[ad_1]
Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος έδωσε μια μεγάλη συνέντευξη στην εκπομπή «Τετ – Α – Τετ» και στον Τάσο Τρύφωνος, στην οποία μίλησε για τη ζωή και την καριέρα του, κάνοντας ειδική αναφορά στην αείμνηστη σύζυγό του, Ζωή Λάσκαρη.
Ο γνωστός ποινικολόγος εξομολογήθηκε στον παρουσιαστή ότι η Ζωή Λάσκαρη του είπε δύο πράγματα: «το πρώτο ήταν “σε παρακαλώ, αν πάθω κάτι, να με πας σε κρατικό νοσοκομείο και όχι ιδιωτική κλινική“. Το δεύτερο ήταν “αν είναι να φύγω από τη ζωή, ας φύγω στον ύπνο μου“. Πέθανε όπως ήθελε. Το πρωί την άφησα να κοιμάται, έτσι νόμιζα, και μετά από 3 ώρες την είδα στην ίδια θέση, να έχει φύγει από τη ζωή. Αυτό ήταν ευλογία, για την ίδια. Για αυτούς που μένουν, είναι αιφνιδιασμός, γιατί δεν έχουν προετοιμαστεί».
Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στις απιστίες του λέγοντας πως: «η Ζωή δεν το δεχόταν καθόλου. Είχε πολλές εκρήξεις με αφορμή τα όσα κατά καιρούς έχουν συμβεί και τα οποία, κατά έναν μυστηριώδη τρόπο, τα ανακάλυπτε όλα. Όταν γιορτάσαμε τα 30 χρόνια του γάμου μας, κάναμε μια δεξίωση και την εξέπληξα, επειδή μπροστά σε όλους τους καλεσμένους μας ομολόγησα τα πλημμελήματά μου. Το είχε αποδεχτεί, ουσιαστικά και εγώ στο τέλος ζήτησα συγγνώμη. Με συγχώρεσε και τελικά, ο δεσμός ήταν πιο ουσιαστικός από όλα αυτά.
Η Ζωή μπορούσε να με αφήσει μέσα σε ένα 24ωρο. Έμεινε και μείναμε μαζί γιατί μας δένανε ουσιαστικότερα θέματα και ουσιαστικότερη συνύπαρξη, αγάπη, σεβασμός, ανάγκη ο ένας τον άλλο».
Όταν ρωτήθηκε πως ξεπέρασε τον θάνατο της συζύγου του ο κ. Λυκουρέζος απάντησε ότι: «δεν νομίζω ότι υπάρχουν κανόνες γι’ αυτό το πράγμα ούτε μπορώ να αναλύσω πως κατάφερα ή δεν κατάφερα. Στη δουλειά το έριχνα πάντοτε, εξάλλου της Ζωής της άρεσε να το ρίχνω στη δουλειά και ήταν κάτι που την ικανοποιούσε και το ήθελε πολύ. Ποτέ δεν μου είπε πως αφιερώνω περισσότερο χρόνο στη δουλειά και ήμουν όσο μπορούσα παράλληλα.
Ήταν ο πυρήνας της ζωής μου, ο άξονας αναμφισβήτητα, η Ζωή. Τώρα πώς τα κατάφερα και πώς το προσπέρασα, είναι θέμα της εποχής εκείνης. Δεν μπορώ να κάνω μια καταγραφή ή να κάνω μια αναδρομή και να πω πως έτσι λειτούργησα εσωτερικά. Είναι ένα σύνθετο πρόβλημα, το οποίο το αντιμετώπισα και, όπως σας είπα, η παρουσία παραμένει και έχω συμφιλιωθεί με αυτό το κενό, το οποίο δεν γεμίζει με τίποτα».
[ad_2]