[ad_1]
Η ΑΕΚ αδυνατεί να σηκώσει κεφάλι, η διαιτησία τοποθετεί, μερικές φορές, τον εαυτό της πάνω από το άθλημα και ο Μιχάλης Γκιουλένογλου προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στην Ένωση.
Πριν από ένα γύρο, η ΑΕΚ έχανε από τον Παναθηναϊκό, στο ΟΑΚΑ, στο τελευταίο σουτ. Τότε ήταν μία άλλη ομάδα. Με τον Ζοάν Πλάθα στον πάγκο, παίκτες όπως ο Μπεν ΜάκΛεμορ και ο Εμφιόντου Καμπενγκέλε.
Τότε είχα αναρωτηθεί αν έφτασε η ώρα για την ΑΕΚ να αφήσει την άκρη τα «αν» και να κάνει την υπέρβαση.
Τώρα, αυτό που έχει μείνει στην Ένωση, είναι να επιχειρήσει να κρατηθεί σφιχτά από τη λεπτή… κίτρινη κλωτσή που κρατάει ζωντανή τη σεζόν της. Κρατάει ένα ενδιαφέρον.
Μέσα στο 2024 η ΑΕΚ έχει μία νίκη. Απέναντι στην Καρδίτσα. Και τίποτα άλλο. Είναι δεδομένο ότι η ψυχολογική κατάσταση των παικτών δεν είναι η πλέον ενδεδειγμένη. Και πλέον, ακόμα μία νίκη δεν είναι αρκετή για να αλλάξει όσα έχουν συμβεί.
Και πλέον ακολουθεί το Κύπελλο. Με την ΑΕΚ να έχει μπροστά της το δύσκολο δρόμο. Θα πρέπει να αποκλείσει τον Παναθηναϊκό, μετά τον ΠΑΟΚ ή τον Άρη και στον τελικό να ξεπεράσει το εμπόδιο της ομάδας που θα βρεθεί εκεί, με τον Ολυμπιακό να είναι ο επικρατέστερος.
Η λογική τι αναφέρει; Ότι τα παραπάνω λόγια μοιάζει με… ουτοπία. Με κάτι απίθανο. Τουλάχιστον έτσι όπως παίζει η Ένωση αυτή τη στιγμή.
Ο τραυματισμός του Τζάστιν Τίλμαν κάνει μία δύσκολη κατάσταση, αφόρητη. Η ΑΕΚ θα στερηθεί τον καλύτερο της σκόρερ (και τον χειρότερο αμυντικό) σε μία στιγμή που αρχίζει να… πίνει νερό και η θάλασσα την τραβάει κάτω. Στο σκοτάδι.
Αν θα αντέξει, είναι θέμα χαρακτήρα. Τύχης. Ικανότητας. Και ρόλων.
Μετά το Κύπελλο, η ΑΕΚ καλείται να εξαντλήσει τις πιθανότητες στην Ευρώπη (που είναι λιγοστές) και αυτές στο πρωτάθλημα (που είναι εναντίον της). Η Ένωση έχει μάθει στα δύσκολα. Και να κάνει ανατροπές. Αλλά το φετινό είναι για δυνατούς λύτες.
Για τη διαιτησία
Πάμε και στη διαιτησία. Με κάθε συμπάθεια, ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω, γιατί ένας άνθρωπος επιλέγει να γινει διαιτητής και όχι παίκτης.
Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει, γιατί να γίνει δημοσιογράφος. Δεκτές όλες οι γνώμες. Αυτό, ωστοσο, που συμβαίνει σε κάθε ματς της ΑΕΚ όταν σφυρίζει η Βασιλική Τσαρούχα ξεπερνάει κάθε νοσηρή φαντασία.
Πλέον, η παρουσία της σε κάθε ματς αποτελεί… κόκκινο πανό για την εξέδρα, για την ομάδα, μόλις γίνει ο ορισμός της. Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό, με όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν.
Ούτε είναι και λογικό να ζητάει την εξαίρεσή της η ΑΕΚ από τις αναμετρήσεις.
Το πρόβλημα με τους διαιτητές είναι πως τοποθετούν τους εαυτούς τους πάνω από το άθλημα, σε κάποιες περιπτώσεις. Η φάση που έχει ξεφύγει από τους διαιτητές (βήματα του Λεσόρ και τρίποντο Γκριγκόνις) και οδήγησε σε όσα παρανοϊκά και απαράδεκτα, έγιναν, είναι καθοριστική, οσο και αν ακούγεται τρελό. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία (το αγωνιστικό).
Από την άλλη, ο κόσμος έχει μάθει να λέει ό,τι του κατέβει όταν είναι στην εξέδρα. Και πιστεύει ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ούτε το «άλλοθι» πως φταίει η διαιτησία είναι ικανό να το καλύψει.
Αλλά αυτό που συμβαίνει σε κάθε ματς της ΑΕΚ όπου σφυρίζει η Βασιλική Τσαρούχα δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Θέλετε για το καλό του αθλήματος; Θέλετε για το καλό των θεατών; Για το καλό όλων;
Με την ίδια λογική, ένα ματς θα πρέπει να διακόπτεται κάθε πέντε λεπτά. Ανάλογα με τα υβριστικά συνθήματα. Γιατί όπως ο διαιτητής έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, θα πρέπει να κάνει το ίδιο και με τους παίκτες και τους προπονητές που ακούν τα… σχολιανά τους από την εξέδρα. Έτσι δεν είναι;
Υ.Γ.: Η ΑΕΚ βρίσκεται σε ένα περίεργο σταυροδρόμι, αναφορικά με τους ξένους της. Έχει οκτώ, αλλά αυτή τη στιγμή παίζουν οι πέντε.
Ο Χολ δεν είναι δηλωμένος στον ΕΣΑΚΕ, ο Κουζμίνσκας είναι ακόμη εκτός και πλέον έχει πρόβλημα και ο Τίλμαν. Εκείνη η μία αλλαγή μέχρι το φινάλε θα είναι εξαιρετική πολύτιμη και καθοριστική.
[ad_2]