[ad_1]
Του Δρα Δημ. Σταθακόπουλου
To kazgan/ καζγκάν “σκαμμένο μέρος, λάκκος” [ Divan-i Lugat-it Türk ( έτος :1070 ) ] και το
kazğan / καζάν “μεγάλο χάλκινο δοχείο” [ TDK, Tarama Sözlüğü (πριν από το έτος 1300) ], προέρχονται από ένα πρωτοΤουρκικό ρήμα Kaz ( σκάβω).
Η έκφραση kazan – kazan , σήμαινε πως , θα φάω από το Καζάνι ( λέβητα) σου που μαγειρεύεις, κι εσύ θα φας από το δικό μου Καζάνι. Έτσι θα είμαστε και οι δύο χορτάτοι και πάτσι, κοινώς αμφότεροι κερδισμένοι, ή αν μη τι άλλο, όχι χαμένοι. Θα έχουμε μοιραστεί κάτι από την τροφή (βιός) ο ένας του άλλου.
Δεν προσδιορίζεται όμως στην έκφραση kazan – kazan , η ποσότητα που θα φάει ο ένας από το Καζάνι/ λέβητα του άλλου και ποιό είναι το σημείο κορεσμού , ενός εκάστου για να θεωρηθεί πως χόρτασαν και πάτσισαν.
Paradigma – που λένε κι οι Τούρκοι :
αν ο ένας δεν πεινά, δεν διεκδικεί, δεν πεινά πολύ , ή έχει μικρό στομάχι και ο άλλος ( αντισυμβαλλόμενος) πεινάει πολύ , ή έχει μεγάλο στομάχι και δεν χορταίνει εύκολα, τελικά η μοιρασιά kazan – kazan θα είναι ισόποση; ή εξαρτάται από τις ορέξεις του καθενός ;
Στους νεότερους χρόνους το kazan μεταφράζεται ως Κέρδος και το kazan – kazan , ως win – win , ήτοι ως κέρδος αμφοτέρων των πλευρών, 50%-50% .
Πόσο σίγουροι είμαστε για το πως το εννοεί ο Τ.Π ;
Το εννοεί με την παλαιοτουρκική έννοια ; ή την οθωμανική ; ή τη νεότερη ;
Και στο τέλος τέλος , η Ελλάδα διεκδικεί κάτι από το kazan / λέβητα του Τ.Π ;
Σαφώς όχι. Άρα τι θα μοιραστεί kazan – kazan ;
Μήπως ο Τ.Π έρχεται μόνο να φάει από το δικό μας kazan ( λέβητα/ βιός) χωρίς να προσφέρει κάτι από το δικό του kazan ;
αφού και η Ελλάδα, δεν διεκδικεί κάτι από το Τουρκικό kazan-ı
[ad_2]