[ad_1]
Όπως είναι γνωστό, ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αντικατέστησε τον επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, στρατηγό Βαλερί Ζαλούζνι, με τον επίσης στρατηγό Ολεξάντρ Κίρσκι. Η αποπομπή Ζαλούζνι ήταν… σαν έτοιμη από καιρό, ωστόσο, σύμφωνα με ανάλυση του Economist, γίνεται σε μια κρίσιμη καμπή του πολέμου και μπορεί να αποτελεί μείζον λάθος του Ζελένσκι.
Σύμφωνα με το περιοδικό, ο Ζαλούζνι είχε σημαντικό ρόλο στην γενναία, κόντρα στις πιθανότητες, απόκρουση των ρωσικών δυνάμεων κατά τις πρώτες ημέρες της εισβολής, καθώς και μεγάλη δημοτικότητα μεταξύ των στρατευμάτων του και των πολιτών της Ουκρανίας. Αλλά, λέει ο Economist, η απόλυση του στρατηγού αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα για έναν άλλο, πιο σημαντικό λόγο. Σηματοδοτεί μια νέα και κρίσιμη φάση στον πόλεμο – μια φάση όπου ο Ζελένσκι κινδυνεύει να κάνει λάθος.
Οι διαφορές μεταξύ του ηθοποιού που έγινε πολιτικός και του σκληροτράχηλου διοικητή του είχαν εν μέρει να κάνουν με την κουλτούρα και την προσωπικότητα. Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022, οι διαφορές αυτές ήταν ασήμαντες – ίσως μάλιστα να ήταν και πλεονέκτημα. Σε ένα εμπνευσμένο παράδειγμα της “δικτυωμένης” κουλτούρας της Ουκρανίας, κάθε συνιστώσα της αντίστασης της χώρας επικεντρώθηκε στη δική της αποστολή.
Τα “σύννεφα”
Αντί να ασκεί κεντρικό έλεγχο, ο κ. Ζελένσκι συνέχισε να είναι αρχηγός πατριώτης, δίνοντας φωνή στην προκλητική άρνηση του έθνους του να υποχωρήσει μπροστά στην επιθετικότητα της Ρωσίας. Ο στρατηγός Ζαλούζνι, ο οποίος στην πραγματικότητα βρισκόταν ήδη σε πόλεμο με τη Ρωσία εδώ και χρόνια, επικεντρώθηκε στη μάχη. Μόνο καθώς ο ρωσικός και ο ουκρανικός στρατός οχυρώθηκαν και οι γραμμές του μετώπου έμειναν στάσιμες, οι τριβές αυτές άρχισαν να προκαλούν ζημιά. Δεν είναι μυστικό ότι, καθώς η σχέση τους επιδεινωνόταν, οι δύο άνδρες διαφωνούσαν και για το τι έπρεπε να κάνουν στο πεδίο της μάχης.
Ο κ. Ζελένσκι και η κυβέρνησή του θεωρούσαν τον στρατηγό Ζαλούζνι υπεύθυνο για την αποτυχημένη αντεπίθεση του 2023. Ήθελαν ο ουκρανικός στρατός να προετοιμαστεί για περαιτέρω επιθέσεις και τον πίεζαν να καταρτίσει σχέδια μάχης και να αναλάβει το αντιδημοφιλές βάρος της κινητοποίησης περισσότερων στρατευμάτων. Ο στρατηγός απέρριπτε τις πιέσεις και επισήμανε ότι η επιφυλακτικότητά του μετά την αποτυχία της αρχικής επίθεσης κατέληξε να γλιτώσει ζωτικά στρατεύματα και εξοπλισμό. Υποστήριξε ότι δεν μπορούσε να σχεδιάσει την επόμενη αντεπίθεση αν δεν γνώριζε τι πόρους διέθετε. Είπε ότι είναι ευθύνη των πολιτικών να κινητοποιήσουν την κοινωνία -και είχε δίκιο.
Η ευθύνη του Ζελένσκι
Δεν είναι ασυνήθιστο στον πόλεμο οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί να έχουν κακή γνώμη ο ένας για τον άλλον. Αυτό που πραγματικά καταδίκασε τη σχέση μεταξύ του κ. Ζελένσκι και του στρατηγού Ζαλούζνι ήταν η μεταβαλλόμενη άποψη του προέδρου σχετικά με το πώς ο πόλεμος θα καθόριζε το είδος της χώρας που θα έπρεπε να γίνει η Ουκρανία. Όταν ο Economist πήρε για πρώτη φορά συνέντευξη από τον κ. Ζελένσκι στο Κίεβο, μόλις λίγες εβδομάδες μετά την εισβολή, μίλησε με ευφράδεια για το πώς η χώρα του αγωνιζόταν για το πεπρωμένο της ως μια δημοκρατία που προσανατολίζεται προς την Ευρώπη.
Η Ουκρανία, είπε, έδινε μεγαλύτερη αξία στη ζωή παρά στο έδαφος. Πιο πρόσφατα, ωστόσο, η προεδρία του κ. Ζελένσκι ορίστηκε από τον στόχο της ανακατάληψης όλων των κατεχόμενων εδαφών της Ουκρανίας. Καθώς γινόταν όλο και πιο σαφές ότι αυτός ο πολεμικός στόχος δεν μπορούσε να επιτευχθεί, η ανυπομονησία του κ. Ζελένσκι με τον στρατηγό του αυξήθηκε. Ο ίδιος και οι αξιωματούχοι του ένιωθαν να απειλούνται από τη δημοτικότητα του στρατηγού Ζαλούζνι. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους επιδίωξε να συγκεντρώσει την εξουσία στο προεδρικό συγκρότημα στο Κίεβο.
Η “πολιτική” μάχη
Ήταν μάλλον αναπόφευκτο ότι η συνήθης πολιτική θα άρχιζε να ασκείται όσο ο πόλεμος τραβούσε σε μάκρος. Δυστυχώς, η πολιτική στην Ουκρανία δεν είναι όπως η πολιτική στην Ουάσιγκτον ή στο Παρίσι. Είναι ένας σκληρός ανταγωνισμός για πόρους και εξουσία, που χρηματοδοτείται από ολιγάρχες και φατρίες -και, αυτές τις μέρες, από ξένους δωρητές. Στη Δύση οι ιδέες έρχονται συχνά σε δεύτερη μοίρα- στην Ουκρανία συνήθως απουσιάζουν εντελώς. Υπό αυτές τις συνθήκες, ήταν σωστό να φύγει ο στρατηγός. Σε μια δημοκρατία οι ένοπλες δυνάμεις πρέπει να είναι υποταγμένες στους πολιτικούς.
Το κύρος του στρατηγού Ζαλούζνι ως αρχιστράτηγου είχε ήδη πληγεί θανάσιμα από τις φήμες για την απόλυσή του. Όσο περισσότερο ο κ. Ζελένσκι εμφανιζόταν πολύ αδύναμος για να τον απολύσει, τόσο περισσότερο υπέφερε και το δικό του κύρος. Το ερώτημα είναι πού αφήνει αυτό τον πρόεδρο και τον νέο κορυφαίο στρατιώτη της Ουκρανίας, τον στρατηγό Σίρσκι, ο οποίος προήχθη από διοικητής των χερσαίων δυνάμεων της χώρας. Ένας κίνδυνος για τον κ. Ζελένσκι θα είναι η γκρίνια που θα προκληθεί στο στρατό από την απόλυση ενός πολύ αγαπητού διοικητή.
Διχαστική φιγούρα
Ο στρατηγός Σίρσκι έχει τη φήμη ότι είναι πρόθυμος να εμπλακεί με τον εχθρό, ακόμη και αν το κόστος σε άνδρες και μηχανήματα είναι υψηλό. Είναι μια διχαστική φιγούρα που προκαλεί έντονες αντιδράσεις από τους εν ενεργεία αξιωματικούς. Ορισμένοι επαινούν τον επαγγελματισμό του, άλλοι λένε ότι τρομοκρατεί τους υφισταμένους του και κυβερνά με το φόβο. Είναι λιγότερο πιθανό να αμφισβητήσει τις προτεραιότητες του προέδρου του. Καθώς αναλαμβάνει την ανώτατη θέση, θα πρέπει να μαλακώσει το στυλ διοίκησης που ακολουθεί και να μάθει να λέει την αλήθεια στην εξουσία.
Η αναδιοργάνωση θα προκαλέσει επίσης αναστάτωση, καθώς οι αξιωματικοί μετακινούνται σε νέες θέσεις στην αλυσίδα διοίκησης. Είναι σημαντικό οι αλλαγές αυτές να μην υποβαθμίσουν την ικανότητα της Ουκρανίας να πολεμήσει. Σε λίγο καιρό, η χώρα θα χρειαστεί νέα κινητοποίηση, ακόμη και αν ο στρατηγός Σίρσκι χρησιμοποιεί τα στρατεύματά του κυρίως για την άμυνα -όπως, προς το παρόν, πρέπει να κάνει. Επειδή ο στρατηγός Ζαλούζνι ήταν ήρωας στην Ουκρανία, η απόλυσή του θα έχει και πολιτικές επιπτώσεις. Η δήλωση του κ. Ζελένσκι που ανακοίνωσε την αποχώρησή του ήταν ασαφής σχετικά με το τι θα κάνει στη συνέχεια.
Τι θα κάνει ο “στρατηγός”
Όσοι γνωρίζουν τον στρατηγό δεν τον βλέπουν ως φυσικό πολιτικό, αλλά δεν θα ήταν ο πρώτος παλιός στρατιώτης που η υπόσχεση της εξουσίας θα του γύριζε το κεφάλι. Σε μια χώρα όπως η Ουκρανία, ο ένας ή ο άλλος ολιγάρχης αναμφίβολα θα τον δει ως όχημα για τις δικές του φιλοδοξίες. Θα πρέπει να διατηρήσει το αίσθημα της ταπεινότητας. Από την πλευρά του, ο κ. Ζελένσκι πρέπει να είναι αρκετά “φωτισμένος” ώστε να καταλάβει ότι, αν ο ίδιος και η διοίκησή του προσπαθήσουν να περιορίσουν τη δυσαρέσκεια, θα βλάψουν την πολιτική κουλτούρα που προσπαθούν να σώσουν.
Το πιο σημαντικό ερώτημα είναι αν ο κ. Ζελένσκι μπορεί να επωφεληθεί από την αποπομπή του στρατηγού Ζαλούζνι για να επαναπροσδιορίσει το όραμά του για τον πόλεμο. Σήμερα εξακολουθεί να εμμένει δημοσίως στην υπόσχεσή του ότι η Ουκρανία θα πάρει πίσω κάθε σπιθαμή εδάφους που έχει καταληφθεί από τις ρωσικές δυνάμεις, ακόμη και αν κατά βάθος γνωρίζει ότι αυτό δεν θα συμβεί σύντομα, αν συμβεί. Αν οι ουκρανικές δυνάμεις μπορούσαν να εκδιώξουν τους Ρώσους εισβολείς θα ήταν κάτι που προφανώς θα ήταν καλό. Ωστόσο, αν δεν αλλάξει κάτι εντελώς απροσδόκητο, ένας πόλεμος που ορίζεται από το έδαφος είναι ένας πόλεμος που η Ουκρανία δεν μπορεί να κερδίσει.
Αλλαγή οράματος
Επομένως, ο κ. Ζελένσκι πρέπει να δει αυτή την αναδιοργάνωση ως μια ευκαιρία να αναδιαμορφώσει το όραμά του για τον πόλεμο. Για να αντέξει στη μακρά μάχη που έχει μπροστά της, η Ουκρανία πρέπει να αυξήσει την ανθεκτικότητά της. Σε στρατιωτικούς όρους, αυτό σημαίνει καλύτερη αεράμυνα και πυροβολικό, καθώς και ικανότητα να πραγματοποιεί τρέχουσες επισκευές. Δεδομένης της άρνησης των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο να συμφωνήσουν σε ένα μεγάλο πακέτο όπλων και χρημάτων, η Ουκρανία χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη εγχώρια ικανότητα παραγωγής όπλων -ιδιαίτερα μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Από οικονομική άποψη, η Ουκρανία πρέπει να προσελκύσει επενδύσεις καθώς και βοήθεια και να προσθέσει μεγαλύτερη αξία σε ό,τι εξάγει. Από πολιτική άποψη, αυτό σημαίνει ότι ο κ. Ζελένσκι πρέπει να επαναπροσδιορίσει δημοσίως τον εαυτό του σε έναν πόλεμο αξιών. Η Ουκρανία θα βγει νικήτρια από αυτή την αιματηρή σύγκρουση εφόσον είναι μια ευημερούσα, δημοκρατική χώρα με δυτικό προσανατολισμό. Η κυβέρνησή του πρέπει να επικεντρωθεί στο να το κάνει αυτό να συμβεί. Σχετικά με αυτό, δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ του προέδρου και των διοικητών του.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
[ad_2]