[ad_1]
Ετοιμάζεις ομιλία σε κοινό για οποιοδήποτε λόγο και σε πιάνει σύγκρυο μόνο στην ιδέα; Μην ανησυχείς, συμβαίνει σε όλους. Κανείς δεν γεννήθηκε ρήτορας ωσάν τον Αριστοτέλη.
Και, τελικά, ίσως και να μην είναι τόσο δύσκολο όσο νόμιζες.
Δες παρακάτω μερικές συμβουλές που θα σε βοηθήσουν να τα πας περίφημα.
Αρχικά, παραδέξου το άγχος σου
Δεν θα κερδίσεις πολλά αν προσπαθήσεις να κρύψεις το άγχος σου–το αντίθετο, θα αγχωθείς περισσότερο. Αν το αποδεχτείς, θα έχεις να κάνεις με ένα πιο «φιλικό» κοινό, που δεν θα περιμένει θαύματα από ‘σένα –και η σκέψη και μόνο αυτή θα σε βοηθήσει να χαλαρώσεις κάπως. Αν, μάλιστα, το θέσεις και με ένα καλαμπουράκι, πιθανώς να βοηθήσεις και το κοινό σου να χαλαρώσει.
Κάνε μερικές πρόβες
Σκέψου τον εαυτό σου σαν καλλιτέχνη ή σαν μπάντα. Πριν βγεις στη σκηνή, οφείλεις να προβάρεις το υλικό σου. Κάνε λοιπόν μερικά δοκιμαστικά μπροστά στον καθρέφτη ή δοκίμασε να σε τραβήξεις βίντεο με το κινητό για να δεις τι λάθη κάνεις. Προσπάθησε να αποστηθίσεις τουλάχιστον την εισαγωγή και τα συμπεράσματά, ώστε να μειώσεις τις πιθανότητες να χάσεις την ενδιάμεση ροή.
Μην θεωρείς το κοινό σου εχθρό
Μη θεωρήσεις τους ακροατές σαν αξιολογητές έτοιμους να πέσουν απάνω σου και να σε φάνε -κρίνουν, σκέψου πώς όλοι θα μπορούσαν να βρίσκονται στη θέση σου (την θέση του ομιλητή) και να είναι εξίσου αγχωμένοι με εσένα. Ή σκέψου πως είναι παλιοί φίλοι, στους οποίους εξηγείς κάτι που ήδη ξέρεις καλά, επειδή ενδιαφέρονται να το μάθουν.
Βγάλε σημειώσεις
Και μοίρασέ τες στο κοινό. Φτιάξε μια όμορφη παρουσίαση, με σχεδιαγράμματα, εικόνες, φωτογραφίες και ό,τι άλλο μπορεί να χρησιμεύσει ως περίληψη και άφησέ το στις καρέκλες. Αν κατά τη διάρκεια της ομιλίας κάνεις αναφορές στην παρουσίαση (του τύπου «όπως φαίνεται στο σχεδιάγραμμα στη σελίδα 3») μερικοί από τους ακροατές πιθανότατα θα κοιτούν τις σημειώσεις τους, αντί για το πρόσωπό σου. Και είναι πάντα ευκολότερο να μιλάς σε ανθρώπους που δεν σε κοιτάνε.
Ένας τη φορά
Από τα πιο αγχωτικά πράγματα όταν μιλάς σε κόσμο είναι το μέγεθος του κοινού –δεκάδες άτομα να σε κοιτούν αμίλητοι, περιμένοντας κάτι να βγει από το στόμα σου. Δοκίμασε να το παρακάμψεις, κοιτώντας κάθε φορά ένα μέλος του κοινού, σαν να μιλάς προσωπικά σε εκείνο. Καλό είναι ο νοερός αποδέκτης να αλλάζει κάθε λίγα λεπτά, πριν αρχίσει να αισθάνεται άβολα – «ρε τον περίεργο, όλο εμένα κοίταγε στην ομιλία, τι πρόβλημα έχει; Πού το διάβασε αυτό;».
Μην φοβάσαι να εκφράσεις τη γνώμη σου
Αυτό που κάνει κάθε παρουσίαση ενδιαφέρουσα –ναι, ακόμα και αν μιλάμε για επιστημονικά συγγράμματα– είναι μια-δυο ενδιαφέρουσες προσωπικές απόψεις για το θέμα που παρουσιάζεις, τις οποίες θα έχεις ετοιμάσει από πριν, αλλά θα τις κάνεις να φανούν αυθόρμητες, σαν μικρές παρενθέσεις, «παρεμπιπτόντως» σκέψεις που σου ήρθαν εκείνη τη στιγμή.
[ad_2]