Για να αποκρούσουν τα αρπακτικά, οι χιλιοποδαρούσες απελευθερώνουν αμυντικές ουσίες που θα μπορούσαν κάποια μέρα να παίξουν ρόλο στη θεραπεία του πόνου και των νευρολογικών ασθενειών.
Η χημικός Emily Meyers και οι συνάδελφοί της από το Virginia Tech εντόπισαν πρόσφατα σύνθετες δομές στις φυσικές εκκρίσεις που παράγουν οι χιλιοποδαρούσες που μπορούν να επηρεάσουν συγκεκριμένους νευροϋποδοχείς στον εγκέφαλο των μυρμηγκιών.
Η ομάδα δημοσίευσε τα ευρήματά της νωρίτερα αυτόν τον μήνα στο Journal of the American Chemical Society.
Οι πρόσφατα ανακαλυφθείσες ενώσεις αποτελούν μέρος μιας κατηγορίας φυσικών αλκαλοειδών.
Το όνομα που τους έδωσε η ομάδα της Meyers – ανδρογναθανόλες και ανδρογναθίνες – είναι μια ένδειξη τιμής στην χιλιοποδαρούσα στην πανεπιστημιούπολη Blackburg του Virginia Tech που μελέτησαν. Η επιστημονική της ονομασία είναι Andrognathus corticarius, αλλά είναι περισσότερο γνωστή ως χιλιοποδαρούσα Hokie, μια αναφορά στη μασκότ του Virginia Tech.
Για τη μελέτη, οι ερευνητές συνέλεξαν τα πλάσματα κάτω από πεσμένα κλαδιά και φύλλα στα δάση της πανεπιστημιούπολης. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν μια ποικιλία εργαλείων για να ανιχνεύσουν τις ενώσεις που περιέχονται στους αμυντικούς αδένες των χιλιοποδαρουσών.
Ένα εκπληκτικό εύρημα: Τα έντομα απελευθερώνουν τις ενώσεις όχι μόνο για να αποκρούσουν τους θηρευτές αλλά και για να μοιραστούν την τοποθεσία τους με τα μέλη της οικογένειάς τους.
Οι ενώσεις αυτές αποπροσανατολίζουν τα μυρμήγκια — που θεωρούνται αρπακτικά. Μερικές από αυτές αλληλεπιδρούν επίσης με έναν μόνο νευροϋποδοχέα που ονομάζεται Sigma-1, ο οποίος έχει εμπλακεί σε εγκεφαλικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη, η σχιζοφρένεια, η νόσος του Πάρκινσον και η νόσος του Λου Γκέριγκ.
Η Meyers και ο εντομολόγος Paul Marek έχουν διαπιστώσει προηγουμένως ότι αυτή η οικογένεια ενώσεων μπορεί να έχει δυνατότητες για τη θεραπεία του πόνου και ορισμένων νευρολογικών διαταραχών. Το επόμενο βήμα είναι η εύρεση ενός εργαστηρίου για την παρασκευή τους σε μεγαλύτερες ποσότητες και η εκμάθηση περισσότερων πληροφοριών σχετικά με αυτές.
Μόλις οι μεγαλύτερες ποσότητες είναι διαθέσιμες, η ομάδα της ελπίζει να μάθει περισσότερα για τις ιδιότητές τους και τις δυνατότητές τους στην ανάπτυξη φαρμάκων.
Φωτογραφία: iStock
