Τήν Τρίτην, 6ην /19ην Αὐγούστου 2025, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ Δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐπίκεντρον τῆς ἑορτῆς ταύτης ἀπετέλεσε τό Ὄρος Θαβώρ, καθ’ ὅτι ἐπ’ αὐτοῦ συμφώνως πρός ἀρχαιοτάτην πίστιν τῆς Ἐκκλησίας ἔλαβε χώραν τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου.
Συμφώνως πρός τάς Εὐαγγελικάς περικοπάς, ὁ Κύριος παρέλαβε μεθ’ Ἑαυτοῦ τρεῖς ἀπό τούς μαθητάς Αὐτοῦ, τούς ἐπικαλουμένους καί «προκρίτους», Πέτρον καί Ἰάκωβον καί Ἰωάννην καί ἀνῆλθον εἰς ὄρος ὑψηλόν. Ἐνώπιον αὐτῶν τό πρόσωπον καί τά ἰμάτια τοῦ Κυρίου ἐγένοντο λευκά ὑπέρ τόν ἥλιον, νεφέλη φωτεινή ἐκάλυψεν αὐτούς καί οἱ Προφῆται Μωϋσῆς καί Ἠλίας, ὁ Μωϋσῆς ὡς ἐκπρόσωπος τῶν κεκοιμημένων καί ὁ Ἠλίας ὡς ἐκπρόσωπος τῶν ζώντων, ἐνεφανίσθησαν μετ’ Αὐτοῦ, συνομιλοῦντες καί λέγοντες περί τοῦ σταυρικοῦ πάθους Αὐτοῦ, τό ὁποῖον ἐπρόκειτο νά τελεσθῇ εἰς τά Ἱεροσόλυμα. Ὁ δέ Ἀπόστολος Πέτρος προέτεινε νά κατασκευάσουν τρεῖς σκηνάς καί νά μείνουν ἐπί τοῦ Ὄρους καί φωνή ἠκούσθη ἐξ οὐρανοῦ λέγουσα: «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, Αὐτοῦ ἀκούετε», (Λουκ 9,35, Μάρκ. 9,7, Ματθ. 17,5).
Τό θαυμαστόν τοῦτο γεγονός τῆς Θαβωρίου θέας καί Χάριτος ἐγένετο, διά νά ἐνισχύσῃ τούς μαθητάς ὁ Κύριος πρό τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ Πάθους Αὐτοῦ, ἀποκαλύπτων τήν θείαν Αὐτοῦ φύσιν καί διά νά ὑπομνήσῃ διά τῆς Μεταμορφώσεως Αὐτοῦ εἰς πάντας τήν δυνατότητα ἀποκαταστάσεως τῆς θείας Χάριτος καί τοῦ πρωτοκτίστου κάλλους τῶν ἀνθρώπων, καί τήν προεικόνισιν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ καί τῆς Ἀναστάσεως παντός τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Διά τόν ἑορτασμόν τοῦ γεγονότος τούτου μετέβη ἐξ Ἱεροσολύμων πρός τό Ὄρος Θαβώρ κατά τήν παραμονήν τῆς ὡς ἄνω ἑορτίου ἡμέρας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί προεξῆρξε τῆς νυκτερινῆς ὑπαιθρίου θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πτολεμαΐδος – Ἄκκρης κ. Μακαρίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Ἀρχιμανδρίτου π. Νίκωνος, τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰωάννου, Ἀραβοφώνων, Ρωσοφώνων καί Ρουμανοφώνων Ἱερέων καί ἄλλων παρεπιδημούντων Ἱερέων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Προδρόμου, ψάλλοντος τοῦ π. Γεωργίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἠλείας ἑλληνιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης ἀραβιστί, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί συνοδῶν αὐτοῦ, καί μετέχοντος ἐκκλησιάσματος εἰς τό ὁποῖον ἐπέτρεψαν νά ἀνέλθῃ εἰς τήν Μονήν αἱ Ἰσραηλιναί Ἀστυνομικαί Ἀρχαί.
Εἰς τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
” Οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ᾿ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος”. (Β΄ Πέτρ. 1, 16), κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Ὄρει Θαβώρ, ἵνα πανηγυρικῶς ἑορτάσωμεν τό μέγα τῆς θείας Οἰκονομίας γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως, δηλονότι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Κατά τήν Μεταμόρφωσιν Αύτοῦ ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἐν ᾧ προσηύχετο ὁ Ἰησοῦς ἐγένετο «τὸ εἶδος τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἕτερον καὶ ὁ ἱματισμὸς αὐτοῦ λευκὸς ἐξαστράπτων….»,(Λουκ. 9,29). Ὡς δέ περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, «καί μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Πέτρον καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ ᾿Ιωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν· καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς· καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωσῆς καὶ ᾿Ηλίας μετ᾿ αὐτοῦ συλλαλοῦντες», (Ματθ. 17, 1-3).
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἀπαντᾷ εἰς τό εὔλογον ἐρώτημα «τί σημαίνει μετεμορφώθη ὁ Ἰησοῦς Χριστός;», ἐπικαλούμενος τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον λέγοντα: «Παρήνοιξεν ὡς εὐδόκησεν, ὀλίγον τῆς θεότητος καί τοῖς μύσταις ἔδειξε τόν ἐνοικοῦντα Θεόν». Καί ἀναλυτικώτερον· ὁ Χριστός ἤνοιξε πλαγίως τήν θείαν Αὐτοῦ φύσιν ὀλίγον καθώς εὐηρεστήθη καί ἔδειξε εἰς τούς μύστας, δηλαδή τούς γνωρίζοντας αὐτόν μαθητάς τόν κατοικοῦντα ἐντός Αὐτοῦ Θεόν.
Ἀξιοσημείωτον ὅτι τό μέγα καί θαυμαστόν τοῦτο γεγονός ἐν τῷ Ὄρει Θαβώρ ἐγένετο ὀλίγον χρόνον πρό τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς τριημέρου ταφῆς καί Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὡς ἐναργέστατα διατυπώνει τοῦτο ὁ ὑμνῳδός λέγων: «Ὁ πάλαι τῷ Μωσεῖ συλλαλήσας, ἐπὶ τοῦ ὄρους Σινᾶ διὰ συμβόλων. Ἐγὼ εἰμι, λέγων ὁ Ὤν, σήμερον ἐπ’ ὄρους Θαβώρ, μεταμορφωθεὶς ἐπὶ τῶν μαθητῶν, ἔδειξε τὸ ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος, ἐν ἑαυτῷ τὴν ἀνθρωπίνην, ἀναλαβοῦσαν οὐσίαν, καὶ τῆς τοιαύτης χάριτος, μάρτυρας παραστησάμενος Μωϋσῆν καὶ Ἠλίαν, κοινωνοὺς ἐποιεῖτο τῆς εὐφροσύνης, προμηνύοντας τὴν ἔνδοξον διὰ Σταυροῦ, καὶ σωτήριον Ἀνάστασιν».
Ὄντως τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, ἀφ’ ἑνός μέν προμηνύει τήν λαμπροφόρον ἡμέραν τοῦ Πάσχα, τό ὁποῖον διά τῆς ὁδοῦ τοῦ σταυρικοῦ πάθους θά ὁδηγήσῃ τόν Χριστόν εἰς τό ἀποκορύφωμα τῆς θείας Αὐτοῦ δόξης. Ἀφ’ ἑτέρου δέ ἐπιβεβαιώνει τήν ὁμολογίαν τῆς πίστεως τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου περί τοῦ Χριστοῦ, κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου λέγοντος: «καί λέγει αὐτοῖς, τοῖς μαθηταῖς ὁ Ἰησοῦς ὑμεῖς δέ τίνα με λέγετε εἶναι; ἀποκριθείς δέ ὁ Πέτρος λέγει αὐτῷ· σύ εἶ ὁ Χριστός», (Μάρκ. 8,29).
Αὐτός δέ ὁ Χριστός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν «Ὄντα», τοὐτέστιν τόν Θεόν Λόγον, ὁ Ὁποῖος «ἔδειξε τό ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος, δηλαδή τήν δόξαν τῆς θεϊκῆς Αὐτοῦ μορφῆς, ἐν ἑαυτῷ τήν ἀνθρωπίνην ἀναλαβών οὐσίαν».
Ἡ ὑπό τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀνάληψις τῆς ἀνθρωπίνης οὐσίας ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας ἐπιβεβαιώνεται καί διά τοῦ γεγονότος ὅτι «ἐγένετο ἐν τῷ ὄρει νεφέλη καί ἐπεσκίασεν αὐτούς (τούς μαθητάς) … καί φωνή ἐγένετο ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστι ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός· αὐτοῦ ἀκούετε», (Λουκ. 9.34-35).
Ἑρμηνέυων ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας τήν φωνήν τήν γενομένην ἐκ τῆς νεφέλης λέγει: «Τό ἄσχετον (τό ἀκατάληπτον) τῆς σῆς φωτοχυσίας καί ἀπρόσιτον τῆς Θεότητος, θεασάμενοι τῶν Ἀποστόλων οἱ πρόκριτοι ἐπί τοῦ Ὄρους τῆς Μεταμορφώσεως ἄναρχε Χριστέ, τήν θείαν ἠλλοιώθησαν ἔκστασιν· καί νεφέλη περιλαμφθέντες φωτεινῇ, φωνῆς ἤκουον Πατρικῆς βεβαιούσης τό μυστήριον τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως, ὅτι εἷς ὑπάρχεις καί μετά σάρκωσιν, Υἱός μονογενής καί Σωτήρ τοῦ κόσμου».
Πράγματι, οἱ Πρόκριτοι τῶν Ἀποστόλων Πέτρος, Ἰωάννης καί Ἰάκωβος, «τήν θείαν ἠλλοιώθησαν ἔκστασιν, διότι δέν ἠδύναντο νά ἴδουν μέ τά φυσικά των μάτια τό ἀπρόσιτον φῶς τῆς Θεότητος, τοὐτέστιν τήν ἐνέργειαν τοῦ θείου καί ἀκτίστου φωτός ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός: « Ἡ ἀναλλοίωτος φύσις, τῇ βροτείᾳ μιχθεῖσα, τῆς ἐμφεροῦς ἀΰλου Θεότητος, φῶς παραγυμνοῦσα τοῖς Ἀποστόλοις, ἀπορρήτως ἐξέλαμψε».
Τό ἀπορρήτως ἐκ τῆς ἐμφεροῦς (ὁμοίως) Θεότητος ἐκλάμψαν φῶς εἶναι τό φῶς, τό ὁποῖον οἱ μέν Προφῆται Μωϋσῆς καί Ἠλίας ἐθεώρησαν διά συμβόλων ἐν τῷ Ὄρει Σινᾷ, οἱ δέ Ἀπόστολοι οὐχί διά συμβόλων καί ἐν εἰκόνι ἀλλά δ’αὐτοῦ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ὡς μετ’ ἀκριβείας διατυπώνει ὁ ὑμνῳδός λέγων: «Ὁ χερσὶν ἀοράτοις, πλάσας κατ’ εἰκόνα σου Χριστὲ τὸν ἄνθρωπον, τὸ ἀρχέτυπον σου, ἐν τῷ πλάσματι κάλλος ὑπέδειξας, οὐχ ὡς ἐν εἰκόνι, ἀλλ’ ὡς αὐτὸς εἶ κατ’ οὐσίαν, ὁ Θεὸς χρηματίσας καὶ ἄνθρωπος».
Ἐξ ἄλλου ἡ νεφέλη, ἡ ἐπισκιάσασα τούς Ἀποστόλους ἐν τῷ Θαβωρίῳ τούτῳ Ὄρει σαφῶς παρεδήλου ἐμφανέστατα τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Και φωνή ἐγένετο ἐκ τῆς νεφέλης, τοὐτέστιν ἐκ τοῦ ζωαρχικοῦ καί ἡγεμονικοῦ Πνεύματος», ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, λέγουσα· «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηύδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε», (Ματθ. 17,5).
Αὐτοῦ, τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καλούμεθα νά ἀκούωμεν, διότι Οὗτος κατά τήν ὁμολογίαν τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου: «Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχει», (Ἰωάν. 6,68). Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Φῶς ἀναλλοίωτον Λόγε, φωτὸς Πατρὸς ἀγεννήτου, ἐν τῷ φανέντι φωτί σου, σήμερον ἐν Θαβωρίῳ, φῶς εἴδομεν τόν Πατέρα, φῶς καὶ τὸ Πνεῦμα, φωταγωγοῦν πᾶσαν Κτίσιν».
Ἀμήν. Ἔτη πολλά εὐλογημένα καί εἰρηνικά».
Τῆς πρωΐνῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός. Εἰς τήν λειτουργίαν ταύτην προσῆλθον ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἐντόπιοι πιστοί ἐκ τῶν ὁμόρων πόλεων καί κωμῶν τοῦ Βορείου Ἰσραήλ.
Τήν μεσημβρίαν τῆς ἡμέρας τῆς ἑορτῆς ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰλαρίων, ὁ ἀνακαινίσας τήν Ἱεράν Μονήν καί ἁγιογραφήσας τόν Ἱερόν Ναόν, παρέθεσε πλουσίαν νηστίσιμον τράπεζαν ἐξ ἰχθύων εἰς τόν Μακαριώτατον, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ, τούς συλλειτουργούς ἱερεῖς καί πολλούς ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος.
Ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἑωρτάσθη κατά τήν προσκυνηματικήν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων εἰς τόν ἐν Γεθσημανῇ ἱερόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐπί τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί εἰς τόν ἐν Ραμάλλᾳ ἱερόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου.
Μετά τήν ἐν τῷ Θεομητορικῷ Μνήματι θ. Λειτουργίαν, ὁ καθηγούμενος τοῦ ἱεροῦ Προσκυνήματος τῆς Γεθσημανῆς, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί τούς πιστούς εἰς τό ἡγουμενεῖον.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
