[ad_1]
Μαζί με το ελληνικό κρασί, έχει «εκσυγχρονιστεί» και ο Έλληνας καταναλωτής. Αποζητά να βλέπει όλες αυτές τις ετικέτες σε ένα μεγάλο γεύμα με φίλους, όχι για επιφωνήματα εντυπωσιασμού πάνω στο οινοποιείο ή τη χρονιά. Κυρίως για να αντλεί πληροφορίες από το πίσω μέρος, ποικιλίες, τοποθεσίες, αλκοολικούς βαθμούς, ειδικά όταν το κρασί εντυπωσιάζει. Εκεί βρίσκονται και οι αφορμές για τη συζήτηση με τον διπλανό ή τον απέναντι και πολύ εύκολα ξεφεύγουν από το πλαίσιο της φιάλης, γίνονται πατήματα για αναδρομές και προσωπικές αφηγήσεις. Σαν σύγχρονοι «Δειπνοσοφισταί», τα μέλη της ομάδας του Wine Trails βρέθηκαν με γιορτινή διάθεση στο Ovio, στην καρδιά της Αθήνας, με δύο ντουζίνες φιάλες, τόσο από καλά εδραιωμένα ονόματα οινοποιών, όσο και ανερχόμενων. Και είναι πολύ ανακουφιστικό να γνωρίζεις ότι παρά τις ακριβείς προσπάθειες ταιριάσματος, στα γιορτινά τραπέζια, σχεδόν τα πάντα ταιριάζουν μεταξύ τους.
Το κλειδί στην οινογνωσία είναι η επιθυμία της ανακάλυψης, υποστηρίζουν οι περισσότεροι σύγχρονοι σομελιέ, που έχουν εισάγει μια νέα ματιά στα ταιριάσματα. Αρχικά δεν αναγνωρίζουν αυτό που λένε «λάθος κρασί» το οποίο θα μπορούσε να καταστρέψει ένα γεύμα. Το ίδιο «δόγμα» προτείνει τα ταιριάσματα να γίνονται με βάση το «vibe» της περίστασης και όχι με βάση τα υλικά του πιάτου. Άλλωστε, το φαγητό είναι εκείνο που φέρνει στην εξίσωση του τραπεζιού τον πολυσύνθετο συνδυασμό γεύσεων και όχι το κρασί.
Υπάρχει βέβαια κάτι το ρομαντικό στην τελετουργία των «πτήσεων» και του ταιριάσματος οίνου και φαγητού. Το χαλαρό – ευέλικτο πνεύμα του δόγματος «πιες ό,τι σε ευχαριστεί» δεν μπορεί και ούτε θέλει να αλλοιώσει αυτόν το διαχρονικό πυρήνα.
Βρισκόμαστε όμως σε ένα εορταστικό τραπέζι και σε αυτό κάθονται διαφορετικές γεύσεις, ξεχωριστές προσλαμβάνουσες, ενίοτε ανάποδα γούστα στο κρασί.
Σε τέτοιες περιστάσεις, μάλλον επιβάλλεται να κινηθεί κανείς συνειδητά πέρα από την παραδοσιακή ορολογία του κρασιού, η οποία άλλωστε δομήθηκε όταν ακόμα η υψηλή γαστρονομία κινούταν μέσα σε πολύ αυστηρά στεγανά. Είναι μια μοναδική και ευχάριστη ευκαιρία πειραματισμού και εξερεύνησης νέων πιθανοτήτων, εδώ δίνονται αφορμές ακόμα και για την διαπίστωση ότι πράγματι ορισμένοι κανόνες είναι καλό να υπάρχουν.
Μεγάλες παρέες, πολλές γεύσεις, πιάτα που μοιράζονται ανάμεσα σε εκλεκτούς συνδαιτημόνες. Επιτρέπει αυτή η εικόνα, να γίνει ακόμα και μια αντιστοίχιση ανάμεσα στις ξεχωριστές αμπελουργικές ζώνες, στα αναρίθμητα μικροκλίματα που προδίδουν ακόμα και δυο ντουζίνες φιάλες που είχαμε στη διάθεσή μας:
Από την πληθωρική Πελοπόννησο, στα δύο πρόσωπα του Αιγαίου, το μποέμ και το κοσμοπολίτικο, έπειτα στο αρχοντικό Ιόνιο. Ο ανανεωμένος αττικός αμπελώνας ήρθε με μεγάλη αυτοπεποίθηση, πέρασμα στην Εύβοια, πριν ο ανήφορος μας στείλει στον αμπελώνα της Βόρειας Ελλάδας.
Φωτογραφίες: Γεωργία Καραμαλή
Κοινοποιήστε το:
Διαβάστε Επίσης
[ad_2]