[ad_1]
Αν και ακόμα δεν υπάρχουν επίσημες ανακοινώσεις, η εν λόγω βιομηχανία ζυμαρικών έχει επικοινωνήσει από ανεπίσημα κανάλια την τιμή των 28 λεπτών ως ελάχιστη εγγυημένη τιμή για τον αλωνισμό του 2024, σε μια συγκυρία κατά την οποία η αγορά δείχνει μερικά ήπια σημάδια ανοδικής αντίδρασης, με τις καλές ποιότητες σκληρού σίτου να ανακτούν και πάλι τα 30 λεπτά το κιλό.
Η Μέλισσα είναι η πρώτη βιομηχανία που ανοίγει τη συζήτηση για τα νέα συμβόλαια καλλιέργειας σκληρού σίτου, δίνοντας το πρώτο στίγμα και στρώνοντας το έδαφος για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες. Πέρυσι την αντίστοιχη περίοδο, οι τιμές που ανακοινώθηκαν ήταν στην περιοχή των 35 λεπτών το κιλό σύν 3 λεπτά πριμ ποιότητας, σε μια κίνηση που έγινε εν μέσω παρατεταμένης διόρθωσης στις ευρωπαϊκές τιμές οι οποίες λίγους μήνες νωρίτερα (Ιούνιος 2022) είχαν αγγίξει τα 50 λεπτά το κιλό. Τότε η Μέλισσα παρέσυρε και τις υπόλοιπες βιομηχανίες του κλάδου καθώς και μύλους που δουλεύουν με το μοντέλο της συμβολαιακής καλλιέργειας σκληρού σίτου στο να ανακοινώσουν παρόμοια συμβόλαια.
Κατά τα λοιπά, οι προσφορές που ακούγονται στην εγχώρια αγορά, ξεκινούν από τα 28 λεπτά το κιλό, με τα ελληνικά FOB να διαπραγματεύονται στα 320 ευρώ ο τόνος.
Ξανά στην αγορά για σκληρό σιτάρι οι μύλοι, τελειώνει το τουρκικό
Επιστρέφουν στην αγορά οι εγχώριοι µύλοι, µε τις προσφορές τους να ανέρχονται στα 330 ευρώ ο τόνος για ποιοτικά σκληρά σιτάρια, σε µια συγκυρία που φαίνεται να διευκολύνει σε πρώτη φάση µια ανάκαµψη του εµπορικού ενδιαφέροντος, χωρίς παράλληλα να αποκλείει µια αντιστροφή του κλίµατος διόρθωσης των τιµών.
Το σενάριο µιας ανοδικής αντίδρασης των τιµών, διευκολύνεται και από τη σταδιακή απορρόφηση των αυξηµένων εισαγωγών της Τουρκίας. Σύµφωνα µε τα τελευταία διαθέσιµα στοιχεία που δηµοσίευσε η Επιτροπή Σιτηρών του Σασκάτσουαν στον Καναδά, η Τουρκία, αν και είχε µια αύξηση της παραγωγής της κατά 500.000 τόνους, έχει ήδη εξάγει στις διεθνείς αγορές πάνω από 1 εκατ. τόνους. Αναφορές από τη φυσική αγορά κάνουν λόγο για 1,1 εκατ. τόνους. Πρόκειται για µια σηµαντική διαφορά συγκριτικά µε ό,τι ίσχυε µέχρι και πέρυσι, αφού συνήθως η γειτονική χώρα δεν έστελνε προς εξαγωγή περισσότερους από 200.000 τόνους. Μάλιστα οι ευρωπαϊκές αγορές ήταν αυτές που απορρόφησαν το µεγαλύτερο -αν όχι όλο- µέρος του τονάζ, προκειµένου σε ορισµένες περιπτώσεις να προχωρήσουν οι Ευρωπαίοι έµποροι σε επανεξαγωγές.
Μια καλή παραγωγή σε όρους ποιότητας και ποσότητας, ένα αδύναµο συνάλλαγµα και µια επιθετική στρατηγική πωλήσεων σχεδόν αµέσως µετά τον αλωνισµό από πλευράς Τουρκίας, αποτελούν τον βασικό λόγο για τον οποίο η αγορά σκληρού σίτου σε Ελλάδα και Ιταλία έχασε πάνω από 70 ευρώ ο τόνος σε διάστηµα δύο µηνών.
Φυσικά, η σταδιακή απορρόφηση της τουρκικής παραγωγής, από µόνη της δεν θα µπορούσε να διευκολύνει µια επιστροφή των τιµών παραγωγού στην Ελλάδα κοντά στα υψηλά περιόδου που ήταν τα 40 λεπτά το κιλό τον περασµένο Αύγουστο, από τα 28 έως 32 λεπτά που πληρώνει σήµερα η αγορά.
Κι αυτό γιατί αφενός οι ποιότητες δεν επιτρέπουν τέτοιες τιµές, αφετέρου οι αγορές εξακολουθούν να είναι επιλεκτικές και «χωρίς βιασύνη» όπως περιγράφουν άνθρωποι της αγοράς στην Agrenda.
Στο µεταξύ, στον Καναδά εξακολουθούν να επιµένουν πως θα επέλθει ένα γύρισµα, µε τους εξαγωγείς εκεί να αξιολογούν ως πολύ χαµηλές τις τιµές των 450 ευρώ ο τόνος µε τα οποία διαπραγµατεύονται τα καναδέζικα σιτάρια στις ευρωπαϊκές αγορές.
[ad_2]