Πολύ λίγο μπορεῖ νὰ μᾶς ώφελήσει ἡ προσευχή, ποὺ δὲν στολίζεται μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν ἀγάπη, τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν ἀγαθότητα. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ κάθε έργασία καὶ κόπο, ποὺ κάνομε γιὰ χάρη τῆς ἀρετής.
Ἄν δὲν δοῦμε• ὅτι έχομε μέσα μας τοὺς καρποὺς τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης, τῆς χαρᾶς, τῆς ἁπλότητας, τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς πραότητας, τῆς ἀπουσίας προσποιήσεως, τῆς ὀρθῆς πίστεως, τῆς μακροθυμίας, τῆς εὐπροσηγορίας, δὲν ὡφεληθήκαμε διόλου ἀπὸ τοὺς κόπους, ποὺ κάνομε γιὰ κάθε ἀρετή.
Ὥστε αὐτοί, ποὺ δὲν βλέπουν μέσα τους αὐτοὺς τοὺς καρπούς, δὲν διαφέρουν διόλου ἀπὸ τὶς πέντε μωρές παρθένες.
Οἱ ὁποῖες, ἐπειδὴ δὲν εἶχαν ἀπ’ αὐτὸν τὸν κόσμο• μέσα στὶς καρδιές τους τὸ πνευματικὸ λάδι, δηλαδὴ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὀνομάστηκαν μωρές καὶ ἀποκλείσθηκαν μὲ ἀξιοθρήνητο τρόπο ἀπ’ τὸν βασιλικὸ νυμφῶνα, χωρὶς νὰ ὡφεληθοῦν καθόλου ἀπὸ τὸν κόπο τῆς παρθενίας.
Ὅπως ὅταν καλλιεργοῦμε τὸ ἀμπέλι, ὅλη ἡ ἐπιμέλεια καὶ ὁ κόπος γίνεται γιὰ νὰ πάρουμε σταφύλια.
Ἔτσι, ἄν μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος δὲ δοῦμε μέσα μας καρποὺς ἀγάπης, εἰρήνης, χαρᾶς κ.λ.π., τότε ἀποδεικνύεται περιττός ὁ κόπος τῆς παρθενίας, τῆς προσευχῆς, τῆς ψαλμωδίας, τῆς νηστείας καὶ τῆς ἀγρυπνίας.
Ἄν τώρα κάποιος, ἀπὸ ἐλλειψη γνώσεως, τὴν ἐργασία καὶ τὸν κόπο του τὰ νομίζει καρποὺς τοῦ Πνεύματος, ἄς ξέρει ὅτι ἐξαπατάει καὶ παραπλανάει τὸν ἑαυτό του. Καὶ ἔτσι τὸν στερεῖ ἀπὸ τοὺς μεγάλους πράγματι καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.