὰ πρόβατά μου, αὐτὸς σὰν ἄλλος λύκος τὰ σκορπίζει.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΜΥΡΟΒΛΗΤΗΣ
Στίς 8 Ἰουλίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Θεοφίλου τοῦ Μυροβλύτου. Ὁ ὅσιος Θεόφιλος καταγόταν ἀπό τήν Ζίχνη τῆς Μακεδονίας καί γεννήθηκε τό 1460 ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς. Ὑπῆρξε ἀπό νεότητός του φρόνιμος καί ἀγαποῦσε τήν μελέτη καί ἰδιαίτερα ἐκείνη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Σέ νεαρά ἡλικία ἀπαρνήθηκε τήν κοσμική ματαιότητα καί ἔγινε μοναχός, κατόπιν ἱερέας καί συγκατοίκησε μέ τόν εὐλαβῆ ἀρχιερέα Ἀκάκιο, ἐπίσκοπο Ρενδίνης, μέ τόν ὁποῖο ταξίδεψε στήν πόλη τῆς Ἀλεξάνδρειας, στό θεοβάδιστο ὄρος Σινᾶ, στήν πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ, στήν Ἀντιόχεια καί ὅταν ἐπέστρεψαν πάλι στήν Ἱερουσαλήμ ὁ ἐπίσκοπος Ἀκάκιος κοιμήθηκε καί ἔτσι ὁ ὅσιος γύρισε στήν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ παρέμεινε ἀρκετό καιρό. Λόγῳ τῆς μόρφωσής του διορίσθηκε Νοτάριος καί Ἔξαρχος τῆς Πατριαρχείου, ἀγαπώμενος καί τιμώμενος ἀπό ὅλους. Κατόπιν πῆγε στόν Ἄθωνα, ὅπου παρέμεινε σέ διάφορες Μονές συνάζοντας τίς κατά Θεόν ἀρετές. Ἔτσι, ὁ ὅσιος Θεόφιλος ἔγινε περίφημος καί ὀνομαστός σέ ὅλο τό Ὄρος τόσο γιά τίς πρακτικές ἀρετές του ὅσο καί γιά τό χάρισμα τῆς διδασκαλίας πού τόν διέκρινε ἀλλά καί γιά τήν ἄριστη καλλιγραφία του καί μάλιστα ὁ τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἐπιχείρησε νά τόν κάνη ἐπίσκοπο Θεσσαλονίκης, ὁ ὅσιος ὅμως προτίμησε τήν ἡσυχία καί τήν ἄσκηση παραμένοντας στόν Ἄθωνα. Ποθώντας τήν τελεία ζωή κατοίκησε σέ ἕνα κελλί στά ὅρια τῆς Μονῆς Παντοκράτορος, τοῦ Ἁγίου Βασιλείου καί ἐπιδόθηκε σέ μεγαλύτερους ἀγῶνες καί ἰδιαίτερα στήν νοερά προσευχή. Ἀφοῦ ἔγινε πλήρης ἡμερῶν καί προγνωρίζοντας τήν κοίμησή του κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ, τό δέ λείψανό του θείᾳ χάριτι ἀναβρύει εὐωδέστατο μύρο.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.)
Ὡς τοῦ Σωτῆρος γνησιώτατον φίλον, καὶ τῶν ἐν Ἄθῳ εὐωδέστατον κρῖνον, καὶ νοητὸν ἀλάβαστρον ὁσίων ἀρετῶν, ἱεροῖς ἐν ἄσμασιν, εὐφημοῦμεν σὲ Πάτερ, εἰς ὀσμὴν τῶν μύρων σου, εὐλαβῶς συνδραμόντες, δι’ ὧν εὐφραίνει πάντοτε ἠμᾶς, τοὺς σὲ τιμῶντας, Θεόφιλε Ὅσιε.
Μεγαλυνάριον
Πλήρης μυριπνόου πέλων ὀσμῆς, Μυροβλῦτα Πάτερ, ὦ Θεόφιλε ἱερέ, λύτρωσαί με πάσης, γηΐνης δυσωδίας, καὶ ἀκαθάρτων ῥῦσαι, παθῶν με δέομαι.
