Οι άνθρωποι τείνουν να διαλέγουν ως σύντροφό τους κάποιον που τους καταλαβαίνει, μοιράζεται κοινές εμπειρίες και είναι κοντά στην καθημερινότητά τους.
Τα ζευγάρια είναι πιο «δεμένα» όταν έχουν κοινά ενδιαφέροντα, κοινές πολιτικές απόψεις, κοινό γούστο στη μουσική.
Ωστόσο, άλλος ένας παράγοντας που τα φέρνει πιο κοντά, είναι τα κοινά προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως αποκαλύπτει νέα μελέτη και εξηγεί η Μάριελ Μαρκάνο – Ολιβιέ, Λέκτορας Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Birmingham City, σε άρθρο της στο The Conversation.
Η ιδέα ότι κάποιος διαλέγει τον σύντροφο του με βάση και τα κοινά ψυχολογικά προβλήματα δεν είναι καινούργια. Η νέα μελέτη εξέτασε πάνω από έξι εκατομμύρια ζευγάρια συνολικά και ανέλυσε τον βαθμό στον οποίο οι ψυχιατρικές διαταραχές ήταν κοινές μεταξύ τους. Εξέτασαν δεδομένα από πέντε εκατομμύρια ζευγάρια στην Ταϊβάν, 571.534 ζευγάρια στη Δανία και 707.263 ζευγάρια στη Σουηδία.
Στην ανάλυσή τους, εξέτασαν εννέα ψυχιατρικές διαταραχές, όπως:
- η κατάθλιψη,
- το άγχος,
- η διαταραχή χρήσης ουσιών,
- η διπολική διαταραχή,
- η νευρική ανορεξία,
- η ΔΕΠΥ,
- ο αυτισμός,
- η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και
- η σχιζοφρένεια.
Διαπίστωσαν ότι άτομα με διαγνωσμένη ψυχιατρική διαταραχή είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να παντρευτούν κάποιον με την ίδια ή παρόμοια ψυχιατρική διαταραχή.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι τα αποτελέσματά τους είναι καθαρά παρατηρησιακά. Αυτό σημαίνει ότι δεν λαμβάνουν ρητά υπόψη τους παράγοντες που συμβάλλουν στο γιατί τα άτομα με ψυχιατρικές διαγνώσεις είναι πιο πιθανό να επιλέξουν ρομαντικές σχέσεις μεταξύ τους.
Δείτε επίσης: Ποιο είναι το προφίλ των ανθρώπων που δεν έχουν σεξουαλική ζωή – Τι έδειξε μεγάλη μελέτη
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές ψυχολογικές θεωρίες που μπορούν να βοηθήσουν στην εξήγηση αυτού του φαινομένου.
1. Συνδυαστικό ζευγάρωμα
Αυτή η θεωρία υποθέτει ότι επιλέγουμε συντρόφους που είναι παρόμοιοι με εμάς . Κανονικά αυτό εφαρμόζεται στην προσωπικότητα και σε κοινωνικούς παράγοντες (όπως το κοινό θρησκευτικό ή κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο). Ωστόσο, αυτή η πρόσφατη μελέτη υποδηλώνει ότι αυτή η επιλογή μπορεί να εκτείνεται πέρα από αυτούς τους παράγοντες και στον τρόπο που σκεφτόμαστε.
Έτσι, ένα άτομο με μια συγκεκριμένη ψυχιατρική διαταραχή – όπως άγχος ή αυτισμό – μπορεί να έλκεται από κάποιον με παρόμοια ψυχιατρική διαταραχή, επειδή μοιράζεται παρόμοια χαρακτηριστικά, αξίες ή προσεγγίσεις στην καθημερινή ζωή.
2. Εγγύτητα
Σύμφωνα με το φαινόμενο της απλής έκθεσης , συχνά επιλέγουμε σχέσεις με ανθρώπους με τους οποίους ζούμε ή εργαζόμαστε σε κοντινή απόσταση —ή με τους οποίους περνάμε χρόνο με άλλους.
Άτομα που έχουν κοινές ψυχιατρικές διαγνώσεις μπορεί να έλκονται από παρόμοιες κοινωνικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, άτομα με διαταραχή χρήσης ουσιών μπορεί να επισκέπτονται μπαρ ή άλλα κοινωνικά περιβάλλοντα όπου η χρήση ουσιών είναι πιο συνηθισμένη – και έτσι μπορεί να είναι πιο πιθανό να συναντήσουν πιθανούς συντρόφους που παλεύουν με μια παρόμοια διαταραχή.
3. Θεωρία προσκόλλησης
Η θεωρία του δεσμού υποθέτει ότι ως βρέφη, αναπτύσσουμε έναν συγκεκριμένο συναισθηματικό δεσμό με τους κύριους φροντιστές μας, δηλαδή τους γονείς μας. Αυτός ο πρώιμος δεσμός στη συνέχεια διαμορφώνει και επηρεάζει επίσης αυτό που αναζητούμε σε μια σχέση ως ενήλικες.
Έτσι, κάποιος με «φόβο εγκατάλειψης», για απράδειγμα, μπορεί να νιώθει έλξη προς έναν σύντροφο που έχει παρόμοιο στυλ προσκόλλησης ή επιδεικνύει το είδος της συμπεριφοράς που επιθυμεί – όπως έναν σύντροφο που του στέλνει μηνύματα όλη νύχτα όταν είναι χωριστά.
4. Θεωρία κοινωνικής ταυτότητας
Η θεωρία της κοινωνικής ταυτότητας υποθέτει ότι η αυτοεκτίμησή μας αποκτάται μέσω του αισθήματος του ανήκειν μέσα στις κοινωνικές μας ομάδες. Έτσι, όταν ξεκινάτε μια σχέση με κάποιον από την κοινωνική σας ομάδα, ενισχύεται η αυτοεκτίμησή σας, καθώς φέρνει ένα μεγαλύτερο αίσθημα ότι ανήκουμε κάπου, αλλά μας δίνει και ένα αίσθημα κατανόησης.
Αυτό ίσως εξηγεί γιατί άτομα με την ίδια ψυχιατρική διάγνωση (μια κοινωνική ομάδα) θα έλκονταν μεταξύ τους. Το να βρείτε κάποιον που καταλαβαίνει και βιώνει τις ίδιες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε εσείς θα μπορούσε να σας βοηθήσει να δεθείτε και να νιώσετε ότι σας καταλαβαίνουν και σας επιβεβαιώνουν.
Δείτε επίσης: Tα 3 σημάδια ότι μια σχέση έχει χάσει τη «σπίθα» της
Τι σημαίνουν τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης; Μας λένε, λοιπόν, ότι τα ζευγάρια έχουν κοινές ψυχιατρικές διαγνώσεις. Δεν μας λένε την ποιότητα και τη διάρκεια της σχέσης, ούτε λαμβάνουν υπόψη τις ατομικές διαφορές που μπορεί επίσης να επηρεάσουν τη σχέση.
Τελικά, οι κοινές εμπειρίες προάγουν την εγγύτητα και την ενσυναίσθηση στην επικοινωνία για τα ζευγάρια – και είναι λογικό αυτό να επεκταθεί και στην ψυχιατρική διάγνωση.
Το να έχεις έναν σύντροφο που καταλαβαίνει και μπορεί να ταυτιστεί με την ψυχική σου ασθένεια μπορεί να σου προσφέρει υποστήριξη και επιβεβαίωση που δεν είναι διαθέσιμη από κάποιον που δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ προβλήματα με την ψυχική του υγεία.
Φωτογραφία iStock
