[ad_1]
Κάτι τέτοιο όµως δεν ήταν ποτέ αλήθεια – τουλάχιστον από νοµική άποψη. Η Πρώτη Τροποποίηση του συντάγµατος των ΗΠΑ εµποδίζει το κράτος να τιµωρήσει κάποιον για τις απόψεις του. Από εκεί και πέρα, ωστόσο, εκείνος είναι µόνος του. Ορισµένα πανεπιστήµια δεσµεύονται στα µέλη τους ότι δεν θα τιµωρούνται για την ελεύθερη έκφρασή τους. Όµως, οι εργοδότες σπάνια δεσµεύονται να προστατεύουν τον λόγο των εργαζοµένων τους, για λόγους που σχετίζονται µε την αγορά. Επειδή οι εταιρείες ενδιαφέρονται για το τι σκέφτονται οι πελάτες και οι καταναλωτές, συνήθως υποχρεώνουν τους εργαζόµενους να συµµορφώνονται µε τις προτιµώµενες πολιτικές τους σχετικά µε τη δηµόσια εκφορά λόγου. Η λεγόµενη «κουλτούρα ακύρωσης» προσφέρει ένα σαφές παράδειγµα του πώς εκείνα τα οποία λέει κανείς µπορεί να έχουν ουσιαστικές συνέπειες.[…]. Οι συνέπειες κυµαίνονταν από την απόλυση από µία δουλειά και τη µη πρόσληψη σε νέα εργασία έως την απλή κριτική – αν και αυτή µπορεί να είναι κτηνωδώς σκληρή. Οι περισσότερες ακυρώσεις προήλθαν αρχικά από τα αριστερά. Οι περισσότεροι αριστεροί είτε θεωρούσαν ότι δεν υπήρχε κάτι κακό µε τη συγκεκριµένη πρακτική είτε επεσήµαιναν ότι η «ακύρωση» δεν ήταν παρά η άσκηση ελευθερίας του λόγου από πλευράς των επικριτών. Η δεξιά παραπονιόταν µε πικρία, ελάχιστα ωστόσο πρόσφερε µια αντίρρηση αρχών στην ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να επικρίνουν, ακόµη και να µποϊκοτάρουν, απόψεις οι οποίες δεν τους αρέσουν. […]
Από την τροµοκρατική επίθεση της Χαµάς σε Ισραηλινούς αµάχους στις 7 Οκτωβρίου, οι πολιτικές άνεµοι της έντονης δηµόσιας κριτικής έχουν αλλάξει. Οι αριστεροί επικριτές του Ισραήλ βρίσκονται τώρα στο στόχαστρο εκκλήσεων για ακύρωση.[…]. Εν τω µεταξύ, σε νοµικές σχολές όπως το NYU, το Columbia και το Harvard (όπου διδάσκω), αρκετοί φοιτητές «ακυρώθηκαν» από µεγάλες εταιρείες παροχής νοµικών υπηρεσιών µε τη θεωρία ότι οι ίδιοι – ή οργανώσεις των οποίων ηγούνταν- δικαιολόγησαν ή ενέκριναν τη βία η οποία ασκήθηκε από τη Χαµάς. Σύµφωνα µε τις αρχές της ακαδηµαϊκής ελευθερίας, ένα πανεπιστήµιο µπορεί να διαφωνεί σθεναρά µε τις απόψεις των φοιτητών του, ωστόσο δεν πρέπει να τιµωρεί τους φοιτητές για έκφραση πολιτικών απόψεων. […].
[ad_2]