“Στις 11 Φεβρουαρίου του 304 μ.Χ. εδικάζοντο εις την Καρχηδόνα μερικοί Χριστιανοί, διότι είχαν κάμει το “έγκλημα” να παρακολουθήσουν την λειτουργίαν, πράγμα το οποίον απηγορεύετο ρητώς από το διάταγμα του θεομάχου Αυτοκράτορος Διοκλητιανού.
Εις τα πρακτικά της περιφήμου αυτής δίκης διαβάζομεν συγκινητικάς λεπτομερείας. Αλλά το συγκινητικώτερον είναι, όταν ο Ανθύπατος Ανουλίνος ερωτά τους υποψηφίους μάρτυρας:
– Ελάβατε μέρος εις τας συνάξεις των Χριστιανών;
Και οι μάρτυρες απαντούν:
-Είμεθα Χριστιανοί!
Ο Ανθύπατος οργίζεται και τους ξαναρωτά:
-Δεν σας ερωτώ, εάν είσθε Χριστιανοί, αλλά εάν ελάβατε μέρος εις τα συνάξεις των Χριστιανών.
Και οι Χριστιανοί με το ίδιο ακατάβλητον θάρρος ομολογούν:
-Είμεθα Χριστιανοί και επομένως ελάβαμε μέρος εις την τέλεσιν του μυστηρίου του Κυρίου! … Δεν μπορούμε να ζήσωμε χωρίς να τελούμεν το θείον δείπνον.
Μετά τας θαρραλέας αυτάς απαντήσεις προσθέτει ο αφηγητής του μαρτυρίου: “Ωσάν να ημπορούσε να υπάρχη Χριστιανός, χωρίς να συμμετέχη εις τα ευχαριστιακάς συνάξεις, ή να συμμετέχη εις τα συνάξεις αυτάς χωρίς να είναι Χριστιανός.
Το αγνοεί λοιπόν αυτό ο Σατανάς;”
Αρχιμανδρίτης Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος
“Φάρμακον αθανασίας – Η Θεία Ευχαριστία”, εκδ. “ΖΩΗ”, σ. 18-19 (6η έκδοση)