[ad_1]
Πληθαίνουν στην Αιτωλοακαρνανία τα αιτήματα στο Δημόσιο για αναρρωτικές με ταυτόχρονη απαλλαγή από το κυκλικό ωράριο ή ακόμη και αλλαγή καθηκόντων
Το Δημόσιο στην Ελλάδα από πολλές και διαφορετικές απόψεις θεωρούνταν ανέκαθεν ο «μεγάλος ασθενής». Κατά τη διάρκεια της περιόδου των μνημονίων, όπου το προσωπικό μειώθηκε, αναγκαστικά ίσως υποτίθεται ότι κάποιες παθογένειες «συμμαζεύτηκαν». Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή όχι;
Ο «μεγάλος ασθενής» φαίνεται ότι υπάρχει ακόμη στο ελληνικό Δημόσιο, αν κρίνει κανείς ότι από τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό των αναρρωτικών αδειών, που δίνονται σε υπαλλήλους διαφόρων υπηρεσιών του Δημοσίου, καθώς τα αιτήματα που υπάρχουν είναι κυριολεκτικά βροχή…
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Σ» η Υγειονομική Επιτροπή στο Αγρίνιο μόνο τη χρονιά που πέρασε δέχθηκε πάνω από 2.200 αιτήματα αναρρωτικών αδειών και ο αριθμός αυτός είναι τόσο μεγάλος που ίσως ούτε τα μισά να μην έχει προλάβει η Υγειονομική Επιτροπή να εξετάσει… Τέτοιους αριθμούς βέβαια δύσκολα θα συναντήσει κανείς στον ιδιωτικό τομέα, όπου και εκεί προβλέπονται φυσικά αναρρωτικές άδειες. Ίσως όμως στο Δημόσιο να υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθησία…
Σύμφωνα με την εικόνα που υπάρχει μέσα από διάφορες δημόσιες υπηρεσίες στην περιοχή «πρωταθλητές» στις αναρρωτικές άδειες είναι οι εκπαιδευτικοί, είτε της πρωτοβάθμιας, είτε της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ίσως και περισσότερες από τις μισές αναρρωτικές άδειες που δίνονται στην Αιτωλοακαρνανία, να αφορούν εκπαιδευτικούς! Από εκεί και πέρα σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου θα συναντήσει κανείς πολλές αναρρωτικές στους υπαλλήλους της Αυτοδιοίκησης (Δήμοι και Περιφέρεια), αλλά και στο ίδιο το Νοσοκομείο Αγρινίου, που είναι ίσως ο πολυπληθέστερος Οργανισμός του Δημοσίου στην περιοχή.
Σύμφωνα με καταγγελίες που περιήλθαν σε γνώση της «Σ» κάμποσα αιτήματα αναρρωτικών αδειών, προκαλούν εντύπωση καθώς δεν αφορούν την απουσία από την υπηρεσία για ένα χρονικό διάστημα -μικρότερο ή μεγαλύτερο ίσως δεν έχει σημασία- που απαιτεί η ανάρρωση ανάλογα με την ασθένεια και τη σοβαρότητά της. Υπάρχουν αιτήματα αναρρωτικών αδειών που αφορούν την απαλλαγή από το κυκλικό ή το νυκτερινό ωράριο ή ακόμη την αλλαγή καθηκόντων. Και σε τέτοια αιτήματα, ανάλογα με την ασθένεια για την οποία γίνεται λόγος, γεννιούνται μοιραία κάποια ερωτήματα. Για παράδειγμα, αν κάποιος πάσχει από ορθοπεδικά προβλήματα, αν π.χ έχει κάνει σπονδυλοδεσία, είναι δυνατόν να πονά μόνο το πρωί και όχι το απόγευμα, για να ζητά απαλλαγή από το κυκλικό ωράριο;
Είναι δυνατόν η όποια ασθένεια σε ένα δημόσιο υπάλληλο να είναι τέτοια, που να απαιτεί απαλλαγή από νυκτερινό ωράριο, δύο ρεπό την εβδομάδα και τη δυνατότητα πρωινού ή απογευματινού ωραρίου με την προϋπόθεση μεσολάβηση αρκετών ωρών; Τι είδους ασθένεια είναι αυτή, που ουσιαστικά παριστάνει τον προϊστάμενο, που βγάζει τις βάρδιες της υπηρεσίας; Μοιραία όταν υπάρχουν τέτοιου τύπου αιτήματα, η Υγειονομική Επιτροπή καλείται επί της ουσίας όχι απλώς να δώσει μια αναρρωτική άδεια, αλλά να «υποκαταστήσει» τον προϊστάμενο μιας υπηρεσίας.
Ενδεχομένως να είναι αρκετές δεκάδες, σύμφωνα με την εικόνα που σχημάτισε η «Σ», οι δημόσιοι υπάλληλοι στην περιοχή, που έχουν απαλλαγεί από το κυκλικό ή το νυκτερινό ωράριο, έχουν πετύχει να εργάζονται με μειωμένο ωράριο ή ακόμη έχουν πετύχει αλλαγή καθηκόντων σε πιο «ανώδυνα» πόστα. Παράλληλα θα πρέπει να σημειωθεί ότι μπορεί μεν ο αριθμός των μακροχρόνιων αδειών (ενός ή και δύο ετών) που χορηγούνται να είναι μικρός, συμπτωματικά όμως αυτό συχνά συμβαίνει ακριβώς πριν από τη συνταξιοδότηση…
Θα πρέπει τέλος να σημειωθεί ότι η Υγειονομική Επιτροπή, που διορίζεται από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, πολύ συχνά αλλάζει τη σύνθεσή της, κατόπιν παραιτήσεων που υποβάλλουν όλα τα μέλη διαχρονικά, πλην ορισμένων που (απορίας άξιο είναι γιατί!) επιλέγουν να παραμένουν ως μέλη της.
Δημήτρης Παπαδάκης
[ad_2]