[ad_1]
Άσε αυτή την προσευχή να φτάσει στον ουρανό: Η προσευχή είναι η κορυφαία εκδήλωση λατρείας – Όπου και αν είσαι, ότι και αν κάνεις
Πρόκειται για μια βασική πτυχή της πνευματικής ζωής. Είναι ένα είδος επικοινωνίας με το Θεό. Είναι ο μυστικός αγωγός (καλώδιο), που συνδέει τον άνθρωπο με τον Δημιουργό του.
Η προσευχή αποτελεί το κυριότερο μέρος της διακονίας του αναστημένου Χριστού. Όταν αναστήθηκε και αναλήφθηκε στα δεξιά του Πατρός, άρχισε να μεσιτεύει υπέρ ημών, δηλαδή να προσεύχεται.
Δια των προσευχών Του μας σώζει. Εάν λοιπόν θέλουμε να είμαστε συνεργοί του Χριστού, πρέπει να αφιερώνουμε πολύ χρόνο στην προσευχή. Η προσευχή φέρνει ευλογία στην εκκλησία και πετυχαίνει εκεί όπου οτιδήποτε άλλο αποτυχαίνει.
Ο Κύριος είναι έτοιμος να ενεργήσει, αλλά επιθυμεί να ακούσει την προσευχή μας, ως πρόσωπα και ως Εκκλησία.
Είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με.
Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία,
άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου:
“Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με”.
Με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής.
Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Γιατί να προσευχόμαστε:
Έλεγε ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.κ.Παύλος ότι , ο Θεός «είναι» και υπάρχει εκεί που Τον έχουμε αφήσει.
Προσευχόμαστε, καλούμε τον Χριστό στην προσευχή μας, είμαστε όμως διατεθειμένοι να Τον ακούσουμε; Έχουμε τη διάθεση ή αν κάτι ενοχλήσει τον εγωϊσμό μας θα Τον απορρίψουμε;
Πόσες φορές, όταν μας λέει ο πνευματικός μας να μιλήσουμε με κάποιον και να τον συγχωρέσουμε, εμείς απαντάμε : «Ούτε σε αυτήν, ούτε στην άλλη ζωή πάτερ μου!».
Θέλουμε συνήθως ένα Θεό για τις δουλειές μας όπως έλεγε και ο γέροντας Αιμιλιανός. Έναν Θεό που τον «ενοχλούμε» σε αρρώστιες, πόνους και δυσκολίες, αλλιώς τον έχουμε παρατημένο στην άκρη.
Σχέση σημαίνει διαρκής αγάπη στα πάντα, σε μια συνέχεια, σε όλο το μήκος και το πλάτος. Στις χάρες, στις λύπες, στις δοξολογίες θέλω να είμαι με τον Θεό. Διαφορετικά η σχέση παραπαίει σε μια ειδωλολατρική συναλλαγή, η οποία είναι φυσικά μια νεκρή σχέση.
Ο Θεός απαντάει και αρνητικά, για το καλό μας, διότι δεν κάνουμε ή δεν πρέπει να πάρουμε αυτό που ζητάμε διότι θα καταστραφούμε, δηλαδή δεν μας συμφέρει και αυτό ο Θεός το γνωρίζει.
Είναι ζωντανός διαλογικός Θεός εν σχέση, που λέει και όχι για να μας προστατέψει. Άλλο αν εμείς δεν θέλουμε να το «ακούσουμε». Εμείς πάμε με το θέλω και την επιθυμία. Στην πίστη μας, πάμε με το «Αν είναι ευλογημένο και προς το συμφέρον διότι μπορεί να μην είναι».
Λέμε «Κάνε προσευχή και ο Θεός θα σ’ το κάνει αυτό που θες». Γιατί όμως να μου το κάνει; Είναι υποχρεωμένος; Και αν αυτό που προσεύχομαι είναι ένας δαιμονικός εγωϊσμός, τί γίνεται;
Η επιθυμία του αιτήματος της προσευχής έχει τη σωτηρία και τη μετάνοια ή απλά την κοσμική ηδονική ικανοποίηση;
Βλέπουμε τον Θεό σαν μια λίμνη ευχών που ρίχνουμε κάτι για να γίνει αυτό που θέλουμε.
Τελικά η πιο δύσκολή προσευχή είναι το «Πάτερ ημών». Την ώρα που πας να πεις «Γενηθήτω το θέλημα σου» πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα, αλλιώς λέμε λεξούλες του αέρα.
Αυτά για να τα ξεμπερδέψουμε οφείλουμε να απαντήσουμε σε κάποια απλά ερωτήματα :
«Τι είναι ο Θεός για μένα στη ζωή μου; Γιατί θέλω τον Θεό ; Τι θέλω από Εκείνον;»
Στις απαντήσεις βρίσκεται η πνευματική μας διάγνωση και ο υπαρξιακός προσανατολισμός μας.
[ad_2]