O Ραψωδός Φιλόλογος αποκάλυψε την αλήθεια πίσω από τον «Θανατοποινίτη» (vid)

Έχουν περάσει πάνω από 15 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε ο «Θανατοποινίτης» αλλά μέχρι και σήμερα η ιστορία πίσω από το κομμάτι παραμένει ένα πραγματικό μυστήριο. Όχι για πολύ ακόμα…

O Αλέξανδρος Πτίνης, γνωστός στην ελληνική ραπ σκηνή ως Ραψωδός Φιλόλογος αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση καλλιτέχνη. O εν λόγω καλλιτέχνης συνθέτει ωδές, ποιήματα, ύμνους που μόνο η ραπ μπορεί να αγκαλιάσει.

Όσοι έχουν ακούσει τον «Θανατοποινίτη», ένα κομμάτι που γράφτηκε και κυκλοφόρησε πριν από 15 χρόνια, είναι σίγουρο ότι έχουν σκεφτεί, έχουν φανταστεί και επινοήσει μια δική τους ιστορία γύρω από το τραγούδι. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει ακούσει αυτό το κομμάτι και να μην έχει σαστίσει από τον λυρισμό, τη μελωδία, την περιγραφή μιας σκοτεινής πραγματικότητας, από το φλόου που «χτυπάει» κατευθείαν στην ψυχή. Όλοι έχουν εντοπίσει την αξία του κομματιού σε δύο φάσεις: την ανατριχίλα που προκαλεί και τις εικόνες που φτιάχνει.

Ωστόσο, μέχρι και σήμερα, η ιστορία πίσω από τον «Θανατοποινίτη» αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο και αυτό είναι που το κάνει πραγματικά μαγικό.

Το κομμάτι

«Είχε γράψει στο πάτωμα, το ταβάνι τα κάγκελα
Με λόγια ψυχασθενικά, επιθετικά, παράλογα
Η κιμωλία του είχε σχεδόν τελειώσει,
Από την αϋπνία τα μάτια του είχαν θολώσει
Ήθελε μόνο το μυαλό του να κρατήσει ανόθευτο
Μέχρι την ημέρα που θα ερχόταν το αναπόφευκτο
Κι αυτή η μέρα ξημέρωσε εν τέλει,
Για τελευταίο γεύμα τον ρωτήσανε τι θέλει
Τους κοίταξε ατάραχος κι είπε τα παρακάτω
Δε θέλω γεύμα, μόνο να τελειώσω αυτό που γράφω
Κι αφού το έκανε λούφαξε στη γωνία,
Εκεί που είχε πρωτογνωρίσει την κιμωλία
Και μέσα στους λυγμούς του ψιθύριζε συλλαβές
Δε θα σ’ αφήσω μόνη σου αγάπη μου μην κλαις
Την έκλεισε προσεκτικά μέσα στο χέρι του
Κι αφού σκούπισε όλα τα δάκρυά του
Κοίταξε για τελευταία φορά το κελί τεφτέρι του
Κι έπειτα έφυγε για πάντα μακριά του».

Ο αποσυμβολισμός του «Θανατοποινίτη»

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που όλα αυτά τα χρόνια έχουν επιχειρήσει να ερμηνεύσουν αυτό το έπος του Ρ.Ψ. Δεκάδες ακροατές προσπάθησαν να βρουν την αλήθεια καθώς και ποιο πρόσωπο κρύβεται πίσω από τον «Θανατοποινίτη», αλλά χωρίς αποτέλεσμα… Ένας χρήστης του Reddit έκανε μια μακροσκελή ανάλυση πάνω στο κομμάτι και οι περισσότεροι συμφώνησαν ότι η δική του ερμηνεία είναι πιο κοντά στην αλήθεια.

«Ο “Θανατοποινίτης” είναι αναμφισβήτητα ένα από τα ομορφότερα και εκφραστικότερα έργα της ελληνικής χιπ-χοπ, που μάλιστα δύναται να αξιολογηθεί ως μεγάλο ποίημα , αν αποδεχθούμε την προφανή ταύτιση της ραπ με την ποίηση . Τα μορφολογικά σχόλια μιλούν απλώς για την κατασκευαστική αξία του κομματιού . Αυτή όμως δεν μπορεί να μιλήσει για την αισθητική αξία του» εξηγεί αρχικά.

«Ο πρωταγωνιστής, που με καθήλωση ακούμε την συγκλονιστική ιστορία, πεθαίνει, εκτελείται με το πρόσταγμα του νόμου. Έχει δώσει όρκο όμως. Υποσχέθηκε πως θα επιστρέψει και τον όρκο του αυτό τον έκανε πράξη. Στο κελί όπου έζησε τις τελευταίες δύο δεκαετίες της ζωής του, που γέμισε τους τείχους γράφοντας στίχους άρχισε να αναπτύσσεται μια περίεργη, ύποπτη δράση στα πλαίσια του υπερευαισθητου, της μεταφυσικής δραστηριότητας. Φωνές μακάβριες ακούγονταν, ουρλιαχτά, ιαχές και στιχομυθίες παράλογες. Φύλακες και συγκρατούμενοι, αν και στην αρχή ήταν απαθείς στον όρκο του “νεκρού” θανατοποινίτη, αντιλήφθηκαν γρήγορα την σοβαρότητα της κατάστασης και έτσι οι μεν υπέβαλαν παραίτηση και οι δε στασίασαν. Από τις αναταραχές αυτές προέκυψε η απόφαση να σφραγιστεί δια παντός και αμετακλήτως το κελί .

Οι στίχοι του «τρελού φυλακισμένου» διαδόθηκαν δια στόματος, όπως οι προφορικές παραδόσεις, και μεταδόθηκαν στα αυτιά πολλών τρίτων σε γειτονιές μακριά από την φυλακή. Εν τέλει έφτασαν και στα αυτιά του συγγραφέα, ο οποίος μας εξομολογείται πως όταν πήγε στην φυλακή για να μάθει το όνομά του, του είπαν πως τον λέγαν «ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΡΑΨΩΔΟ» .

Το τέλος είναι αναπάντεχο και τελείως απροσδόκητο. Σαν βόμβα που σκάει, μαθαίνουμε το τρανταχτό νέο πως ο «τρελός φυλακισμένος» που κουβαλούσε την βαριά καταδίκη, και που την πλήρωσε εν τέλει, είναι στην ουσία ο ίδιος ο καλλιτέχνης Αλέξανδρος Πτίνης» επισημαίνει στο τέλος .

Η συγκεκριμένη ερμηνεία κάνει λόγο για την επερχόμενη φυγή του Αλέξανδρου από την ραπ σκηνή. Δηλαδή ο θάνατος του «θανατοποινίτη» αντιστοιχεί στην αποχώρηση του Ρ.Ψ από την ραπ σκηνή.

Ραψωδός φιλόλογος: «Στον “Θανατοποινίτη” ήθελα να μιλήσω για την προσωπική απελευθέρωση»

Πριν λίγες μέρες ο ράπερ μίλησε στον Σπήλιος Φλώρος στο podcast «Δεν παίζει άγχος» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στον «Θανατοποινίτη». Συγκεκριμένα είπε: «Η μέρα που έγραψα τον θανατοποινίτη είναι η πιο crystal – clear στιγμή μου. Θυμάμαι ότι ήμουν φοιτητής στην επαρχία, ξύπνησα, έφτιαξα έναν καφέ και μέσα σε ένα εικοσιπεντάλεπτο έγραψα τον «Θανατοποινίτη» , το «πέτρα – μολύβι -ψαλίδι – χαρτί» και το «έλα μωράκι μου κοντά». Οπότε, είναι μια ιδιαίτερη στιγμή για εμένα. Μου άρεσε πάντα η κινηματογραφικότητα. Εγώ το λέω ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν δεν είμαι MC, δεν είμαι ψυχολόγος, είμαι σκηνοθέτης. Πέραν του ότι μου άρεσε αυτό που άκουγα όταν έκλεινα τα μάτια μου, ήθελα να μιλήσω και για την προσωπική απελευθέρωση. Δεν είχα συναίσθηση τότε ότι αυτό που γράφω είναι τόσο αρχετυπικό. Οπότε, αυτό που ήθελα να πω είναι για έναν άνθρωπο που νιώθει ότι ζει σε μια προσωπική, εσωτερική φυλακή και βρίσκει κάτι που τον απελευθερώνει. Τώρα, το τι είπα και το τι αποτύπωσα θα φανεί στον δίσκο και πολλά περισσότερα στο βιβλίο, πιο επεξηγηματικά και χωρίς ασάφειες».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε και στην ερμηνεία που θέλει τον «Θανατοποινίτη» ως προάγγελο για την επερχόμενη φυγή του Αλέξανδρου από την ραπ σκηνή. «Με την επίγνωση της στιγμής που το έγραφα κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αυτό το δείχνει και η χρονική ακολουθία. Δύο χρόνια μετά έβγαλα δίσκο. Καμία εξαφάνιση δεν είχα στο μυαλό μου τότε».