[ad_1]
Ο Γιάννης Σαπουντζάκης γράφει για την Εθνική ομάδα που απέδειξε (και) κόντρα στη Γαλλία πως αξίζει να βρίσκεται στο Euro της Γερμανίας, ενόσω όσα συμβαίνουν έξω από τις τέσσερις γραμμές κάθε άλλο παρά τιμούν το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα του αγώνα κόντρα στη Γαλλία, το πρόσημο στο φινάλε αυτής της διαδρομής στον όμιλο των προκριματικών, θα ήταν θετικό. Το έχουμε αναφέρει ξανά από αυτήν την γωνιά και θα το επαναλάβουμε πως ουδείς θα ψέξει τους διεθνείς επειδή δεν κατάφεραν να αφήσουν εκτός Euro είτε τη Γαλλία, είτε την Ολλανδία. Οτιδήποτε πέραν αυτού που τελικώς έγραψε η ιστορία, θα συνιστούσε θαύμα και τα θαύματα δεν συντελούνται κάθε μέρα.
Ακόμα, πάντως και απέναντι στους περσινούς φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ, οι Έλληνες διεθνείς ήταν συνεπείς με τις πολύ καλές, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, εμφανίσεις αυτής της πορείας. Με εξαίρεση, πρακτικά, ένα ημίχρονο στο Αϊντχόφεν τον Σεπτέμβριο, έξυσαν αυτό που έμοιαζε μετά την κλήρωση ως «ταβάνι».
Απέναντι στους «τρικολόρ» επιβεβαίωσαν πως διαθέτουν τόσο την ποιότητα ως μονάδες αλλά και το επίπεδο ως σύνολο, προκειμένου να μπορέσουν να τον προσεχή Μάρτιο να πάρουν το εισιτήριο για τα γήπεδα της Γερμανίας και το μεγάλο ραντεβού του καλοκαιριού.
Οι παίκτες έχουν βρεθεί στη μέση ενός μπαράζ κωμικοτραγικών καταστάσεων που κάθε άλλο παρά περιποιούν τιμή για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Θέλετε το ότι δεν έχουν γήπεδο να προπονηθούν, αλλά ούτε και έδρα να αγωνιστούν με τους φιλάθλους στο πλευρό τους σε ένα διεθνές φιλικό; Θέλετε ότι ο προπονητής βγαίνει δημόσια και αναφέρεται σε ένα ζήτημα που αφορά στην πληρωμή άμεσου συνεργάτη του; Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση, ούτε πληροφόρηση, για να αντιληφθεί κάποιος πως ο γιαλός δεν είναι στραβός, μα, με πάσα βεβαιότητα, στραβά αρμενίζουμε. Θεόστραβα για την ακρίβεια.
Το ότι για όλα τα παραπάνω ευθύνεται η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία είναι βέβαιο. Αναφερόμενοι, συγκεκριμένα, στο θέμα του βοηθού του προπονητή, όποιο και αν ήταν το ζήτημα, θα έπρεπε να έχει αντιμετωπιστεί εσωτερικά και να έχει βρεθεί λύση ώστε να μην φτάσει ο Γκουστάβο Πογέτ στο σημείο να το θέσει δημόσια. Αρκετά άκομψο στο μάτι του κόσμου μοιάζει και το γεγονός πως για όλες τις ανορθογραφίες, δεν υπήρξε μία απάντηση ή μία εξήγηση, που θα μπορούσε να «χρυσώσει το χάπι».
Αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές και πριν την αναμέτρηση με την Γαλλία ήταν ακόμα στο τραπέζι το σενάριο της πρόκρισης για την Εθνική ομάδα, θα είχε μεγάλο μερίδιο ευθύνης και ο Ουρουγουανός τεχνικός που δημιούργησε, ουσιαστικά, αυτήν την αναστάτωση. Από την στιγμή, όμως, που τα ματς με την Νέα Ζηλανδία και τους τρικολόρ ήταν… προετοιμασίας ενόψει play off, το τάιμινγκ αποτέλεσε σύμμαχο.
Once in lifetime
Από τους ποδοσφαιριστές αυτού του γκρουπ, ουδείς έχει γευτεί την ατμόσφαιρα μίας μεγάλης διοργάνωσης σε εθνικό επίπεδο. Πολλοί έχουν πανηγυρίσει τίτλους με τους συλλόγους τους, έχουν αγωνιστεί στα Κύπελλα Ευρώπης. Όμως, στο μυαλό τους, μα και στην καρδιά τους, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να συγκριθεί με τη συμμετοχή σε ένα μεγάλο τουρνουά, φορώντας τη γαλανόλευκη. Κάποιοι από τους παίκτες του γκρουπ, ενδεχομένως, να μην έχουν άλλη ευκαιρία. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς πως η δυσκολία πρόκρισης σε ένα Μουντιάλ είναι ακόμα μεγαλύτερη από εκείνη της πρόκρισης σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Άρα, ανεξαρτήτως του ποιοι θα δώσουν την μάχη για ένα εισιτήριο για τα γήπεδα της Αμερικής, του Καναδά και του Μεξικού, είναι πολλοί από τους παίκτες αυτού του γκρουπ που στα προκριματικά του Euro του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, ενδεχομένως, να έχουν σταματήσει από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Συμπέρασμα; Once in lifetime.
Σε δύο βράδια θα παίξουν για το όνειρο μίας ολόκληρης καριέρας. Για αυτό που στα μάτια τους μοιάζει με το «Έβερεστ» της διαδρομής τους. Η ζωή δεν δίνει κάθε μέρα ευκαιρίες. Όταν αυτές εμφανίζονται, οφείλεις να τις αρπάξεις. Διαφορετικά το τρένο ενδέχεται να μην ξαναπεράσει ποτέ. Το γνωρίζουν καλά αυτό οι παίκτες. Πόσοι και πόσοι ολοκλήρωσαν την καριέρα τους με ένα απωθημένο; Η σκέψη αυτή του απωθημένου αρκεί για να κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό.
Όποιος και αν βρίσκεται στην άκρη του πάγκου, εκείνοι θα δώσουν ό,τι έχουν. Θα παίξουν «σαν να μην υπάρχει αύριο». Δεν προκύπτει από κάπου δυσαρέσκειά τους για τον Γκουστάβο Πογέτ. Κανείς εξ΄ αυτών δεν έχει αφήσει ούτε υπονοούμενο, μιλώντας δημόσια, ενόχλησης προς το πρόσωπο του προπονητή. Από την άλλη, επειδή αντιλαμβάνονται πως δεν είναι ένα ζήτημα για το οποίο έχουν τον τελευταίο λόγο, μοιάζει βέβαιο πως ακόμα και στο σενάριο αντικατάστασης του Πογέτ, οι παίκτες θα κάνουν το παν προκειμένου ο διάδοχος να προσαρμοστεί το συντομότερο δυνατό και να αισθανθεί κομμάτι του παζλ. Ο στόχος σε αυτήν την περίπτωση είναι πολύ πιο σημαντικός από τον τρόπο.
[ad_2]