[ad_1]
Ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος γράφει για τις επιλογές του Ραζβάν Λουτσέσκου, του Ματίας Αλμέιδα και του Φατίχ Τερίμ, που καθόρισαν τα παιχνίδια των ομάδων τους και άλλαξαν τις ισορροπίες στον αγωνιστικό χώρο.
Πρόκειται για τις δύο ομάδες που η φιλοσοφία του προπονητή τους έχει περάσει 100% στην αγωνιστική τους εικόνα. Ούτε ο Παναθηναϊκός επί ημερών Γιοβάνοβιτς δεν είχε τόσο πολύ την ταυτότητα του προπονητή του, όσο έχει ο ΠΑΟΚ με τον Λουτσέσκου και η ΑΕΚ με τον Αλμέιδα. Με λίγα λόγια, η δική τους «απόδοση» κρίνει σε πολύ μεγάλο βαθμό και την εικόνα της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο. Οκ, μπορεί ο Κωνσταντέλιας να κάνει το απίθανο ή ο Πινέδα να εμφανιστεί ως «από μηχανής Θεός», όμως την παράσταση κλέβουν οι δύο τεχνικοί των «δικεφάλων». Είναι οι απόλυτοι σταρ, όμως αυτό δε σημαίνει ότι είναι αλάνθαστοι ή… Θεοί. Άνθρωποι είναι και φυσικά κάνουν λάθη, όπως έκαναν και οι δύο χθες στην Τούμπα.
Δεν ξέρω αν ο Ραζβάν Λουτσέσκου είχε στο μυαλό του τον αγωνιστικό Γολγοθά του επόμενου δεκαημέρου σε πρωτάθλημα και κύπελλο, όμως όσο μεγάλο ρόστερ και να έχει η ομάδα του, στο δικό μου μυαλό δε νοείται να μην είναι βασικός ο Κίριλ Ντεσπότοφ. Μιλάμε για τον κορυφαίο παίκτη του ΠΑΟΚ τη φετινή σεζόν, τον game changer της ομάδας (ο Κωνσταντέλιας είναι άλλη περίπτωση), τον ποδοσφαιριστή που μία ενέργειά του μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ο «δικέφαλος του Βορρά» ήταν κυριολεκτικά άλλη ομάδα στο τελευταίο ημίωρο, από την ώρα δηλαδή που πέρασε ο Βούλγαρος στο ματς. Όπως, επίσης, ούτε η αρχική επιλογή του Σαμάτα αντί του Τόμας στην κορυφή της επίθεσης δικαίωσε τον Ρουμάνο τεχνικό. Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Σαμάτα δεν έχει δικαιώσει γενικά κανέναν από την αρχή της σεζόν. Σημασία, όμως, για τον ΠΑΟΚ έχει ότι ο προπονητής του έδωσε από τον πάγκο το extra boost που χρειαζόταν η ομάδα του και έσωσε τουλάχιστον το βαθμό.
Στην αγωνιστική άνοδο του ΠΑΟΚ βοήθησε – άθελά του – και ο Ματίας Αλμέιδα. Ενώ το αρχικό του πλάνο μπλόκαρε πλήρως τον αντίπαλό του στο πρώτο ημίχρονο και στην επανάληψη βρήκε γκολ νίκης, εκμεταλλευόμενος την ταχύτητα του Λιβάι και τον Ελίασον, το τελευταίο κομμάτι του αγώνα το αντιμετώπισε εντελώς παθητικά. Κάτι, δηλαδή, που είναι κόντρα στο DNA της ομάδας που ο ίδιος έχει δημιουργήσει. Ειδικά μετά την αλλαγή του Ελίασον με τον Μάνταλο, ο Λουτσέσκου «μύρισε αίμα» και ο ΠΑΟΚ βγήκε μπροστά, απέναντι σε μία ΑΕΚ που οπισθοχώρησε αισθητά. Και στη συνέχεια, οι υπόλοιπες αλλαγές έδωσαν ελάχιστα πράγματα. Θα πει κανείς, ότι «με τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ στην Τούμπα έπαιζε, λογικό να το κάνει». Οποιοσδήποτε άλλος προπονητής ναι, ο Αλμέιδα όχι. Απλά θυμηθείτε πως έπαιξε η ΑΕΚ των 10 ποδοσφαιριστών στον περσινό τελικό κυπέλλου, απέναντι στον ίδιο αντίπαλο. Αλάθητο δεν έχει κανείς, λοιπόν. Ούτε ο Λουτσέσκου με τον Αλμέιδα. Αμφότεροι είναι… γήινοι, όσο κι αν έχουν θεοποιηθεί από τον κόσμο της ομάδας τους.
Αυτός που έχει να διανύσει ακόμη δρόμο για να μπει στη συνείδηση των φίλων της ομάδας του είναι ο Φατίχ Τερίμ. Από τη μία το δέσιμο που είχε ο κόσμος με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, από την άλλη οι ακατανόητες – πολλές φορές – επιλογές του στην ενδεκάδα και προκαλείται συχνά μία σύγχυση. Σαν αυτή που προκλήθηκε με το άκουσμα του βασικού σχήματος του Παναθηναϊκού χθες στις Σέρρες. Με 8/11 αλλαγές σε σχέση με το ντέρμπι κόντρα στον Ολυμπιακό και ενώ είχε μεσολαβήσει μία… χαλαρή εβδομάδα, χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις, οι περισσότεροι απόρησαν με τους έντεκα. Και μάλιστα, ο ένας εκ των τριών που ήταν ξανά ενδεκαδάτος ήταν ο – προερχόμενος από τραυματισμό και υπερπολύτιμος για τη συνέχεια – Παλάσιος.
Ωστόσο, αυτό που ξεχνούν οι περισσότεροι, όσες ποδοσφαιρικές γνώσεις κι αν διαθέτουν, ότι «οι προπονητές πάντα ξέρουν καλύτερα». Όχι μόνο το ίδιο τους το επάγγελμα, αλλά και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ποδοσφαιριστές τους. Εκείνοι είναι κάθε μέρα μαζί τους και γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα (φίλαθλο, δημοσιογράφο κτλ.) τη διαχείριση που πρέπει να κάνουν. Για αυτό πληρώνονται και για αυτό – φυσικά – κρίνονται στο τέλος. Το αν ήταν ρίσκο ή όχι να μείνουν τόσοι βασικοί εκτός αποστολής ή στον πάγκο το ξέρει καλύτερα ο Τούρκος τεχνικός. Για τον ίδιο, σημασία έχει ότι του βγήκε το συγκεκριμένο πλάνο (εύκολη νίκη και ξεκούραση βασικών ενόψει ΠΑΟΚ) και προχωρά αλώβητος. Και με κάθε νίκη που παίρνει, κερδίζει ταυτόχρονα και το κοινό της ομάδας του.
Υ.Γ. Πόσο απλό είναι το ποδόσφαιρο τελικά και πόσο σύνθετο το κάνουμε πολλές φορές όσοι εμπλεκόμαστε σε αυτό. Στο ένα και μοναδικό παιχνίδι του στον πάγκο του Ολυμπιακού, τι έκανε ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος; Μόνο τα απλά. Έβαλε κάθε παίκτη του Ολυμπιακού στη φυσική του θέση, στη θέση που ξέρει και αποδίδει καλύτερα. Και τα αποτελέσματα τον δικαίωσαν. Καλές οι αλχημείες και τα πειράματα, αλλά… ένα και ένα κάνουν δύο! Ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο…
[ad_2]