[ad_1]
Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Η ζωή του ήταν μια κόλαση!
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Νότιο Αφρική την εποχή του σκληρού απαρτχάιντ.
Φτωχός, μόνος και μαύρος.
Έζησε με στερήσεις, διώξεις, φόβο και καταπίεση.
Όταν όμως η χώρα του τον κάλεσε στα όπλα για να πολεμήσει στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, πήγε από τους πρώτους, βρέθηκε στην κόλαση του Τομπρούκ, στάθηκε αγέρωχος απέναντι στον στρατάρχη Ερβιν Ρομελ, του κατήγγειλε με θάρρος την απάνθρωπη μεταχείριση στο στρατόπεδο αιχμαλώτων, έγινε ήρωας, έκανε ένα ανεπανάληπτο και πρωτοφανές σαμποτάζ, δεν τιμήθηκε όπως του άξιζε και μερικά χρόνια αργότερα πέθανε σε δυστύχημα μόνος και ξεχασμένος, επειδή… ήταν μαύρος!
Ο Τζομπ Μασέκο πέρασε στην ιστορία επειδή κατάφερε να βυθίσει ένα γερμανικό σκάφος, με αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό που έφτιαξε με μια κονσέρβα από γάλα…
Ο ΜΑΥΡΟΣ ΗΡΩΑΣ
Ο ρόλος των Νοτιοαφρικανών στρατιωτών και ειδικά των μαύρων, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι μάλλον παραγνωρισμένος.
Ο Τζομπ Μασέκο όταν ξέσπασε ο Β’ ΠΠ εργαζόταν για τα προς το ζην κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Αρχικά οι μαύροι απαγορευόταν να ενταχθούν στις νοτιοαφρικανικές ένοπλες δυνάμεις.
Λόγω των αναγκών του πολέμου όμως αυτό άλλαξε.
Από το 1940 επετράπη η κατάταξη όλων, αλλά όχι σε μάχιμες θέσεις.
Μόνοι οι λευκοί εκπαιδεύονταν στρατιωτικά.
Ο Μασέκο ήταν ένας από τους 77.000 μαύρους Νοτιοαφρικανούς που κατετάγησαν στον στρατό.
Μετά τον πόλεμο, τους δόθηκαν ποδήλατα και μπότες, και μερικές φορές κοστούμι, ως ανταμοιβή.
Οι λευκοί στρατιώτες έλαβαν στέγη και γη.
Τα μέλη του NMC δεν έλαβαν πυροβόλα όπλα, αλλά μπορούσαν να φέρουν παραδοσιακά όπλα και χρησίμευσαν ως μη μαχητές, εργάστηκαν ως εργάτες, φύλακες ή σε ιατρικό ρόλο.
Ο Μασέκο, ο ίδιος, ήταν φορέας φορίων για τις συμμαχικές δυνάμεις στη Βόρεια Αφρική, όπου έσωσε τραυματίες συχνά κάτω από ισχυρά πυρά.
Το 1942 Ο Μασέκο ήταν στο πολιορκημένο από τους Γερμανούς Τομπρούκ ως μέλος του Σώματος της Εθνοφρουράς των Ιθαγενών.
Ο ίδιος και οι περίπου 1.200 μαύροι συνάδελφοί του δεν έφεραν όπλα. Όταν εκτελούσαν καθήκοντα σκοπού τους έδιναν μια λόγχη!
Τελικά τους δόθηκαν τυφέκια λόγω της γερμανικής πίεσης.
Η γερμανική πίεση όμως απέδωσε και στις 21 Ιουνίου 1942 η φρουρά παραδόθηκε.
Το Τομπρούκ ήταν γερμανικό.
Οι μαύροι αιχμάλωτοι, αντίθετα με τους λευκούς που στάλθηκαν στην Ευρώπη, απομονωθηκαν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στην έρημο όπου υποχρεώθηκαν να εργάζονται υπό απάνθρωπες συνθήκες, με ελάχιστη τροφή.
Ο διοικητής του στρατοπέδου, ο ταγματάρχης Σρέντερ, ήταν ιδιαίτερα σκληρός και συχνά οι κρατούμενοι βασανίζονταν.
Όταν ο Ρόμελ επισκέφθηκε, κάποια στιγμή το στρατόπεδο, ο Μασέμπο ήταν ο μόνος που τόλμησε να του πει την αλήθεια, παρά τις προειδοποιήσεις του Σρέντερ.
Αποτέλεσμα ήταν να βασανιστεί άγρια. Κατόπιν στάλθηκε στο λιμάνι να φορτώνει και ξεφορτώνει.
Ο Μασέκο όμως ήταν αποφασισμένος να εκδικηθεί.
Άλλωστε κατά την πολιορκία είχε μάθει ορισμένα πράγματα σχετικά με τα εκρηκτικά.
Κάποια φορά που ξεφόρτωνε, συνεννοημένος με τρεις συγκρατούμενους του οι οποίοι απασχόλησαν τους Γερμανούς φρουρούς, κατέβηκε στο αμπάρι και με ένα κυτίο φυσιγγίων από τα οποία αφαίρεσε την πυρίτιδα, κουτί γάλακτος και ένα φιτίλι κατασκεύασε τη βόμβα την οποία τοποθέτησε ανάμεσα σε βαρέλια με βενζίνη που το πλοίο μετέφερε.
Όταν τελείωσαν την εργασία και λίγο πριν αποχωρήσουν για το στρατόπεδο άναψε το φυτίλι.
Σε λίγα λεπτά μια τρομακτική έκρηξη ακούστηκε και το πλοίο διαλύθηκε.
Ο ίδιος δεν τιμωρήθηκε καθώς οι Γερμανοί δεν υποψιάστηκαν ότι ένας «υπάνθρωπος», ένας μαύρος, θα μπορούσε να εκτελέσει ένα τέτοιο σαμποτάζ.
Πίσω στο στρατόπεδο ο Μασέκο ανακάλυψε και επισκεύασε έναν παλαιό ραδιόφωνο και μέσω αυτού πληροφορήθηκε την νίκη των Συμμάχων στο Ελ Αλαμέιν.
Έτσι αποφάσισε να δραπετεύσει και κατάφερε να φτάσει στις συμμαχικές γραμμές.
Η ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ VICTORIA CROSS
Ο Μασέκο παρασημοφορήθηκε.
Αν και υπήρξε πρόταση να τιμηθεί με τον Σταυρό της Βικτωρίας, το ανώτατο βρετανικό παράσημο, αυτή δεν υλοποιήθηκε γιατί ήταν μαύρος.
“Είμαι πολύ περήφανη για αυτό που έκανε αλλά ταυτόχρονα, υπάρχει θλίψη. Αν ήταν λευκός στρατιώτης, πιστεύουμε ότι θα είχε λάβει το [υψηλότερο] βραβείο”, δήλωσε η ανιψιά του Jennifer Nkosi Maaba στο BBC.
Οι αρχές της Νότιας Αφρικής ήταν επίσης απρόθυμες να γιορτάσουν και να αναδείξουν τη δράση του Maseko καθώς «αντιπροσώπευε τις δυνατότητες ενδυνάμωσης που προσφέρει η στρατιωτική θητεία που το κράτος ήθελε να περιορίσει», σύμφωνα με τον ιστορικό Suryakanthie Chetty.
Ο κ. Gillespie, ο οποίος βρίσκεται πίσω από τις προσπάθειες για να πάρει ένα VC για τον Maseko, πιστεύει ότι το χρώμα του δέρματος του βετεράνου σήμαινε ότι το υψηλότερο δυνατό βραβείο αποκλείστηκε από τη Νότια Αφρική.
“Είμαι απόλυτα σίγουρος για αυτό … το Στρατιωτικό Μετάλλιο ήταν απλώς ένα παρηγορητικό βραβείο”, λέει ο εκστρατευτής, ο πατέρας του οποίου πολέμησε επίσης για τη Νότια Αφρική στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Νέβιλ Λιούις, ο επίσημος πολεμικός καλλιτέχνης της Νότιας Αφρικής κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, ισχυρίστηκε ότι ο Μασέκο “προτάθηκε για έναν σταυρό της Βικτώριας, αλλά ως” μόνο Αφρικανός “είχε λάβει το Στρατιωτικό Μετάλλιο”, σύμφωνα με τον JS Mohlamme, γράφοντας στο Military History Journal της Νότιας Αφρικής.
Έτσι, ο ήρωας Μασέκο , μετά τον πόλεμο, πετάχτηκε, κυριολεκτικά, σαν το σκυλί. Επέστρεψε στην επίπονη εργασία του και σκοτώθηκε άδοξα όταν τον χτύπησε τραίνο, το 1952.
Έπρεπε να πέσει το καθεστώς του Άπαρχαϊντ για να αναγνωριστεί ο ηρωισμός του και να τιμηθεί η μνήμη του.
Πληροφοριες
BBC NEWS
HISTORY POINT
Όλες οι ειδήσεις
Τουρκία: Το νέο «δίχτυ» ραντάρ στο Αιγαίο και η «Γαλάζια Πατρίδα»
Σεμπάστιαν Κουρτς: Η δεύτερη πτώση…
Οι Γάλλοι για τις δηλώσεις του Γ.Μάζη για την αμυντική συμφωνία
[ad_2]