[ad_1]
Πόσες διεθνείς συγκρούσεις μπορεί να χειριστεί μια υπερδύναμη ταυτόχρονα; Το εξαιρετικά δυσοίωνο αυτό ερώτημα, θέτει σε άρθρο ανάλυσης για τις ΗΠΑ (America and a crumbling global order) στους Financial Times o γνωστός δημοσιογράφος και αρθρογράφος Γκίντεον Ράχμαν.
Σύμφωνα με τον Ράχμαν, η κυβέρνηση Μπάιντεν προσπαθεί επί του παρόντος να αντιμετωπίσει τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, ενώ παράλληλα προετοιμάζεται για την αύξηση των εντάσεων μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν. Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα υπό τη μακρόχρονη σκιά του Ντόναλντ Τραμπ. Η πιθανή επιστροφή του στον Λευκό Οίκο θέτει βαθιά ερωτήματα για το μέλλον της αμερικανικής δημοκρατίας και τον ρόλο της χώρας στον κόσμο.
Ο συνδυασμός όλων αυτών των γεγονότων δημιουργεί μια απτή αίσθηση έντασης και προβληματισμού στα κυβερνητικά γραφεία της Ουάσινγκτον. Δεν είναι μόνο ο τεράστιος αριθμός των κρίσεων που πλήττουν την κυβέρνηση Μπάιντεν, αλλά και το γεγονός ότι πολλές κατευθύνονται προς τη λάθος κατεύθυνση – οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, για παράδειγμα. Και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν άσχημες για τον Μπάιντεν.
Δει, δη, χρημάτων
Οι ξένες κρίσεις θα μπορούσαν να κορυφωθούν αρκετά γρήγορα. “Οι επόμενοι τρεις μήνες θα μπορούσαν να καθορίσουν τα επόμενα χρόνια“, λέει ένας ανώτερος αξιωματούχος των ΗΠΑ. Ένας επιφανής Δημοκρατικός ανησυχεί ότι “μέχρι τον Ιανουάριο θα μπορούσαμε να μιλάμε για το πώς ο Τζο Μπάιντεν έχασε την Ουκρανία“. Η νέα χρηματοδότηση του ουκρανικού στρατού και των πολιτικών θεσμών του έχει κολλήσει στο Κογκρέσο. Βέβαια, η κυβέρνηση Μπάιντεν εμφανίζεται βέβαιη ότι τα χρήματα για το Κίεβο θα συμφωνηθούν τελικά.
Αλλά αν η οικονομική βοήθεια δεν περάσει πριν από το τέλος του έτους, η Ουκρανία θα μπορούσε να αισθανθεί τις επιπτώσεις στο πεδίο της μάχης μέσα σε λίγες εβδομάδες. Οι προσπάθειες να συμφωνηθεί ένα νέο πακέτο χρημάτων της ΕΕ για την Ουκρανία έχουν επίσης καθυστερήσει λόγω των διαφωνιών στις Βρυξέλλες. Ανώτεροι στρατιωτικοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ προειδοποιούν το Κογκρέσο ότι, εάν η χρηματοδότηση για τη χώρα περικοπεί και ο Πούτιν σημειώσει ουσιαστική πρόοδο στον πόλεμο ως αποτέλεσμα, η Ρωσία θα μπορούσε να απειλήσει τις χώρες της Βαλτικής μέχρι το τέλος του 2024.
Μπροστά Μέση Ανατολή, πίσω Ουκρανία
Τις προσεχείς εβδομάδες, η Ρωσία αναμένεται να εξαπολύσει μια έντονη σειρά επιθέσεων στις ουκρανικές υποδομές, με την ελπίδα να παραλύσει την ηλεκτροδότηση και τη χειμερινή θέρμανση της χώρας. Η Μόσχα προσπάθησε το ίδιο πράγμα τον περασμένο χειμώνα και απέτυχε. Αλλά οι Ρώσοι έχουν τώρα πολύ περισσότερα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους, χάρη στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και την αναβαθμισμένη εγχώρια παραγωγή. Η ουκρανική αεράμυνα φαίνεται κατά τόπους φθαρμένη και θα μπορούσε να εξουδετερωθεί.
Η επισφαλής κατάσταση της Ουκρανίας λαμβάνει λιγότερη προσοχή από όση θα έπρεπε λόγω της Μέσης Ανατολής. Η κυβέρνηση Μπάιντεν πληρώνει βαρύ πολιτικό τίμημα, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, για την υποστήριξή της προς το Ισραήλ. Οι ΗΠΑ ασκούν τώρα δημόσια πίεση στο Ισραήλ να αλλάξει τη στρατιωτική του τακτική στη Γάζα και να σκοτώνει λιγότερους Παλαιστίνιους πολίτες. Αλλά οι αμερικανικές ανησυχίες επεκτείνονται πολύ πέρα από τη Γάζα. Η κυβέρνηση Μπάιντεν εξακολουθεί να αισθάνεται ότι βρίσκεται επικίνδυνα κοντά σε έναν ευρύτερο περιφερειακό πόλεμο που θα συμπαρασύρει και τις ΗΠΑ.
Μπαρουταποθήκη και δυσαρέσκεια
Οι επιθέσεις στη ναυτιλία από τους Χούτι, μια πολιτοφυλακή που υποστηρίζεται από το Ιράν στην Υεμένη, μπορεί να δημιουργήσουν το επεισόδιο που θα οδηγήσει σε κλιμάκωση. Υπάρχουν επίσης ισχυρές φωνές στο Ισραήλ που υποστηρίζουν ότι, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να ανεχθεί την παρουσία της Χεζμπολάχ, μιας άλλης βαριά οπλισμένης πολιτοφυλακής που υποστηρίζεται από το Ιράν, στα βόρεια σύνορά του. Αλλά ένας πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και της Χιζμπολάχ θα μπορούσε να είναι πολύ πιο έντονος από μια σύγκρουση με τη Χαμάς.
Υπάρχει κάποια δυσαρέσκεια στην Ουάσινγκτον για το γεγονός ότι το Ισραήλ επιμένει ότι θα λάβει τις δικές του αποφάσεις σχετικά με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, ενώ βασίζεται στη δύναμη των ΗΠΑ στο παρασκήνιο. “Οι Ισραηλινοί παίζουν με τα λεφτά του σπιτιού“, όπως το θέτει ένας Αμερικανός αξιωματούχος. Αλλά, μετά την 7η Οκτωβρίου, παραμένει μια βαθιά απροθυμία να ασκηθεί σοβαρή πίεση στο Ισραήλ για να αλλάξει πορεία. Η αποστολή αμερικανικών αεροπλανοφόρων και συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας στη Μέση Ανατολή σημαίνει ότι δεν είναι διαθέσιμα για άλλα σημεία προβλημάτων. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο για την Ουκρανία αλλά και για την ανατολική Ασία.
Το ερώτημα της Ταϊβάν
Η τρέχουσα εκτίμηση στην Ουάσιγκτον είναι ότι τις προεδρικές εκλογές της Ταϊβάν στις 13 Ιανουαρίου θα κερδίσει ο Λάι Τσινγκ Τε, ο οποίος θεωρείται στο Πεκίνο επικίνδυνος αυτονομιστής. Εάν η Κίνα απαντήσει σε μια νίκη του Λάι με απειλητικές επιδείξεις στρατιωτικής ισχύος, αυτό θα μπορούσε εύκολα να προκαλέσει μια νέα κρίση. Υπάρχει συγκρατημένη αισιοδοξία ότι η αρχική αντίδραση του Πεκίνου σε μια νίκη του Λάι θα επικεντρωθεί στην οικονομική και πολιτική πίεση.
Όμως, κατά τη διάρκεια του έτους, η Κίνα θα μπορούσε να ανεβάσει τον στρατιωτικό εκφοβισμό της Ταϊβάν σε νέα επίπεδα, ιδίως αν οι ΗΠΑ φανούν αποπροσανατολισμένες και αποδυναμωμένες από τα γεγονότα στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Το γεγονός ότι η Κίνα θα παρακολουθεί στενά την Ουκρανία και τη Γάζα καταδεικνύει τη συνδεδεμένη φύση όλων αυτών των κρίσεων. Δυτικοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα συνεργάζονται πολύ πιο στενά από ό,τι στο παρελθόν.
Οι επικίνδυνες εκλογές
Οι Ρώσοι εξαρτώνται πλέον από την κινεζική οικονομική στήριξη και έχουν σχεδόν απεριόριστη στρατιωτική συνεργασία με τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Με τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές να απέχουν λιγότερο από ένα χρόνο, όλες αυτές οι διεθνείς κρίσεις τροφοδοτούν την αμερικανική πολιτική. Ο Τραμπ θα εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία για να κατηγορήσει τον Μπάιντεν ότι προεδρεύει μιας εποχής αδυναμίας και υποχώρησης, αναφέροντας το Αφγανιστάν, την Ουκρανία, τη Γάζα και τα Στενά της Ταϊβάν.
Μια χαοτική και διχαστική εκλογική αναμέτρηση στις ΗΠΑ – με κεντρικό πρόσωπο τον Τραμπ – θα συμβάλει δυναμικά σε αυτή την εντύπωση αδυναμίας και παρακμής των ΗΠΑ. Η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν θα απολαμβάνουν να ρωτούν πώς μπορεί η Αμερική να υπόσχεται να υπερασπιστεί τις δημοκρατίες στο εξωτερικό, όταν η δική της δημοκρατία αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα στο εσωτερικό της. Δυστυχώς, πρόκειται για μια καλή ερώτηση, τονίζει ο Ράχμαν.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
[ad_2]