[ad_1]
Είναι εφικτή η πράσινη µετάβαση στην αγροτική παραγωγή και πώς θα επιτευχθεί χωρίς επιδείνωση της θέσης του παραγωγού;
Η πράσινη µετάβαση οριζόµενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) ως αναγκαιότητα απέναντι στην απειλή για την ύπαρξη της περιοχής µας αλλά και του κόσµου συνολικότερα δεν µπορεί να µην καθορίσει την απάντηση στο ερώτηµα ως ναι. Ναι, είναι εφικτή η µετάβαση και θα πρέπει αυτή η θετική απάντηση στο ερώτηµα να αντανακλά στους στόχους και στην στρατηγική των δηµόσιων όσο και των ιδιωτικών φορέων. Η Ε.Ε. µε το όραµα της Πράσινης Συµφωνίας και τις στρατηγικές Από το Αγρόκτηµα στο Πιάτο έχει καθορίσει το πλαίσιο ως προς τους στόχους, τις πολιτικές, αλλά και ως προς τον χρονικό ορίζοντα. Όπως γίνεται παραδεκτό από την Ε.Ε. το νέο αυτό πλαίσιο ενδέχεται να µειώσει την παραγόµενη τροφή και να αυξήσει τις τιµές των παραγόµενων προϊόντων. Η παραδοχή αυτή οδηγεί σε δύο πιθανές επιπτώσεις, την πιθανή µείωση του εισοδήµατος του παραγωγού αλλά και την αµφισβήτηση της διατροφικής επάρκειας της Ένωσης. ∆ιαπιστώσαµε πρόσφατα ότι ένας πόλεµος, µια πανδηµία, ένας Daniel, αφενός µας τονίζουν την αναγκαιότητα της πράσινης µετάβασης και αφετέρου µας καλούν σε µια ορθολογιστική προσέγγιση στο να φτιάξουµε γερές γέφυρες για τη µετάβαση χωρίς δόγµατα και αυθαίρετες προσεγγίσεις αλλά µε διάλογο χωρίς αποκλεισµούς, µε καινοτοµία και τεχνολογία. Για να µην επιδεινωθεί η θέση του αγρότη και για να µην πεινάσει ο Ευρωπαίος πολίτης δεν θα πρέπει να έχουµε αφορισµούς σε τεχνολογίες και το Κανονιστικό Πλαίσιο, να είναι µεν αυστηρό, αλλά να επιτρέπει έγκαιρα τη χρήση της τεχνολογίας από τον αγρότη. Ταυτόχρονα το πλαίσιο επιδοτήσεων πρέπει να συνεχίζει να στηρίζει τον αγροτικό κοινωνικό ιστό αλλά και να πριµοδοτεί, περισσότερο από σήµερα, τη χρήση αυτών των τεχνολογιών αλλά και την αναπτυξιακή διάσταση της αγροτικής οικονοµίας των χωρών της Ε.Ε.
Υπάρχει θέµα επάρκειας δραστικών στη γεωργία και ποιες είναι οι προτάσεις του ΕΣΥΦ;
Τα τελευταία 70 χρόνια η γεωργία σε παγκόσµιο επίπεδο κατάφερε να θρέψει 5 δις ανθρώπους µε την ίδια σε έκταση παραγωγική γη. Στα επόµενα 30 χρόνια καλείται να θρέψει άλλα 2 δις παράγοντας 56% περισσότερη απ’ ότι σήµερα τροφή. Σε αυτή την παραγωγή τροφής η φυτοπροστασία συµβάλλει κατά 40% και κατά συνέπεια αναµένουµε να παίξει καταλυτικό ρόλο στην νέα πράσινη και ψηφιακή εποχή. Καταλαβαίνουµε αµέσως τη σηµασία της απάντησης στο ερώτηµα. Ναι, η βιοµηχανία φυτοπροστασίας τονίζει µέσα από στοιχεία ότι οι διαθέσιµες δραστικές ουσίες της κλασικής, συνθετικής, χηµικής φυτοπροστασίας µειώνονται δραµατικά τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα στην Ε.Ε, ενώ ταυτόχρονα έχει αυξηθεί το κόστος ανάπτυξης νέων δραστικών στα 300 εκατ. δολάρια. Ο ΕΣΥΦ κατέδειξε µε πρόσφατη έρευνα ότι η απαγόρευση χρήσης σηµαντικών εργαλείων φυτοπροστασίας πιθανά θα αφήσει στρατηγικές καλλιέργειες για τη χώρα µας, όπως το βαµβάκι, η ελιά, το αµπέλι, τα µήλα, τα ροδάκινα και τα κηπευτικά χωρίς τα απαιτούµενα εργαλεία. Ο κίνδυνος αυτός αποτιµάται στα 2 δις ευρώ περίπου, το 20% της παραγόµενης αξίας της γεωργικής παραγωγής. Ο ΕΣΥΦ πιστεύει ότι ο κίνδυνος αυτός µπορεί να αντιµετωπιστεί µε αποφάσεις που βασίζονται σε επιστηµονικά κριτήρια, διάλογο που λαµβάνει υπόψη ανάγκες παραγωγών και καλλιεργειών καθώς και τη βιωσιµότητα των αγροτών. Η επένδυση της βιοµηχανίας φυτοπροστασίας σε νέες χηµικές δραστικές ουσίες µε καλύτερο αποτύπωµα στο περιβάλλον, το πλαίσιο της απαραίτητης και µη αντικαταστάσιµης λύσης (essential use), η ταχύτατη ανάπτυξη των βιο-φυτοπροστατευτικών όσο των βιο-φυτοδιεγερτών µαζί µε τη γρήγορη και εντός κανονιστικού πλαισίου υιοθέτηση της ψηφιακής γεωργίας µπορεί να µειώσει τον κίνδυνο απωλειών παραγωγής και να διατηρήσει στρατηγικές καλλιέργειες για τη χώρα µας σε ένα ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον, όπου ο Έλληνας παραγωγός καλείται να οριοθετήσει το στρατηγικό του πλεονέκτηµα.
[ad_2]