[ad_1]
Αργίες 2024: Το 2023 μπαίνει στην… τελική του ευθεία και πλέον όλοι κοιτάζουμε τα ημερολόγια για τη νέα χρονιά
Το 2023 δεν μας επιφύλασσε πολλά τριήμερα, με το Πάσχα να «πέφτει» νωρίς όμως το 2024 θα είναι διαφορετικό.
Η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας, το Πάσχα τη νέα χρονιά θα εορταστεί στις 5 Μαΐου ενώ το 2025, στις 20 Απριλίου.
Δείτε αναλυτικά τις ημερομηνίες και ποιες πέφτουν σε τριήμερο:
- Πρωτοχρονιά: Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2024
- Θεοφάνεια: Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2024
- Καθαρά Δευτέρα: 18 Μαρτίου 2024
- 25η Μαρτίου: Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024
- Πρωτομαγιά: Τετάρτη 1 Μαΐου
- Αγίου Πνεύματος: Δευτέρα 24 Ιουνίου 2024
- Δεκαπενταύγουστος: Πέμπτη 15 Αυγούστου 2024
- 28η Οκτωβρίου: Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2024
Πάσχα 2024
- Μεγάλη Παρασκευή: 3 Μαΐου 2024
- Μεγάλο Σάββατο: 4 Μαΐου 2024
- Κυριακή του Πάσχα: 5 Μαΐου 2024
- Δευτέρα του Πάσχα: 6 Μαΐου 2024
Χριστούγεννα
- Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2024
- Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2024
Η ιστορία της μεγαλύτερης γιορτής της Ορθοδοξίας
Πάσχα ονομάζεται η μεγάλη γιορτή του Χριστιανισμού και του Ιουδαϊσμού.
Στον Ιουδαϊσμό καθιερώθηκε ως η ανάμνηση της Εξόδου, που ελευθέρωσε τους Εβραίους από την αιγυπτιακή δουλεία.
Μεταγενέστερα υιοθετήθηκε ως εορτασμός από τους Χριστιανούς αναφορικά με τον θυσιαστικό θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού.
Το γεγονός της απελευθέρωσης αυτής συνέβη με μια σειρά θεϊκών προνοιακών παρεμβάσεων, από τις οποίες η σημαντικότερη εκδηλώνεται τη νύχτα κατά την οποία θα εξολοθρεύονταν τα πρωτότοκα των ανθρώπων και των ζώων των Αιγυπτίων, ενώ τα σπίτια των Εβραίων θα προστατεύονταν αφού οι πόρτες τους είχαν σημαδευτεί με το αίμα του αρνιού που είχαν θυσιάσει.
Προέλευση ονόματος
Ο όρος Πάσχα προέρχεται από το αραμαϊκό πασ’ά και το εβραϊκό πέσαχ. Κάποιοι μελετητές έχουν προτείνει ως προέλευση του εβραϊκού όρου ξένη ετυμολογία, όπως η ασσυριακή πασαχού (πραΰνω) ή η αιγυπτιακή πασ’ (ανάμνηση) ή πεσάχ (πλήγμα).
Ορισμένοι ερευνητές ανιχνεύουν τις αρχές των εορταστικών εκδηλώσεων του Πάσχα σε χαναανιτικές γιορτές που σχετίζονται με τη συγκομιδή κριθαριού την άνοιξη.
Άλλοι μελετητές θεωρούν ότι η ρίζα του Πάσχα βρίσκεται σε γιορτές και ιεροτελεστίες της άνοιξης της προ-ισραηλιτικής εποχής με την έννοια των ποιμένων που υποβάλλουν αίτημα στον θεό για την προστασία του κοπαδιού τους.
Εντούτοις, αυτές οι υποθέσεις δε θεωρούνται επαρκώς τεκμηριωμένες.
Πάντως, η Βίβλος συσχετίζει το πέσαχ με το ρήμα πασάχ πού σημαίνει είτε χωλαίνω, είτε εκτελώ τελετουργικό χορό γύρω από τη θυσία (Γ’ Βασ. 18:21,26), είτε, μεταφορικά, “ξεφεύγω”, “προσπερνώ”, “απαλλάσσω”. Το Πάσχα, είναι η προσπέραση του αγγέλου του Θεού πάνω από τα σπίτια των Ισραηλιτών, ενώ έπληττε με θάνατο τα πρωτότοκα αγόρια των σπιτιών των Αιγυπτίων.
Σύμφωνα με τις Εβραϊκές Γραφές, το Πάσχα αποτελούσε ανάμνηση της εξόδου από τη δουλεία της Αιγύπτου υπό την ηγεσία του Μωυσή μέσω θεϊκής παρέμβασης.
Το Πάσχα αποτελούσε οικογενειακή εορτή. Εορταζόταν νύχτα, στην πανσέληνο της εαρινής ισημερίας, την 14η του μήνα Αβίβ (που ονομάστηκε Νισάν μετά τη Βαβυλωνιακή εξορία) με προσφορά ενός νεαρού ζώου, χρονιάρικου, για να ευλογηθεί από τον Θεό όλο το κοπάδι.
Το σφάγιο ήταν αρνί ή κατσίκι, αρσενικό και αρτιμελές (Εξ. 12:3-6), δεν έπρεπε να σπάσει κανένα κόκαλο του (Έξ. 12:46, Αρ. 9:12) ενώ το αίμα του ως ένδειξη προστασίας, το έβαζαν στην είσοδο κάθε σπιτιού (Εξ. 12:7,22). Οι μετέχοντες στο δείπνο ήταν ντυμένοι, έτοιμοι για ταξίδι (Έξ. 12:8-11).
Αυτά τα στοιχεία νομαδικής, οικογενειακής ζωής μας δείχνουν μια πολύ παλαιότερη προέλευση του Πάσχα, που θα μπορούσε να είναι η θυσία που ζήτησαν οι Ισραηλίτες από τον Φαραώ να πάνε να γιορτάσουν στην έρημο (Έξ. 3:18, 5:1 εξ). Παρ’ όλα αυτά όμως, η έξοδος από την Αίγυπτο έδωσε στο Πάσχα την οριστική του σημασία.
Το αναμνηστικό γεύμα του ιουδαϊκού Πάσχα, το οποίο περιλαμβάνει άζυμο ψωμί και κρασί, ονομάζεται Σεντέρ.
[ad_2]