«- Γιαγιά, πώς αντιμετωπίζεις τον πόνο;
– Με τα χέρια, μωρό μου. Αν το κάνεις με το μυαλό, ο πόνος αντί να μαλακώνει, γίνεται ακόμα πιο σκληρός.
– Με τα χέρια γιαγιά;
– Ναι, ναι. Τα χέρια μας είναι οι κεραίες της ψυχής μας. Αν τα κάνεις να κινηθούν ράβοντας, μαγειρεύοντας, ζωγραφίζοντας, πλέκοντας, αγγίζοντας ή βυθίζοντας τα στη γη, στέλνουν σημάδια στο βαθύτερο μέρος του εαυτού σου. Και η ψυχή σου καταπραΰνεται επειδή της δίνεις σημασία.
Οπότε δεν χρειάζεται πλέον να σου στέλνει πόνο. Μετακίνησέ τον μωρό μου, ξεκίνα να δημιουργείς και όλα όσα υπάρχουν μέσα σου θα κινηθούν. Ο πόνος δεν θα περάσει. Αλλά θα γίνει το καλύτερο αριστούργημα. Και δεν θα πονάς πια.
Επειδή θα έχεις καταφέρει να κεντήσεις την ουσία του.»