[ad_1]
Γράφει ο
Δρ Ευάγγελος Στεργιούλης*
Ο Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος μαίνεται εδώ και δύο χρόνια, χωρίς να διαφαίνεται καμία απολύτως ελπίδα για κατάπαυση του πυρός στο άμεσο μέλλον, γεγονός που δημιουργεί τεράστια ερωτήματα και ανησυχίες για πιθανή εμπλοκή ευρωπαϊκών δυνάμεων στα πεδία των μαχών.
Και αυτές οι ανησυχίες επιβεβαιώνονται από τις πρόσφατες δηλώσεις του Γάλλου προέδρου για ενδεχόμενη μελλοντική αποστολή νατοϊκών δυνάμεων στην Ουκρανία, αλλά και τις απειλές του Ρώσου προέδρου για έναν πιθανό πυρηνικό πόλεμο.
Εν μέσω λοιπόν αυτής της εξαιρετικά κρίσιμης κατάστασης, η Ελλάδα συνεχίζει να πρωτοστατεί στην υποστήριξη της Ουκρανίας, λόγω και έργω, όπως διαφαίνεται τόσο με την αποστολή πολεμικού υλικού όσο και με την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού της χώρας στην Ουκρανία.
Πέραν πάσης αμφιβολίας, η Ελλάδα ορθώς τάχθηκε ευθύς εξ αρχής κατά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ωστόσο το γεγονός ότι η Ελλάδα συνεχίζει να πρωτοστατεί με αιχμηρές δηλώσεις που προκαλούν αντίστοιχες αιχμηρές αντιδράσεις, όπως για παράδειγμα οι πρόσφατες οξύτατες και προκλητικές δηλώσεις της Μαρίας Ζαχάροβα κατά του έλληνα πρωθυπουργού, εγείρουν δικαιολογημένες ανησυχίες για τυχόν μελλοντικές συνέπειες σε βάρος της χώρας μας και του ελληνισμού γενικότερα.
Τα ερωτήματα που εγείρονται εν προκειμένω αφορούν τη διαμόρφωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής σε συνδυασμό με την προστασία της εθνικής ασφάλειας και συγκεκριμένα:
-Διαμορφώνεται η ελληνική εξωτερική πολιτική απέναντι στον Ρώσο-ουκρανικό πόλεμο με βάση τη διασφάλιση των ελληνικών συμφερόντων ή με βάση τις επιταγές και τις κατευθύνσεις τρίτων κρατών που διεκδικούν την εδραίωση των οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων τους στην ευρύτερη περιοχή;
-Εξυπηρετούνται τα ελληνικά συμφέροντα και διασφαλίζονται τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα απέναντι στην εξ ανατολών απειλή σε περίπτωση εμπόλεμης σύρραξης ή προκλήσης θερμού επεισοδίου στο ανατολικό Αιγαίο;
-Και, τέλος, αναφορικά με το κυπριακό ζήτημα, πώς διασφαλίζεται η σταθερότητα της Ρωσικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στις Τουρκικές θέσεις για την διχοτόμηση του νησιού ή σε ενδεχόμενη περίπτωση αναγνώρισης του ψευδοκράτους ή ακόμη και σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια της γείτονος χώρας να προσάρτησει το βόρειο τμήμα της Κύπρου;
Αναμφισβήτητα, οι απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι εξαιρετικά δύσκολες, ειδικά υπό το πρίσμα των σημερινών δυσμενών εξελίξεων στις διμερείς σχέσεις Ελλάδας- Ρωσίας.
Παρά ταύτα, ο Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος συνεχίζεται και εκτιμάται ότι θα διαρκέσει για πολύ μεγάλο ακόμη χρονικό διάστημα, γεγονός το οποίο η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να εκμεταλλευθεί δεόντως και να αμβλύνει τις υπάρχουσες εντάσεις εκατέρωθεν.
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφύγει τις οξύτατες αντιπαραθέσεις με τη ρωσική κυβέρνηση και να περιοριστεί σε όλες εκείνες τις απαραίτητες δράσεις και πρωτοβουλίες που προβλέπονται και οργανώνονται από κοινού στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αποφεύγοντας έτσι μεμονωμένες ενέργειες που δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τις ήδη οξυμένες ελληνορωσικές σχέσεις.
Και τούτο διότι ο εν εξελίξει πόλεμος κάποια στιγμή θα τελειώσει και η Ρωσία αφενός μεν θα είναι η κερδισμένη του πολέμου, αφετέρου δε, θα συνεχίσει να παραμένει μία υπερδύναμη στον πλανήτη μας και πολύ περισσότερο στη γειτονιά μας, Ενώ η χώρα μας θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει ίσως ακόμη μεγαλύτερη απειλή εξ ανατολών και με ανοιχτή την πληγή του κυπριακού ζητήματος. –
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστήμιου, Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας και απόφοιτος των Σχολών Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας.
https://m.facebook.com/evangelos.stergioulis
[ad_2]