[ad_1]
Θέλεις να κάνεις μια επένδυση για έναν χρόνο, καλλιέργησε ένα χωράφι. Θέλεις
να κάνεις μια επένδυση για δέκα χρόνια, φύτεψε δένδρα. Θέλεις να κάνεις μια
επένδυση για εκατό χρόνια, εκπαίδευσε έναν λαό. Αν και προέρχομαι από τις
Ένοπλες Δυνάμεις, δεν θα σας πω ότι το σημαντικότερο υπουργείο σε μια χώρα
είναι το υπουργείο Εθνικής Αμύνης όπως πολλοί θα περίμεναν. Το σημαντικότερο
υπουργείο είναι αυτό της παιδείας, γιατί εκεί είναι το φυτώριο του
Έθνους.
Δυστυχώς για εμάς, αντί τα πανεπιστήμια της χώρας να είναι ένας χώρος όπου
αναπτύσσεται και δημιουργείται νέα γνώση. Κατάντησαν να γίνουν αρένα πολιτικών
ανταγωνισμών. Όπου διάφορες ομάδες φοιτητών αντί να μελετούν και να προάγουν
την γνώση, πολιτικολογούν και συμμετέχουν σε κόμματα με σκοπό την πολιτική
τους ανέλιξη στα γρανάζια της εξουσίας. Ακόμα και το δήθεν πανεπιστημιακό,
άσυλο αντί να είναι άσυλο απόψεων και ιδεών, κατάντησε άσυλο καταστροφών και
βανδαλισμών.
Όπου διάφοροι περιφερειακοί τύποι εκμεταλλευόμενοι την ανοησία και την
ατιμωρησία καταστρέφουν δημόσια περιουσία χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν.
Αναγκάζοντας έτσι τον Έλληνα φορολογούμενο να πληρώνει ξανά και ξανά για να
αποκατασταθούν οι ζημιές. Έτσι αντί να επενδύουμε στην έρευνα και την
ανάπτυξη, σπαταλάμε χρήματα στην αποκατάσταση των καταστροφών. Το βασικότερο
όμως πρόβλημα είναι το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Δεν χρειάζεται να
είναι κάποιος ακαδημαϊκός για να καταλάβει ότι είμαστε όλοι αμόρφωτοι. Μας
μαθαίνουν στοιχειώδεις τεχνικές γνώσεις χωρίς κανένα επιστημονικό
υπόβαθρο.
Και αντί ο στόχος να είναι η μόρφωση, στόχος έγινε η επιτυχία στις εξετάσεις
και η απόκτηση ενός κενού περιεχομένου πτυχίου. Για αυτό άλλωστε δεν παράγουμε
τίποτα στην χώρα μας. Ενώ απλά αρκούμαστε στην κακή αντιγραφή γνώσεων από το
εξωτερικό. Σε κακές μεταφράσεις ξενόγλωσσων βιβλίων, που όταν τα διαβάζεις δεν
καταλαβαίνεις τίποτα, και πρέπει να αγοράσεις το πρωτότυπο στα αγγλικά για να
καταλάβεις. Και τέλος, στην εισαγωγή καταναλωτικών προϊόντων με σκοπό την
πρόσκαιρη και ψεύτικη ευδαιμονία. Ο λογαριασμός ήρθε το 2010 με την μορφή των
μνημονίων. Και πιστέψτε με, δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνει όταν το 2032 θα
τελειώσει η περίοδος χάριτος και θα χρειαζόμαστε 15 δις ευρώ τον χρόνο για
τοκοχρεολύσια.
Θυμάμαι τον εαυτό μου, όταν 17 χρονών μπήκα στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Είμασταν πρωτοετείς και μας μιλούσανε για Στρατιά και Σώματα Στρατού την
στιγμή που δεν ξέραμε τι ήταν η ομάδα. Αν κάποιος μπορούσε να αποστηθίσει
ορισμούς και να τους γράψει σε μια κόλλα χαρτί, τότε ήταν άριστος. Δεν είχε
καμία σημασία εάν καταλάβαινε τι είναι η προέλαση, αρκεί να μπορούσε να γράψει
τον ορισμό. Αντί λοιπόν να κάτσουν να γράψουν ένα απλό βιβλίο για πρωτοετείς,
δουλεία αρκούντως δύσκολη και απαιτητική. Αρκέστηκαν στο να παπαγαλίζουν
ακαταλαβίστικους ορισμούς, γραμμένους στην καθαρεύουσα σε απαρχαιωμένα βιβλία.
Στα επόμενα έτη γνώρισα τον Στρατηγό φωτιά και λαύρα, έτσι αυτό-αποκαλούσε ο
ίδιος τον εαυτό του.
Ο άνθρωπος αυτός υποτίθεται ότι θα μας μάθαινε Στρατιωτική Ιστορία. Το
αντικείμενο είναι πραγματικά πολύ δύσκολο και απαιτεί από τον εκπαιδευτή να
μελετήσει πρώτα αυτός την ιστορία και να ψάξει να βρει το γιατί συνέβη αυτό
που συνέβη, τι ήταν αυτό που επηρέασε αποφάσεις και ενέργειες, και ποιες ήταν
οι συνέπειες των σωστών ή λάθος αποφάσεων. Όμως ο συγκεκριμένος κύριος
προτίμησε να μην ασχοληθεί καθόλου με το αντικείμενο. Έτσι κατέφυγε στην
τακτική που εφαρμόζουν όλοι οι ανίκανοι, για να καλύψουν την έλλειψη γνώσεων.
Απλά διάβαζε το τί έλεγε και το βιβλίο και στην περίοδο των εξετάσεων ζητούσε
απομνημόνευση ονομάτων, χρονολογιών και σχεδίων. Ποιος ήταν όμως αυτός που τον
προσέλαβε; και κυρίως ποια ήταν τα κριτήρια της επιλογής του; Μήπως ήταν ο
ίδιος που αποφάσισε να κάνει τον αχθοφόρο σταθμάρχη; Με τα γνωστά σε όλους μας
τραγικά αποτελέσματα του εγκλήματος των Τεμπών.
Αργότερα όταν αποφοίτησα από την ΣΣΕ και πήγα σε κέντρο εκπαιδεύσεως. Έμαθα το
επιδιασκόπιο, το οποίο ο εκπαιδευτής υποτίθεται ότι χρησιμοποιούσε για την
διευκόλυνση της κατανόησης δύσκολων και αφηρημένων εννοιών. Το ίδιο ακριβώς
επαναλήφθηκε και στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου. Όταν επέστρεψα από την
Ουάσιγκτον, όπου με δημόσια χρήματα, εκπαιδεύτηκα στην Εθνική Στρατηγική, αντί
να με τοποθετήσουν στην Σχολή Εθνικής Αμύνης για να μεταλαμπαδεύσω τις γνώσεις
που απέκτησα, με τοποθέτησαν στην Σχολή Αξιωματικών Τεθωρακισμένων για να κάνω
μάθημα σε νεαρούς Λοχίες και Ανθυπίλαρχους. Την ίδια στιγμή το κράτος πλήρωνε
ιδιώτες καθηγητές να διδάξουν στην Σχολή Εθνικής Αμύνης με αμοιβή 60 ευρώ την
ώρα. Τι φοβερή σπατάλη πόρων, από ανθρώπους που δεν μπορούν να χωρίσουν δύο
γαϊδάρων άχυρα. Όταν λοιπόν πήγα να κάνω μάθημα στους Λοχίες, διαπίστωσα με
λύπη μου ότι μετά από 24 ολόκληρα χρόνια, το επιδιασκόπιο ήταν ακόμα εκεί.
Αντικαταστάθηκε βέβαια από το Power Point, αλλά στην ουσία ήταν ακόμα εκεί,
γιατί η μέθοδος διδασκαλίας που χρησιμοποιούσαν ήταν η ίδια και απαράλλακτη.
Προσπαθούσαν δηλαδή να δώσουν λύσεις σε προβλήματα του 2011 με μεθοδολογίες
του 1987.
Χρόνια αργότερα, όταν στα 56 μου βρέθηκα φοιτητής στο τμήμα πληροφορικής του
ΑΠΘ. Πήγα με λαχτάρα μικρού παιδιού, έτοιμος να μάθω προγραμματισμό. Η πλήρης
απογοήτευση ήρθε από την πρώτη ημέρα όταν είδα με τα ίδια μου τα μάτια
καθηγητή της πληροφορικής εν έτη 2019 να δείχνει σε προβολικό με το δάκτυλο,
και μάλιστα από μεγάλη απόσταση. Καθηγητή που δεν μπορούσε να προφέρει σωστά
ούτε μια λέξη στα αγγλικά. Καθηγητές που δεν μπορούσαν να διδάξουν απλή
αριθμητική σε μαθητές δημοτικού, και όμως κατείχαν έδρα πανεπιστημίου.
Καθηγητές που για να κρύψουν την ανεπάρκεια τους, είτε χρησιμοποιούσαν το όπλο
των εξετάσεων και της βαθμολογίας, είτε εφάρμοζαν κούφιες φιλικές
προσεγγίσεις. Μα θα πει κάποιος τι είναι αυτά που μας λες.
Τα πανεπιστήμια μας είναι μέσα στα καλύτερα του κόσμου. Λυπάμαι που θα σας
απογοητεύσω, αλλά αυτό δεν ισχύει. Σύμφωνα με το Center for World University
Rankings, το ΕΚΠΑ βρίσκεται στην θέση 278 και το ΑΠΘ βρίσκεται στην θέση 429.
Δεν μιλάω για τα άλλα περιφερειακά πανεπιστήμια τα οποία δημιουργήθηκαν με
μοναδικό στόχο την ανάπτυξη στην περιφέρεια. Με τον ίδιο τρόπο που φτιάχτηκαν
μικρές στρατιωτικές Μονάδες σε χωριά Στρατηγών. Θέλετε περισσότερες
αποδείξεις. Γιατί άραγε ο πρωθυπουργός της χώρας δεν έστειλε τα δικά του
παιδιά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά προτίμησε το Harvard.
Γιατί άραγε όλοι οι ικανοί Έλληνες δραπετεύουν στο εξωτερικό; Γιατί, ενώ ζούμε
σε μια εποχή κοσμογονικών τεχνολογικών εφευρέσεων στον τομέα της επιστήμης και
της τεχνολογίας, στην Ελλάδα δεν εφηύραμε τίποτα; Γιατί, ο ιδρυτής της NVDIA
είναι Αμερικανός και δεν είναι Έλληνας; Μήπως γιατί το δημόσιο και όχι
ιδιωτικό πανεπιστήμιο του Οχάιο είναι καλύτερο από τα Ελληνικά; Γιατί, οι
ιατροί στην Ελλάδα δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν δύσκολα περιστατικά; Γιατί,
πολλές φορές πληρώνουμε ιδιώτη ιατρό και δεν μας δίνει απάντηση για το
πρόβλημα υγείας που έχουμε; Γιατί, στην Ελλάδα δεν έχουμε ικανούς
επαγγελματίες σε όλους τους κλάδους; Γιατί, στην Ελλάδα δεν έχουμε
ουρανοξύστες; Γιατί, χρειάζεται να φέρουμε ξένες εταιρίες για να
κατασκευάσουμε την γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου; Γιατί, δεν έχουμε βαριά
βιομηχανία; Και τέλος αφού είμαστε υπερήφανοι για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας και
την Σχολή Ευελπίδων, γιατί οι τούρκοι μας απειλούν με πόλεμο και εμείς δεν
κάνουμε τίποτα άλλο από το να αγοράζουμε όπλα; Γιατί, δεν ορίζουμε ΑΟΖ με την
τουρκία; Ποιος φταίει για όλα αυτά; Φταίνε οι νέοι; Φταίνε οι καθηγητές; Ένα
μικρό παιδάκι που πηγαίνει στην πρώτη δημοτικού δεν μπορεί να αντιληφθεί γατί
πρέπει να μάθει να γράφει έκθεση.
Με τον ίδιο τρόπο ένας έφηβος στα 17 του χρόνια δεν μπορεί να αντιληφθεί εάν
αυτά που του διδάσκουν στο πανεπιστήμιο είναι όντως χρήσιμα ή απλά διδάσκονται
γιατί ο καθηγητής που προσελήφθη, αυτά ξέρει να διδάξει. Όλοι αντιλαμβανόμαστε
πώς ο κύριος υπεύθυνος στο έγκλημα των Τεμπών, δεν είναι ο σταθμάρχης αλλά
αυτός που έδωσε την εντολή να γίνει ο αχθοφόρος σταθμάρχης. Έτσι και στην
παιδεία υπεύθυνος δεν είναι ούτε ο φοιτητής, ούτε ο καθηγητής που δεν μπορεί
να διδάξει. Υπεύθυνος είναι ο υπουργός της παιδείας και ο πρωθυπουργός που τον
επέλεξε. Υπεύθυνος είναι αυτός που χαράζει την στρατηγική για την
παιδεία.
Τα τελευταία 40 χρόνια καμία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν αναβάθμισε την
παιδεία. Αντί να κοιτάξουν να βελτιώσουν την κατάσταση τους ενδιέφερε μόνο το
πώς θα αξιολογήσουν τους μαθητές και πώς θα βάλουν ένα όριο εισαγωγής στα
πανεπιστήμια. Έτσι οι γονείς στην προσπάθεια τους να βοηθήσουν τα παιδιά τους,
πλήρωναν αδρά τα φροντιστήρια. Τα οποία άρχισαν να ξεφυτρώνουν σε όλη την
Ελλάδα, αποδεικνύοντας με τον ποιο αδιαμφισβήτητο τρόπο την κυβερνητική
ανικανότητα ή την κυβερνητική υποκρισία. Και τώρα φτάσαμε στην ψήφιση του
νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Λες και εάν τα ιδρύσουμε, ως δια
μαγείας θα γίνουμε σοφοί. Δυστυχώς, δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουμε
διαφορετικά αποτελέσματα, κάνοντας τις ίδιες ενέργειες. Και πάλι θα
αποτύχουμε, για τον απλούστατο λόγο ότι κανένα σοβαρό πανεπιστήμιο δεν θα
έρθει στην Ελλάδα να επενδύσει χωρίς κέρδος. Θα έρθουν μόνο τυχοδιώκτες φιλικά
προσκείμενοι στην κυβέρνηση με σκοπό το κρυφό κέρδος που δεν θα
φαίνεται.
Κύριε Πρωθυπουργέ σημασία δεν έχει εάν το πανεπιστήμιο είναι δημόσιο ή
ιδιωτικό. Σημασία έχει το επίπεδο της γνώσης που θα παρέχει. Σημασία έχει η
οργάνωση και ο τρόπος λειτουργείας του. Για αυτό λοιπόν σταματήστε να
καταστρέφετε τα όνειρα των νέων ανθρώπων. Διαλέξτε τον ικανότερο Έλληνα
ακαδημαϊκό και κάντε τον υπουργό με εντολή μέσα στα επόμενα 20 χρόνια η Ελλάδα
να γίνει υπόδειγμα εκπαίδευσης. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να βγούμε από την
μιζέρια μας.
Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης
MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
[ad_2]