[ad_1]
ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΕΝΕΚΟΣ
Πρόεδρος Κοινωνίας Αξιών-Υποναύαρχος ε.α
Η Μάλτα ανακοίνωσε χθες, ότι θα φιλοξενήσει τη σύνοδο για την ειρήνη, έπειτα από αίτημα της ουκρανικής προεδρίας, στις 28 και 29 Οκτωβρίου.
Η απορία μου είναι γιατί μετά από τόσα χρόνια και τόσο μεγάλη καταστροφή, (με την Ουκρανία να έχει χάσει ένα μεγάλο τμήμα της Επικράτειας της, εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες νεκρούς και με μείωση του πληθυσμού της κατά 15 και πλέον εκατομμύρια), ξεκινάνε διεθνείς διασκέψεις για την ειρήνη, που τις προκαλεί μάλιστα η αδιάλλακτη μέχρι τώρα Ουκρανία;
Πριν μερικά χρόνια κάποιοι χαρακτήριζαν ως “χρήσιμους ηλίθιους” όσους υποστήριζαν ότι όσο πιο γρήγορα ξεκινήσουν οι ειρηνευτικές διαδικασίες, τόσο πιο καλά και για την Ουκρανία αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο.
Κι εγώ είχα απαντήσει ότι μπορεί οι κατ’ αυτούς “χρήσιμοι ηλίθιοι” να θέλουν ειρήνη, οι κάτ’ άλλους όμως “άχρηστοι ηλίθιοι” θέλουν πόλεμο.
Δυστυχώς σήμερα βλέπουμε ένα κόσμο πολύ χειρότερο από ότι φανταζόταν κανείς μερικά χρόνια πριν.
Το κακό είναι ότι η διεθνής κοινότητα έχει εξαντλήσει τα στρατηγικά της αποθέματα διαχείρισης τέτοιας κλίμακας κρίσεων, ο κόσμος έχει χωρισθεί επικίνδυνα σε στρατόπεδα και η μία κρίση διαδέχεται την άλλη (σε διάφορες περιοχές του κόσμου), χωρίς δυνατότητα αποτελεσματικής διαχείρισης από κανένα Οργανισμό ή κράτος.
Ακόμη χειρότερα, η Ρωσία δεν κατέρρευσε ούτε διαλύθηκε (όπως επιπόλαια και με βεβαιότητα ισχυριζόντουσαν κάποιοι-παρά τις αδυναμίες της και τα εσωτερικά της προβλήματα) και η Κίνα εμφανίζεται να είναι η πλέον μετριοπαθής δύναμη, γεγονός που έχει αυξήσει το κύρος της στον μισό και πλέον κόσμο σε όλον τον πλανήτη.
Τα παγκόσμια προβλήματα του περιβάλλοντος μπήκαν στο χρονοντούλαπο, ο ΟΗΕ έχει αποδυναμωθεί πλήρως και δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις, το ΝΑΤΟ αν και ενισχύθηκε και διακηρύσσει την ισχύ του, εν τούτοις δεν μπορεί να διαχειρισθεί καμία από τις παρούσες κρίσεις (πέραν του ότι βρίσκεται δέσμιο της Τουρκικής βούλησης), οι ΗΠΑ έχουν αναλωθεί σε πολλά μέτωπα που εντείνουν τα εσωτερικά της προβλήματα, και η ΕΕ ομφαλοσκοπεί.
Πολλές χώρες αποστασιοποιούνται, συμμαχίες που πήγαιναν να δημιουργηθούν παγώνουν είτε διαλύονται και νέες συμμαχίες ενισχύονται (Συμμαχία της Σαγκάης, BRICS, ASEAN) ενώ νέες εστίες κρίσεων και αστάθειας δημιουργούνται εκτός από την Ουκρανία, στην Μ. Ανατολή και στην Αφρική.
Η δυνατότητα συσπείρωσης των χωρών της Δύσης τίθεται υπό αμφισβήτηση μετά την τελευταία κρίση στην Λωρίδα της Γάζας, και ο φόβος της ισλαμικής τρομοκρατίας επανέρχεται στο προσκήνιο, στοχεύοντας ακριβώς στη καρδιά του προβλήματος: στις διεκδικήσεις ισχύος του Μουσουλμανικού κόσμου έναντι της μέχρι τώρα κυριαρχίας του Δυτικού κόσμου.
Δυστυχώς οι χώρες του Δυτικού κόσμου αντί να αντιληφθούν τον πραγματικό κίνδυνο που δημιουργείται στο δίπολο Ισλαμισμός-Δυτικός κόσμος, με τις αφελείς προσεγγίσεις τους τον επιτείνουν, αν και τον απεύχονται.
Η δε προσπάθεια ένταξης της μεγαλύτερης χώρας στον κόσμο από πλευράς πληθυσμού Ινδίας στο Δυτικό στρατόπεδο (με μεγάλο μέρος Μουσουλμανικού πληθυσμού -200 εκατομμύρια)) φαίνεται να απομακρύνεται με την παρούσα σύγκρουση.
[ad_2]