[ad_1]
Αυτό πάντως που έγινε κατανοητό είναι πως τα eco-schemes δεν προσφέρονται για μεγιστοποίηση των επιδοτήσεων, παρά έρχονται να καλύψουν κάποια κόστη που ούτως ή άλλως θα επομίζονταν οι παραγωγοί που θέλουν να κάνουν συγκεκριμένες φροντίδες στο χωράφι τους. Ωστόσο όπως σχεδιάστηκαν με την προσπάθεια να χωρέσουν όλοι αδιακρίτως, και τα πριμ μειώνονται και χάνονται και χρήσιμες δράσεις που θα μπορούσαν να «φτιάξουν» το χωράφι όπως ειπώθηκε. Έγινε σαφές λοιπόν ότι οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να αποφασήσουν πόσα στρέμματα θέλουν να καλύψουν και ποιες καλλιέργεις, καθώς με δεδομένο τον προϋπολογισμό κάθε χρόνο θα φαίνεται και πιο συμπιεσμένο το ποσό της τελικής επιδότησης προς τον παραγωγό.
Φυσικά, η ενεργοποίηση των eco-schemes έφερε και την σχεδόν καθολική ενασχόληση του κλάδου των λιπασμάτων με τα προϊόντα εξειδικευμένης θρέψης γεγονός που είναι ένα θετικό βήμα, αλλά εν απουσία συγκεκριμένου ελεγκτικού μηχανισμού για αυτά τα προϊόντα μπορεί όλη αυτή η υπόθεση να καταλήξει εις βάρος του αγρότη. Σε αυτό το κομμάτι είναι σημαντικό λοιπόν να λειτουργήσει η πιστοποίηση τόσο όσον αφορά τα τρόφιμα όσο και στην παραγωγή λιπάσματος. Για παράδειγμα για τα λιπάσματα βραδείας/ελεγχόμενης αποδέσμευσης θα πρέπει να υπάρχει σωστή ενημέρωση του παραγωγού και να μην είναι μόνο θέμα επιδότησης, αλλά και να υπάρξει και πιστοποίηση ώστε να ξέρει πως πράγματι του προσφέρουν κάτι παραπάνω στο χωράφι, χωρίς να χάνει αυτός χρήματα δοκιμάζοντας κάθε χρόνο αυτός την αποτελεσματικότητα.
Στο διάλογο συμμετείχαν οι:
Στέλιος Βαπορίδης, Υπεύθ. Ανάπτυξης Αγροδιατροφικού Τομέα & Πιστοποίησης Προϊόντων Λίπανσης, TÜV AUSTRIA Hellas
Χαριτίνη Κοντοπούλου, Διευθύντρια του Τεχνικού Τμήματος και Marketing, TEOFERT
Γιώργος Βαρδούλης, Αγρότης περιοχής Λάρισας
Δημήτρης Ντογκούλης, Πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Ελλάδας
Παναγιώτα Παπαλουκουπούλου, Προϊστάμενη Μονάδας Κλιματικής Αλλαγής και Περιβάλλοντος
[ad_2]