[ad_1]
Μάλιστα, όλα αυτά, την στιγμή που στα παγκόσμια κέντρα εξουσίας αναπτύσσεται ένα σενάριο που θέλει τις διεθνείς αγορές εμπορευμάτων να επηρεάζονται από έναν νέο παράγοντα συμφόρησης, αντίστοιχο με εκείνον του 2021, όταν τα απόνερα της πανδημίας και των καθυστερήσεων στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού πυροδότησε τον προηγούμενο κύκλο ανόδου τιμών.
Χωρίς να είναι ξεκάθαρη η ισχύς της νέας συνθήκης, φαίνεται πάντως ότι οι επιπλοκές στη Μέση Ανατολή και τη διώρυγα του Σουέζ μαζί με την αδυναμία ανάκαμψης των αποθεμάτων σε βασικά αγροτικά εμπορεύματα, που λόγω κακών παραγωγών παραμένουν σε ελλειμματική κατάσταση, φαίνεται πως ο κύκλος διόρθωσης για τις περισσότερες τιμές, ο οποίος άνοιξε πριν από ένα 12 με 18 μήνες, ολοκληρώθηκε με τις αγορές να αφήνουν πίσω τα χαμηλά τους.
Ήδη το εμπορικό κέντρο της Φότζια προχώρησε σε δυο απανωτές ανοδικές συνεδριάσεις, με την τιμή για την πρώτη ποιότητα σκληρού σίτου να ανακάμπτει την Τετάρτη 3 Απριλίου στα 345 ευρώ ο τόνος, έχοντας γράψει κέρδη 25 ευρώ τις δύο τελευταίες εβδομάδες. Αυτό φυσικά αναμένεται να ωθήσει προς τα πάνω και τις τιμές στην ελληνική αγορά, οι οποίες νωρίτερα είχαν πιεστεί στα 25 με 26 λεπτά το κιλό για τις μέτριες ποιότητες, επίπεδα τιμών που δεν προχώρησαν ούτε στην εξαγωγή (FOB 280 με 290 ευρώ/τόνος).
Στα 148 ευρώ ο τόνος ο δασμός στο ρωσικό σκληρό
Με 148 ευρώ θα επιβαρύνεται κάθε τόνος σκληρού σίτου από τη Ρωσία που θα ξεφορτώνεται σε ευρωπαϊκό λιμάνι, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις ειδικών της αγοράς, έπειτα από την απόφαση των Βρυξελλών να επιβάλλουν δασμό στα ρωσικά δημητριακά, σε μια ύστατη προσπάθεια να μετριασθούν οι πιέσεις στις αγορές της ΕΕ, οι οποίες ωστόσο εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην τοποθέτησή τους διεθνώς, με την Ρωσία, ειδικά στα μαλακά σιτάρια, να έχει επικρατήσει κατά κράτος στην τρέχουσα εμπορική περίοδο.
Ακόμα και με τον δασμό πάντως, δεν είναι ξεκάθαρο το πώς η έντονα εισαγωγική ιταλική αγορά σκληρού σίτου θα προσαρμοστεί στην κατάσταση αυτή, αφού στη γειτονική χώρα οργανώσεις παραγωγών αλλά και ο Τύπος θεωρούν πολύ πιθανό η Τουρκία να λειτουργεί ως «μεσάζοντας», ανακατεύοντας με δικές της ποσότητες ρωσικό σκληρό σιτάρι προχωρώντας στη συνέχεια σε επανεξαγωγή. Με τα περιθώρια ιχνηλασιμότητας να είναι εξαιρετικά περιορισμένα, φαίνεται πως η προσφορά από την Τουρκία θα παραμείνει υψηλή, λειτουργώντας ως αντίβαρο σε κάθε προσπάθεια ανάκαμψης των τιμών παραγωγού σε Ελλάδα και Ιταλία.
Κοινοποιήστε το:
Διαβάστε Επίσης
[ad_2]