[ad_1]
Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
«Επιχείρηση Όπερα» ( Εβραϊκά : מִבְצָע אוֹפֵּרָה) επίσης γνωστή ως «Επιχείρηση Βαβυλώνα» , ήταν μια αιφνιδιαστική αεροπορική επιδρομή που διεξήχθη από την ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία στις 7 Ιουνίου 1981, η οποία κατέστρεψε έναν ημιτελή ιρακινό πυρηνικό αντιδραστήρα 1 χιλιομέτρων (11 χιλιομέτρων) νοτιοανατολικά της Βαγδάτης , Ιράκ .
Η ισραηλινή επιχείρηση ήρθε αφότου η μερικώς επιτυχημένη επιχείρηση Scorch Sword του Ιράν είχε προκαλέσει μικρή ζημιά στην ίδια πυρηνική εγκατάσταση ένα χρόνο πριν, με τη ζημιά να έχει επισκευαστεί στη συνέχεια από Γάλλους τεχνικούς.
Η επιχείρηση Opera, και οι σχετικές δηλώσεις της ισραηλινής κυβέρνησης που ακολούθησαν, καθιέρωσαν το Δόγμα Begin , το οποίο ανέφερε ρητά ότι το χτύπημα δεν ήταν μια ανωμαλία, αλλά αντίθετα «ένα προηγούμενο για κάθε μελλοντική κυβέρνηση στο Ισραήλ».
Το προληπτικό χτύπημα του Ισραήλ για την καταπολέμηση της διάδοσης πρόσθεσε μια άλλη διάσταση στην υπάρχουσα πολιτική σκόπιμης ασάφειας , καθώς σχετίζεται με την ικανότητα πυρηνικών όπλων άλλων κρατών στην περιοχή.
Το 1976, το Ιράκ αγόρασε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα κλάσης Osiris από τη Γαλλία.
Ενώ το Ιράκ και η Γαλλία υποστήριξαν ότι ο αντιδραστήρας, που ονομάστηκε Osirak από τους Γάλλους, προοριζόταν για ειρηνική επιστημονική έρευνα, οι Ισραηλινοί είδαν τον αντιδραστήρα με καχυποψία, πιστεύοντας ότι είχε σχεδιαστεί για την παραγωγή πυρηνικών όπλων που θα μπορούσαν να κλιμακωθούν η συνεχιζόμενη αραβο-ισραηλινή σύγκρουση .
Στις 7 Ιουνίου 1981, μια πτήση μαχητικού αεροσκάφους F-16A της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας , με συνοδεία F-15A , βομβάρδισε τον αντιδραστήρα Osirak βαθιά μέσα στο Ιράκ.
Το Ισραήλ χαρακτήρισε την επιχείρηση πράξη αυτοάμυνας, λέγοντας ότι ο αντιδραστήρας είχε «λιγότερο από ένα μήνα» πριν «μπορεί να είχε γίνει κρίσιμος».
Η αεροπορική επιδρομή φέρεται να σκότωσε δέκα Ιρακινούς στρατιώτες και έναν Γάλλο πολίτη.
Η επίθεση έλαβε χώρα περίπου τρεις εβδομάδες πριν από τις ισραηλινές βουλευτικές εκλογές του 1981 για την Κνεσέτ .
Κατά τη στιγμή που εκδηλώθηκε, η επίθεση αντιμετωπίστηκε με έντονη διεθνή κριτική, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών , και το Ισραήλ επικρίθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και τη Γενική Συνέλευση σε δύο ξεχωριστά ψηφίσματα. Οι αντιδράσεις των μέσων ενημέρωσης ήταν επίσης αρνητικές:
«Η κρυφή επίθεση του Ισραήλ … ήταν μια πράξη αδικαιολόγητης και κοντόφθαλμης επιθετικότητας», έγραψαν οι New York Times , ενώ οι Los Angeles Times το αποκαλούσαν « stat- χορηγούμενη τρομοκρατία ».
Η καταστροφή του αντιδραστήρα Osirak του Ιράκ, έχει αναφερθεί ως παράδειγμα προληπτικού χτυπήματος στη σύγχρονη μελέτη του διεθνούς δικαίου .
Η αποτελεσματικότητα της επίθεσης συζητείται από ιστορικούς, οι οποίοι αναγνωρίζουν ότι επανέφερε το Ιράκ από το χείλος της πυρηνικής ικανότητας, αλλά οδήγησε το οπλικό του πρόγραμμα υπόγεια και ενίσχυσε τις μελλοντικές φιλοδοξίες του Ιρακινού Προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν για απόκτηση πυρηνικά όπλα.
ΤΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟΥ ΙΡΑΚ
Το Ιράκ είχε δημιουργήσει ένα πυρηνικό πρόγραμμα κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1960 και στα μέσα της δεκαετίας του 1970, προσπάθησε να το επεκτείνει μέσω της απόκτησης ενός πυρηνικού αντιδραστήρα.
Αφού απέτυχε να πείσει τη γαλλική κυβέρνηση να της πουλήσει έναν αντιδραστήρα και εργοστάσιο επανεπεξεργασίας πλουτωνίου με ψύξη γραφίτη με ψύξη αερίου , και ομοίως απέτυχε να πείσει την ιταλική κυβέρνηση να τους πουλήσει έναν αντιδραστήρα Cirene, η ιρακινή κυβέρνηση έπεισε τη γαλλική κυβέρνηση να πουλήσει είναι ένα ερευνητικό αντιδραστήρα κατηγορίας Osiris .
Η αγορά περιελάμβανε επίσης έναν μικρότερο συνοδευτικό αντιδραστήρα τύπου Isis, την πώληση 72 κιλών εμπλουτισμένου ουρανίου 93% και την εκπαίδευση του προσωπικού.
Το συνολικό κόστος έχει δοθεί σε 300 εκατομμύρια δολάρια (που ισοδυναμεί με 1,62 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022).
Τον Νοέμβριο του 1975, οι χώρες υπέγραψαν συμφωνία πυρηνικής συνεργασίας και το 1976 οριστικοποιήθηκε η πώληση του αντιδραστήρα.
Στις 6 Απριλίου 1979, Ισραηλινοί πράκτορες σαμποτάρισαν τον αντιδραστήρα Osirak που περίμενε την αποστολή στο Ιράκ στο La Seyne-sur-Mer στη Γαλλία.
Στις 14 Ιουνίου 1980, πράκτορες της Μοσάντ επιτέθηκαν τον Yahya El Mashad , έναν Αιγύπτιο πυρηνικό επιστήμονα που ήταν επικεφαλής του ιρακινού πυρηνικού προγράμματος, σε ένα ξενοδοχείο στο Παρίσι.
Το Ιράκ και η Γαλλία ισχυρίστηκαν ότι ο ιρακινός αντιδραστήρας προοριζόταν για ειρηνική επιστημονική έρευνα.
Οι συμφωνίες μεταξύ Γαλλίας και Ιράκ απέκλειαν τη στρατιωτική χρήση.
Η αμερικανική ιδιωτική υπηρεσία πληροφοριών STRATFOR έγραψε το 2007 ότι ο αντιδραστήρας με καύσιμα ουρανίου «πιστεύονταν ότι ήταν στα πρόθυρα παραγωγής πλουτωνίου για ένα οπλικό πρόγραμμα».
Η ΕΠΙΘΕΣΗ
Η απόσταση μεταξύ των ισραηλινών στρατιωτικών βάσεων και της τοποθεσίας του αντιδραστήρα ήταν σημαντική—πάνω από 1.600 km (990 mi).
Τα ισραηλινά αεροπλάνα θα έπρεπε να παραβιάσουν τον ιορδανικό και/ή τον εναέριο χώρο της Σαουδικής Αραβίας σε μια κρυφή πτήση πάνω από ξένο έδαφος, καθιστώντας τον ανεφοδιασμό στον αέρα αδύνατον.
Οι Ισραηλινοί τελικά κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι μια μοίρα F-16A με βαριά καύσιμα και βαριά οπλισμό , με μια ομάδα F-15A για την παροχή αεροπορικής κάλυψης και υποστήριξης μαχητών, θα μπορούσε να εκτελέσει χειρουργικό χτύπημα για την εξάλειψη του αντιδραστήρα τοποθεσία χωρίς να χρειάζεται ανεφοδιασμό.
Τον Οκτώβριο του 1980, η Mossad ανέφερε στον Begin ότι ο αντιδραστήρας Osirak θα τροφοδοτηθεί με καύσιμα και θα λειτουργούσε μέχρι τον Ιούνιο του 1981.
Αυτή η αξιολόγηση υποβοηθήθηκε σημαντικά από αναγνωριστικές φωτογραφίες που παρείχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα τον δορυφόρο KH-11 KENNEN .
Γάλλοι τεχνικοί που εγκατέστησαν τον αντιδραστήρα δήλωσαν αργότερα ότι ήταν προγραμματισμένο να τεθεί σε λειτουργία μόνο στα τέλη του 1981. Ωστόσο, τον Οκτώβριο του 1980, το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο (με τον Νταγιάν απόντα) τελικά ψήφισε 10-6 υπέρ της έναρξης του επίθεση.
Η μοίρα επίθεσης αποτελούνταν από οκτώ F-16A , το καθένα με δύο μη κατευθυνόμενες βόμβες καθυστέρησης δράσης Mark-84 των 2.000 λιβρών (910 κιλά) .
Μια μοίρα έξι F-15A ανατέθηκε στην επιχείρηση για την παροχή υποστήριξης μαχητικών.
Οι πιλότοι των F-16 ήταν οι Ze’ev Raz, Amos Yadlin , Dobbi Yaffe, Hagai Katz, Amir Nachumi , Iftach Spector , Relik Shafir και Ilan Ramon .
Ο Ραζ ηγήθηκε της επίθεσης και αργότερα παρασημοφορήθηκε από τον Αρχηγό του Επιτελείου για την ηγεσία του.
Ο Ραμόν, ο οποίος ήταν ο νεότερος πιλότος που συμμετείχε στην επιχείρηση, έγινε αργότερα ο πρώτος Ισραηλινός αστροναύτης και πέθανε στην καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου Κολούμπια .
Η ΠΤΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ
Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 7 Ιουνίου 1981, στις 15:55 τοπική ώρα (12:55 GMT ). Τα ισραηλινά αεροσκάφη αναχώρησαν από την αεροπορική βάση Etzion , πετώντας αδιαμφισβήτητα στον εναέριο χώρο της Ιορδανίας και της Σαουδικής Αραβίας .
Για να αποφύγουν τον εντοπισμό, οι Ισραηλινοί πιλότοι συνομίλησαν στα αραβικά με σαουδαραβική προφορά ενώ βρίσκονταν στον ιορδανικό εναέριο χώρο και είπαν στους Ιορδανούς ελεγκτές, ότι ήταν μια Σαουδική περίπολος που είχε ξεφύγει από την πορεία του.
Ενώ πετούσαν πάνω από τη Σαουδική Αραβία, προσποιήθηκαν ότι ήταν Ιορδανοί, χρησιμοποιώντας ραδιοφωνικά σήματα και σχηματισμούς της Ιορδανίας. Τα ισραηλινά αεροπλάνα ήταν τόσο βαριά φορτωμένα που οι εξωτερικές δεξαμενές καυσίμων που είχαν τοποθετηθεί στα αεροπλάνα είχαν εξαντληθεί κατά την πτήση.
Τα τανκς εκτοξεύτηκαν πάνω από την έρημο της Σαουδικής Αραβίας .
Ο βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας, κάνοντας διακοπές στον Κόλπο της Άκαμπα , είδε τα αεροπλάνα να πετάνε πάνω από το γιοτ του και παρατήρησε τα ισραηλινά σημάδια τους.
Λαμβάνοντας υπόψη τη θέση, την κατεύθυνση και τον οπλισμό των αεροσκαφών, ο Χουσεΐν γρήγορα συμπέρανε ότι ο ιρακινός αντιδραστήρας ήταν ο πιο πιθανός στόχος.
Ο Χουσεΐν επικοινώνησε αμέσως με την κυβέρνησή του και διέταξε να σταλεί μια προειδοποίηση στους Ιρακινούς.
Ωστόσο, λόγω αστοχίας επικοινωνίας το μήνυμα δεν ελήφθη ποτέ και τα ισραηλινά αεροσκάφη εισήλθαν στον ιρακινό εναέριο χώρο απαρατήρητα. Μόλις έφθασε στον ιρακινό εναέριο χώρο, η μοίρα χωρίστηκε, με δύο από τα F-15 να αποτελούν στενή συνοδεία στη μοίρα F-16 και τα υπόλοιπα F-15 να διασκορπίζονται στον ιρακινό εναέριο χώρο ως εκτροπή και έτοιμη υποστήριξη. Η μοίρα επίθεσης κατέβηκε στα 30 μέτρα (100 πόδια) πάνω από την ιρακινή έρημο, προσπαθώντας να πετάξει κάτω από τα ραντάρ της ιρακινής άμυνας.
Στις 18:35 τοπική ώρα (14:35 GMT ), 20 km (12 mi) από το συγκρότημα αντιδραστήρων Osirak , ο σχηματισμός F-16 σκαρφάλωσε στα 2.100 m (6.900 πόδια) και έκανε βουτιά 35 μοιρών με ταχύτητα 1.100 km/ h (680 mph), με στόχο το συγκρότημα του αντιδραστήρα. Στα 1.100 μέτρα (3.600 πόδια), τα F-16 άρχισαν να απελευθερώνουν τις βόμβες Mark 84 σε ζεύγη, σε διαστήματα 5 δευτερολέπτων.
Τουλάχιστον οκτώ από τις δεκαέξι βόμβες που απελευθερώθηκαν έπληξαν τον θόλο συγκράτησης του αντιδραστήρα. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι μισή ώρα πριν φτάσουν τα ισραηλινά αεροπλάνα, μια ομάδα Ιρακινών στρατιωτών που επάνδρωναν αντιαεροπορικές άμυνες είχαν εγκαταλείψει τις θέσεις τους για ένα απογευματινό γεύμα, κλείνοντας τα ραντάρ τους.
Τα ισραηλινά αεροπλάνα εξακολουθούσαν να αναχαιτίζονται από την ιρακινή άμυνα αλλά κατάφεραν να αποφύγουν τα εναπομείναντα αντιαεροπορικά πυρά.
Η μοίρα ανέβηκε σε μεγάλο υψόμετρο και ξεκίνησε την επιστροφή της στο Ισραήλ.
Η επίθεση κράτησε λιγότερο από δύο λεπτά.
Πληροφορίες
Amos Perlmutter, Michael I. Handel, Uri Bar-Joseph. Δύο λεπτά πάνω από τη Βαγδάτη . Routledge (2η έκδ.), 2008.
Donald Neff (1995). «Το Ισραήλ βομβαρδίζει τις εγκαταστάσεις πυρηνικής έρευνας του Οσιράκ του Ιράκ» . Έκθεση της Ουάσιγκτον για τα θέματα της Μέσης Ανατολής.
Anthony Fainberg (1981). “Osirak και διεθνής ασφάλεια”
Ramberg, Bennett. Οι πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής ως όπλα για τον εχθρό: Ένας μη αναγνωρισμένος στρατιωτικός κίνδυνος . University of California Press.
Wikipedia
Ο αντιδραστήρας πριν την επίθεση
Μετά την επίθεση
[ad_2]