Διαβάζω τις τελευταίες ημέρες πολλά κείμενα για τους διάφορους αρχιμανδρίτες με παράνομη δραστηριότητα, αλλά και για το κλείσιμο ελλείψει μαθητών της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Οι περισσότεροι ξαφνιαζόμαστε και προσπαθούμε να βρούμε τι φταίει, παρότι αυτό είναι ξεκάθαρο εδώ και αρκετά χρόνια. Και οι δύο αυτές καταστάσεις έχουν ως πρώτο και κύριο αίτιο την άρνηση του Χριστού από μέρους των οικουμενιστών δεσποτάδων τόσο του πατριαρχείου όσο και της ελλαδικής.
Λέει ο άλλος, μα αρχιμανδρίτης και να πουλάει τα τιμαλφή της μονής; Αρχιμανδρίτης και να μιλάει με λαϊκούς για να τον κάνουν μητροπολίτη; Αρχιεπίσκοπος και να διώχνει τους μοναχούς παραδίδοντας την μονή σε κρατική διαχείριση; Ε τι περιμένουμε δηλαδή από ανθρώπους που αρνούνται την ορθοδοξία και θεωρούν ότι ο Παπισμός είναι εκκλησία; Δηλαδή, υπάρχει εδώ το τελείως ανακόλουθο, όταν κάποιος δεν φοβάται τον Θεό, περιμένουμε να φοβηθεί τον νόμο; Ή περιμένουμε από αυτόν που βλασφημεί στο Πνεύμα το Άγιο να μην δρα για το ίδιον συμφέρον;
Το ίδιο ακριβώς αίτιο ευθύνεται και για την μείωση μας την αριθμητική. Η Μεγάλη του Γένους Σχολή γέμιζε και έθαλλε, όταν οι πατριάρχες ήταν ορθόδοξοι. Όταν καταδίκαζαν τον Παπισμό ως αίρεση. Σήμερα που εναγκαλίζονται τους “αγίους αδελφούς” Πάπες, δεν έχει μείνει ούτε κουνούπι. Και τα ίδια συμβαίνουν και με την γενικότερη μείωση του Ελληνισμού. Όσο επιμένουμε να ακολουθούμε τους αιρετικούς επισκόπους, που συναγελάζονται με κάθε αίρεση και κάθε κοσμικό φρόνημα, η μοίρα μας είναι προδιαγεγραμμένη. Παρακμή και πληθυσμιακή μείωση, όχι ως τιμωρίες του Θεού, αλλά ως άμεσο αποτέλεσμα των επιλογών μας. Αφού δεχόμαστε όλα τα γουόκ προτάγματα, πώς μετά να κάνουμε παιδιά;
