[ad_1]
Το λέγαμε και πρόσφατα, gentrification ή ελληνιστί αστικός εξευγενισμός είναι το φαινόμενο μια γειτονιά να μετατρέπεται σταδιακά σε θεματικό πάρκο, που εξυπηρετεί περισσότερο τις ανάγκες των επισκεπτών του και λιγότερο αυτές των κατοίκων του. Στις πρόσφατες συνεντεύξεις μας με τους υποψήφιους δημάρχους της Αθήνας, τους ρωτήσαμε όλους τι σκοπεύουν να κάνουν με αυτό –και κάποιοι είχαν ενδιαφέροντα πράγματα να πουν.
Με αφορμή αυτά τα τέλεια σκιτσάκια της αγαπημένης μας Dimi Adam, σου φτιάξαμε την πολύ σοβαρά αστεία (ή τραγελαφικά σοβαρή) λίστα με τα σημάδια που θα σε βοηθήσουν να αναγνωρίσεις αν και η δική σου γειτονιά έχει πέσει θύμα του gentrification που μαστίζει την Αθήνα. Αν μένεις στο Κουκάκι μην πεις καν στον κόπο να τη διαβάσεις.
Στον φούρνο δεν βρίσκεις πια απλό ψωμί. Έχει μόνο ψωμί με χαρουπάλευρο, ψωμί με ζέα, ψωμί με σπόρους chia, ψωμί χωρίς γλουτένη και ψωμί χωρίς ψωμί.
Τα ενοικιαστήρια των σπιτιών δεν χρησιμοποιούν πασέ όρους όπως γκαρσονιέρες και δυάρια, αναφέρονται αποκλειστικά σε loft και condo.
Έχεις περισσότερα από τέσσερα μπραντσάδικα σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων.
Κάθε κτίριο που αναπαλαιώνεται γίνεται είτε ξενοδοχείο είτε co-working space είτε (ακόμα χειρότερα) ένας συνδυασμός των δύο.
Δεν υπάρχουν κουρεία, μόνο μπαρμπέρικα, με ταμπέλα Barber Shop και έναν ή περισσότερους εργαζόμενους που φορούν τιράντες.
Υπάρχει τουλάχιστον ένα μαγαζί που πουλά δύο παντελώς αταίριαστα μεταξύ τους είδη: ψάρια και βιβλία, φυτά και δονητές, γάτες και βινύλια (ένα από αυτά υπάρχει όντως, τα άλλα τα βγάλαμε από το μυαλό μας, βρες ποιο είναι ποιο και κέρδισε 5 δωρεάν εισόδους στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης).
Όλα τα café έχουν πρίζες δίπλα στα τραπέζια, και ό,τι ώρα και να πας θα δεις τουλάχιστον δύο πελάτες με ανοιχτά λάπτοπ.
Οι περισσότεροι άνθρωποι στο δρόμο κρατούν υφασμάτινες tote bags που γράφουν πάνω μια εξυπνάδα.
Έχεις δοκιμάσει και αποτύχει να παραγγείλεις οπουδήποτε ένα τοστ ζαμπόν-τυρί. Οι επιλογές που σου αντιπρότειναν περιλάμβαναν παστράμι Σκύρου με vegan Σαν Μιχάλη, λιναρόσπορο με λιαστή ντομάτα, ή προβολόνε με σύγκλινο από βιολογική φάρμα στη Μάνη.
Ξέρεις πώς λέγεται και σε τι υψόμετρο βρίσκεται το χωριό της Γουατεμάλας στο οποίο παράγεται ο καφές-προϊόν δίκαιου εμπορίου που σερβίρει το café κάτω από το σπίτι σου. Και δεν ρώτησες για να το μάθεις.
Το vegan σουβλάκι κάνει 5€ και το «παραδοσιακό» με καλαμάκι μαύρου χοίρου και σως honey mustard με παπαρουνόσπορο 5,50€.
Δεν θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που άνοιξες μενού το οποίο δεν περιείχε σηματάκια V (vegan), GF (gluten gree), LF (lactose free), FT (fair trade, όχι financial times).
Στην είσοδο της πολυκατοικίας σου έχει τουλάχιστον δύο κλειδαριές από αυτές για τα κλειδιά των Airbnb.
Έχεις να δεις ποτήρι σε μπαρ πάνω από εξάμηνο. Τα πάντα σερβίρονται αποκλειστικά σε ανακυκλωμένα βαζάκια από μαρμελάδες.
Στη λαϊκή βλέπεις περισσότερο κόσμο να φωτογραφίζεται δίπλα στα μαρούλια απ’ όσο να ψωνίζει.
Το ταβερνάκι που μετρά 50 χρόνια ζωής και είναι κάθε βράδυ γεμάτο δεν έχει αλλάξει το μενού του, άλλαξε όμως τις τιμές του. Τα κεφτεδάκια τώρα κάνουν 14€ και η χωριάτικη 9,50€.
[ad_2]