Οι υγειονομικοί αξιωματούχοι ανησυχούν ότι ένα θανατηφόρο παράσιτο που τρώει σάρκα θα μπορούσε να αρχίσει να μεταδίδεται από τα κατοικίδια σκυλιά σε ανθρώπους στις ΗΠΑ.
Η λεϊσμανίαση είναι μια παρασιτική ασθένεια που μεταφέρεται από τις μύγες της άμμου που μέχρι τώρα είχε εντοπιστεί μόνο στις ΗΠΑ μεταξύ ανθρώπων που επέστρεφαν από χώρες όπου είναι ενδημική στη Μέση Ανατολή, την Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική.
Τώρα οι ερευνητές στο CDC προειδοποίησαν ότι ανιχνεύουν τη μόλυνση – η οποία προκαλεί στους πάσχοντες πληγές – σε άτομα χωρίς ιστορικό ταξιδιού σε αυτές τις χώρες, υποδηλώνοντας ότι εξαπλώνεται στο εσωτερικό στις ΗΠΑ.
Έχει εγείρει ανησυχίες ότι ο πιο θανατηφόρος ξάδερφος του παθογόνου, που προκαλεί βλάβη στα εσωτερικά όργανα στο ήπαρ, τη σπλήνα και τον μυελό των οστών, θα μπορούσε επίσης να αρχίσει να εξαπλώνεται στις ΗΠΑ – αν και δεν υπάρχουν ακόμη επιβεβαιωμένα κρούσματα.
Η πιο θανατηφόρα εκδοχή – η σπλαχνική λεϊσμανίαση – αναφέρεται ότι μπορεί να μεταδοθεί από σκύλους, οι οποίοι εισάγονται στις ΗΠΑ σε αριθμούς ρεκόρ.
Τα παράσιτα χρησιμοποιούν μύγες της άμμου ως ξενιστή, οι οποίες στις ΗΠΑ είναι γνωστές ως ορισμένοι τύποι αλογόμυγας, οι οποίες στη συνέχεια δαγκώνουν τον άνθρωπο για να προκαλέσουν μια μολυσματική ασθένεια που ονομάζεται λεϊσμανίαση
Η λεϊσμανίαση είναι μια παρασιτική λοίμωξη που εντοπίζεται σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές, καθώς και στη νότια Ευρώπη.
Η ασθένεια προκαλείται από τη μόλυνση με ένα από τα περισσότερα από 20 παράσιτα Leishmania, τα οποία εξαπλώνονται από περισσότερα από 30 είδη αμμομυγών.
Οι πιο κοινές μορφές της πάθησης είναι η δερματική λεϊσμανίαση – η οποία προκαλεί δερματικές πληγές – και η σπλαχνική λεϊσμανίαση – η οποία επηρεάζει τον σπλήνα, το ήπαρ και τον μυελό των οστών.
Τα δερματικά συμπτώματα συνήθως ξεκινούν ως εξογκώματα που στη συνέχεια εξελκώνονται. Αυτά είναι συνήθως ανώδυνα.
Τα σπλαχνικά συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, απώλεια βάρους, ασυνήθιστα χαμηλά αιμοσφαίρια και διόγκωση σπλήνας και συκωτιού.
Μερικοί άνθρωποι έχουν μια «σιωπηλή μόλυνση» και δεν αναπτύσσουν ποτέ συμπτώματα.
Ο επιπολασμός της λεϊσμανίασης είναι δύσκολο να εκτιμηθεί.
Η δερματική μορφή της νόσου πιστεύεται ότι επηρεάζει από 700.000 έως 1,2 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως κάθε χρόνο.
Και η σπλαχνική μορφή επηρεάζει περίπου 100.000 έως 400.000 ετησίως.
Οι λοιμώξεις εντοπίζονται σε μέρη της Ασίας, της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, της νότιας Ευρώπης, του Μεξικού, της Κεντρικής Αμερικής και της Νότιας Αμερικής.
Τα κρούσματα που εμφανίζονται στις ΗΠΑ ή το Ηνωμένο Βασίλειο είναι σχεδόν πάντα από άτομα που έχουν μολυνθεί ενώ ταξιδεύουν ή ζουν σε άλλες χώρες.
Η δερματική λεϊσμανίαση συνήθως θεραπεύεται μόνη της χωρίς θεραπεία, αλλά αυτό μπορεί να πάρει χρόνια και να αφήσει σημάδια.
Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος να εξαπλωθούν τα έλκη από το δέρμα στη μύτη, το στόμα ή το λαιμό.
Η σπλαχνική λεϊσμανίαση είναι συχνά θανατηφόρα εάν δεν αντιμετωπιστεί, ωστόσο, υπάρχει διαθέσιμη φαρμακευτική αγωγή.
Δεν υπάρχει εμβόλιο ή προληπτική φαρμακευτική αγωγή για τον άνθρωπο, με τους ανθρώπους να συμβουλεύονται να αποφεύγουν τις μύγες της άμμου μέσω διχτυών και εντομοκτόνων σπρέι.
Ωστόσο, υπάρχει εμβόλιο για σκύλους.
Τα περιλαίμια εμποτισμένα με εντομοκτόνα και θεραπείες spot-on που αποτρέπουν τα τσιμπήματα της αμμομύγας είναι επίσης αποτελεσματικά.
Η πιο κοινή μορφή της νόσου και αυτή που υπάρχει υποψία ότι είναι ενδημική στις ΗΠΑ, η δερματική λεϊσμανίαση, προκαλεί δερματική λοίμωξη με έλκη και ανοιχτές πληγές.
Η σπλαχνική λεϊσμανίαση, από την άλλη πλευρά, μπορεί να προκαλέσει κρίσεις πυρετού, απώλεια βάρους, αναιμία και πρήξιμο του ήπατος και της σπλήνας. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να είναι θανατηφόρο.
Η σπλαχνική λεϊσμανίαση περιέχει ένα σχετικό παράσιτο, τη leishmania infantum, το οποίο επηρεάζει όργανα και προκαλεί περισσότερους από 50.000 θανάτους κάθε χρόνο σε περιοχές όπου ευδοκιμεί το παράσιτο, με κρούσματα κυρίως στην Ινδία, το Μπαγκλαντές, το Σουδάν Βραζιλία.
Στην Αμερική, περίπου 3.800 περιπτώσεις σπλαχνικής λεϊσμανίασης καταγράφονται κάθε χρόνο, με ποσοστό θνησιμότητας περίπου 7%.
Η Δρ Mary Kamb, ιατρική επιδημιολόγος στο Τμήμα Παρασιτικών Ασθενειών και Ελονοσίας του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), είπε στο USA Today : «Αυτή είναι μια ασθένεια που εμείς στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν σκεφτόμαστε πραγματικά. Είναι πραγματικά μια ασθένεια που ανήκει σε άλλες χώρες ».
Η Δρ Kamb και η ομάδα της εντόπισαν λεϊσμανίαση σε διάφορα δείγματα ιστών από ασθενείς που δεν έχουν ταξιδέψει εκτός των ΗΠΑ.
Όλοι οι ασθενείς είχαν δερματικές λοιμώξεις από λεϊσμανίαση, οι οποίες ξεκινούν ως ένα μικρό δάγκωμα από μια μύγα της άμμου και στη συνέχεια εξελίσσονται σε ελκώδεις πληγές ημέρες έως εβδομάδες αργότερα.
Ο Δρ Kamb είπε στο CNN : «Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι ασυμπτωματικοί και να μην αναπτύξουν τίποτα, αλλά όταν οι άνθρωποι είναι συμπτωματικοί, αναπτύσσουν έλκη στο δέρμα τους και μερικές φορές ξεκινά σαν ένα μικρό ηφαίστειο με έναν κρατήρα μέσα».
Οι πληγές συχνά αναπτύσσονται κοντά στο σημείο όπου το άτομο δαγκώθηκε στο σώμα του.
Το παράσιτο απενεργοποιεί τα νεύρα στο δέρμα, που σημαίνει ότι οι πληγές είναι γενικά ανώδυνες.
Ωστόσο, μπορεί να αφήσουν σημάδια και να παραμορφώσουν, ιδιαίτερα αν είναι στο πρόσωπο κάποιου.
Η πλειονότητα των δειγμάτων δέρματος στη μελέτη CDC προήλθε από το Τέξας – τη μόνη πολιτεία των ΗΠΑ όπου οι γιατροί υποχρεούνται να αναφέρουν περιπτώσεις λεϊσμανίασης.
Περιστατικά αναφέρθηκαν επίσης στη νοτιοανατολική Οκλαχόμα, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2021.
Ένα αντιμυκητιασικό φάρμακο που ονομάζεται λιποσωμική αμφοτερικίνη Β χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της σπλαχνικής λεϊσμανίασης.
(με πληροφορίες από daily mail / photo: pixabay)