[ad_1]
O ΠΑΟΚ είναι ανίκητος το τελευταίο δίμηνο είτε εντός είτε εκτός συνόρων σπάζοντας τα ρεκόρ του συλλόγου το ένα μετά το άλλο και οι «ασπρόμαυροι» κάνουν τα καλύτερα Χριστούγεννα της τελευταίας πενταετίας! Ο Σταύρος Σουντουλίδης γράφει…
Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας των απολογισμών. Στο ποδόσφαιρο, όμως, ο Μάιος είναι ο μήνας των (ασφαλών) αποτιμήσεων. Με 14 αγωνιστικές στη Super League, ήδη στο αρχείο, το δείγμα δεν αρκεί για να γίνει σοβαρό ταμείο. Είναι, ωστόσο, ισχυρό για ορισμένες αεροφωτογραφίες του τοπίου. Για μία, αν θέλετε, ευρύτερη παρατήρηση.
Ο «ασπρόμαυρος» οργανισμός ξαναζεί μέρες της σεζόν 2018-19, καθώς και εκείνον τον Δεκέμβριο με τη διακοπή του πρωταθλήματος λόγω γιορτών ήταν πρώτος και ανίκητος, ενώ στο τέλος εκείνης της σεζόν κατέκτησε και τον τίτλο, τον τρίτο της ιστορίας του έπειτα από 34 χρόνια! Πολλοί είναι εκείνοι που συγκρίνουν την ομάδα του νταμπλ με τη φετινή, αλλά προς το παρόν τέτοιες συγκρίσεις, συγχωρέστε μας, δεν οδηγούν πουθενά. Εκείνη η προ πέντε ετών ομάδα πέτυχε στο τέλος να πάρει τίτλους η τωρινή είναι στο δρόμο για τους τίτλους.
O ΠΑΟΚ ζει κάνα δίμηνο τώρα μες στην (αδιατάρακτη) καλή χαρά. Το… χρειαζόταν η δίχως δεύτερη σκέψη αναφορά του Λουτσέσκου, «συνεχίζουμε παιγνίδι με παιγνίδι», για να παραμείνει (σε βάθος χρόνου, που λένε) η χαρά τέτοια. Καλή. Ειδάλλως, εάν όχι τώρα, κάποια άλλη στιγμή το κόστος κατά πάσα πιθανότητα θα είναι πιο ακριβό. Να το πληρώσουν με το πιο σκληρό νόμισμα.
Οπότε σήμερα θα κρατούσαμε απλώς την πρόκριση στους «16» του Conference League, θα δικαιολογούσαμε τα (ενοχλητικά) υπόλοιπα με το πνεύμα των Χριστουγέννων, με τις κεκλεισμένες θύρες, με τον Παναθηναϊκό στο -1, την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό στο -3.
Όμως, ο Ραζβάν ξέρει… Razvan knows!
Ο Λουτσέσκου δεν ξέρω αν είναι από τους καλύτερους προπονητές που έχουν περάσει από την Ελλάδα. Είναι, όμως, ο καλύτερος που μπορούσε να ταιριάξει σε αυτόν τον ΠΑΟΚ, ο κορυφαίος στην ιστορία του κλαμπ, ο καλύτερος να λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο και να οδηγήσει τον «Δικέφαλο» στην απόλυτη καταξίωση. Το έκανε βαδίζοντας με τον δικό του τρόπο. Δίχως να ρίχνει λοξές ματιές, δεξιά και αριστερά. Μακριά από το «θόρυβο» που δημιουργείται στον μικρόκοσμο των social media.
H ιαχή «Ραζβάν Λουτσέσκου», που επέστρεψε στην Τούμπα, είναι ύμνος στην ποδοσφαιρική θεωρία που (με αξιοπρόσεκτη συνέπεια και τσαγανό) πρεσβεύει και κηρύττει απ’ την πρώτη στιγμή του λεγόμενου νέου «ασπρόμαυρου» σχεδιασμού ο κόουτς του ΠΑΟΚ. Ότι δηλαδή, προκοπή κάνουν οι ομάδες, όχι οι μονάδες, οι σταρ. Εάν, φυσικά, η συζήτηση γίνεται για τις «ομάδες του προπονητή». Οι «ομάδες του λαού» είναι άλλο. Όπως, επίσης, οι «ομάδες της κερκίδας» και -εσχάτως- οι «ομάδες των social media».
Η πιο πολύτιμη ευεργεσία που έχουν να επιφυλάξουν οι τρεις της Αθήνας, που έπονται στη βαθμολογία, στον ΠΑΟΚ είναι να τον θεωρήσουν εκτός κόλπου. Ότι κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα «ξεφουσκώσει». Θα ‘ναι το πρωταρχικό βήμα, για τη διατήρηση των αποστάσεων. Ο ΠΑΟΚ έχει καλά «αποδυτήρια», καλό προπονητή, καλό (περί τον προπονητή) επιτελείο. Η διαφορά δεν είναι αυτή που φαίνεται στον πίνακα, το +1 και το +3. Η αληθινή διαφορά μπορεί στην πορεία ν’ αποδειχθεί ότι είναι μονάχα ένα κλικ, ένα ματς…
Ο ΠΑΟΚ το πιστεύει ότι θα το κατακτήσει το πρωτάθλημα. Κι ας μη το λέει ο προπονητής του. Το βλέπεις στις μικρές λεπτομέρειες της χρονιάς του. Στο αγχωμένο βλέμμα του Ραζβάν Λουτσέσκου στα (λίγα) ματς στα οποία η επίθεση δυσκολεύεται να ανοίξει τις κλειστές άμυνες. Γιατί στα δέκα τελευταία οι παίκτες του έχουν βρει 33 φορές το δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα, τσακίζοντας κάθε ομάδα που θα κάνει το λάθος να ξεμυτίσει από το καβούκι της. Στις υψωμένες γροθιές του Κίριλ Ντεσπόντοφ, που έχει έρθει τελευταίος, αλλά έχει γίνει ΠΑΟΚ όσο και οι υπόλοιποι. Το καταλαβαίνεις στις διαμαρτυρίες του Τάισον και στις υποδείξεις του αρχηγού. Στις αλλαγές του Λουτσέσκου για να γίνει η ομάδα επιθετικότερη. Στους πανηγυρισμούς στον πάγκο κάθε φορά που η ομάδα σκοράρει.
Πάντα υπάρχει ένας ήρωας
Πέρυσι ο ΠΑΟΚ μέχρι τα play-offs και το ντέρμπι με την ΑΕΚ στην Τούμπα έκανε πρωταθλητισμό χωρίς την ψυχή του, χωρίς να παθιάζονται οι παίκτες του. Φέτος κάνει πρωταθλητισμό με την καρδιά του –ταπεινά, αλλά υπερήφανα. Οι παίκτες του αρχίζουν να μιλούν με κλισέ, αλλά είναι τόσος ο ιδρώτας που χύνουν σε κάθε ματς που είναι αδύνατο στο τέλος του αγώνα να βρουν διάθεση και δύναμη να εξηγήσουν πράγματα που δεν εξηγούνται –όπως για παράδειγμα η πίστη. Δεν είναι η εμφάνιση που σε κάνει να το πιστεύεις, αλλά η θέληση.
Απέναντι σε αυτή τη γιγαντιαία προσπάθεια ο ΠΑΟΚ κινδυνεύει μόνο από ένα πράγμα: να εγκλωβιστεί σε μια τέτοια λογική και να μη μετρήσει σωστά τις ανάγκες του. Μέχρι τώρα σε κάθε ματς βρίσκεται ένας ήρωας: με την Κηφισιά ο Ντεσπόντοφ, με την Αϊντραχτ ο Ζίβκοβιτς, με τον Πανσερραϊκό ο Τάισον, με τον Ολυμπιακό ο Κωνσταντέλιας, με την Αμπερντίν ο Βιεϊρίνια, ο Σβαμπ. Και πάει λέγοντας… Μια ομάδα με πολλούς ήρωες σε ψήνει καμιά φορά ότι πάντα κάποιος θα υπάρξει.
Επίθεση για… φίλημα
Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη το πρωτάθλημα, αλλά και το πρωτάθλημα έχει ανάγκη τον ΠΑΟΚ, δηλαδή μια ομάδα ικανή να κυνηγήσει τους τρεις της Αθήνας. Για να σταθεί ο «Δικέφαλος» όρθιος και δυνατός μέχρι το τέλος, θα πρέπει να μην πατεντάρει αυτές τις συνεχείς νίκες του: να ψάξει τρόπους να εξελιχθεί κι άλλο και να γίνει πιο πειστικός, κυρίως, στα μεγάλα ματς που έρχονται και δυστυχώς για εκείνον θα γίνουν (στην κανονική διάρκεια) χωρίς την παρουσία κόσμου στις κερκίδες, μετά το «λουκέτο» της κυβέρνησης μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου.
Η υπόθεση γκολ για τον ΠΑΟΚ έχει φθάσει σε άλλα επίπεδα. Η ομάδα παράγει με εκπληκτική ευκολία και τα γκολ μοιάζουν να σημειώνονται με… καρμπόν. Οι αυτοματισμοί των «ασπρόμαυρων» ποδοσφαιριστών δημιουργεί ένα πανομοιότυπο σκηνικό σχεδόν σε κάθε ματς. Κάπως έτσι ο «Δικέφαλος» έφτασε να μετράει 33 γκολ στα δέκα τελευταία ματς, να έχει μεγάλο ποσοστό ευστοχίας και όλοι οι παίκτες του αναδεικνύονται εντυπωσιακά.
Ο Στέφανος Τζίμας στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης έγραψε την πρώτη του ασίστ και μπήκε στη λίστα με τους ποδοσφαιριστές που έχουν και γκολ και ασίστ τη φετινή σεζόν, όντας ο δέκατος που το έχει πετύχει.
Το γεγονός πως στα μισά της σεζόν ο ΠΑΟΚ έφτασε να έχει διψήφιο αριθμό ποδοσφαιριστών, που έχουν τουλάχιστον από ένα γκολ και μια ασίστ -σε όλες τις διοργανώσεις- έρχεται να επιβεβαιώσει τον επιθετικό πλουραλισμό, που επιδεικνύουν φέτος οι «ασπρόμαυροι», που παίρνουν πράγματα και γκολ απ’ όλες τις γραμμές.
Προσέξτε νούμερα και συμμετοχή στα γκολ: Ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς έχει 11 γκολ και 3 ασίστ. Ακολουθεί ο Τόμας Μουργκ με 8 γκολ και 2 ασίστ. Ο Μπράντον Τόμας έφτασε να είναι στα 7 γκολ και στις 5 τελικές πάσες. Τέταρτος στη λίστα έφτασε να είναι ο Γιάννης Κωνσταντέλιας που μετράει 7 γκολ και 4 ασίστ. Ο Κίριλ Ντεσπόντοφ… πήρε φόρα και είναι στα 6 γκολ και τις 7 ασίστ! Ο Μάγκομεντ Οζντόεφ είναι στα έξι γκολ χωρίς ασίστ μέχρι τώρα. Τρία γκολ και 8 ασίστ έχει μέχρι τώρα ο Τάισον και πιο κάτω με 4 γκολ και 3 ασίστ είναι ο Στέφαν Σβαμπ και ο Άλι Σαμάτα είναι στα τρία γκολ με δύο ασίστ.
Ξανάγινε ο ΠΑΟΚ καλή ομάδα εν μια νυκτί;
«Ηταν και δεν ήταν» (καλή ομάδα) τον περασμένο Αύγουστο όταν έτρεμε το φυλλοκάρδι των ΠΑΟΚτσήδων μέχρι να προσπεράσει τα καλοκαιρινά εμπόδια της Μπεϊτάρ, της Χάιντουκ και των Χαρτς για να μπει στους ευρωπαϊκούς ομίλους, δεν ήταν καθόλου μα καθόλου (καλή ομάδα) όταν έχανε από τον ΟΦΗ και από την ΑΕΚ, έγινε πάλι (καλή ομάδα) όταν έριχνε τέσσερα στον Ολυμπιακό και κέρδιζε δύο φορές την Άιντραχτ Φρανκφούρτης; Όλοι αυτοί που έτρεχαν να ασχοληθούν με την κλειστή σουίτα του Σαββίδη στην Τούμπα και χλεύαζαν τον Λουτσέσκου, ξέχασαν τα στοιχειώδη και ως διά μαγείας τα θυμήθηκαν εκ νέου; Τι;
Η μοναδική απάντηση που χωρεί, είναι: ας αφήσουμε έξω (από το παιγνίδι) τη γραφικότητά μας. Επί τη ευκαιρία δε, ας κρατήσουμε ως μίνιμουμ δίδαγμα, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, πού οδηγούν οι εύκολες και βεβιασμένες κρίσεις.
Το καλοκαίρι λίγοι πίστευαν ότι σεζόν θα εξελιχτεί έτσι για τον ΠΑΟΚ, πολλοί κατηγορούσαν τον Λουτσέσκου κι έλεγαν ότι δεν μπορεί άλλο, άλλοι τον Σαββίδη κι έλεγαν ότι έχει παρατήσει την ομάδα, σχεδόν όλοι ήταν σίγουροι ότι δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής Μουργκ κ.ο.κ.
Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Σήμερα ο Λουτσέσκου είναι και πάλι στρατηγός και αναμορφωτής. Ο Σαββίδης είναι ηγέτης που οδηγεί τον ΠΑΟΚ στη δόξα, ο Μουργκ είναι ένας παίκτης, που αν δεν ανανεώσει, θα φταίει η διοίκηση – «Ιβάν διώξτους όλους από την ΠΑΕ»- το ίδιο και ο 36χρονος Τάισον που κάνει πράγματα και θαύματα λες και είναι δέκα χρόνια μικρότερος.
Τα δύο «παράσημα» και η παρουσία στους «16» της Ευρώπης
Ο ΠΑΟΚ ήταν η μόνη ελληνική ομάδα που στην Ευρώπη έκανε την υπέρβαση, ένα βήμα παραπάνω απ’ όσα έλεγε λογική το περασμένο καλοκαίρι όταν μπροστά του ορθωνόταν ως ένα ανυπέρβλητο «βουνό» οι τρεις διαδοχικές δοκιμασίες στα προκριματικά του Conference League.
Ο «Δικέφαλος» πήρε άριστα με 3/3 προκρίσεις και η είσοδος στους ομίλους ήταν το πρώτο «παράσημο». Εκεί, ήταν μεν εξ αρχής πιο μπροστά στα προγνωστικά από τις Ελσίνκι και Αμπερντίν, αλλά όπως και να το κάνουμε αποτελούσε το δεύτερο φαβορί του ομίλου, πίσω από την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης.
Το ότι με επίδοση-ρεκόρ των 16 βαθμών στην ιστορία των ομίλων για ελληνική ομάδα προσπέρασε με δύο νίκες μέσα – έξω μια ομάδα που πριν από 1,5 χρόνο είχε κατακτήσει το Europa League συνιστά από μόνο του τεράστια επιτυχία, με το δεύτερο «παράσημο» από αυτή την υπέρβαση το εισιτήριο για τη φάση των «16», χωρίς να χρειαστεί να παίξει στην ενδιάμεση διαδικασία των play-offs.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ΠΑΟΚ παραμένει η μοναδική ελληνική ομάδα που έχει φτάσει στην προημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης τα τελευταία 20 χρόνια. Το πέτυχε την περίοδο 2021-22, όταν έφτασε μέχρι τους «8» του Conference League και αποκλείστηκε εκεί με δύο ήττες στις λεπτομέρειες (2-1 στο Βελοντρόμ, 0-1 στην Τούμπα) από τη Μαρσέιγ.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου το καλοκαίρι επέμενε να χαρακτηρίζει απόλυτα επιτυχημένη εκείνη την πρώτη του σεζόν, μετά την επιστροφή του στην Τούμπα, χάρη στην πορεία έως τους «8» μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης και ίσως να μην έχει άδικο.
[ad_2]