[ad_1]
Πόσο κοστίζει ένα νεφρό; Ένα ερώτημα που έρχεται στις πρώτες θέσεις σε ερωτήματα στην google – Ποιες οι τιμές οργάνων στην μαύρη αγορά;
Πολλές φορές χρησιμοποιούμε την φράση “θα πρέπει να πουλήσω το νεφρό μου;” όταν κάτι είναι πολύ ακριβό, για να δείξουμε την υπέρογκη τιμή κάποιας υπηρεσίας ή προϊόντος. Κάποιοι όμως, το κάνουν και μάλιστα νόμιμα σε μια χώρα που δεν θα περίμενε κανείς.
Πόσο κοστίζει ένα νεφρό; Διαβάστε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του tromaktiko.gr για την πώληση οργάνων στην μαύρη αγορά, αλλά και τον “νεφρο-τουρισμό” στη χώρα έκπληξη.
Επειδή τελικά, ως συνομοσιολόγοι και ψεκασμένοι, πιστεύουμε πως ο λόγος που θέλει η παγκόσμια τάξη πραγμάτων να μας “τσιπάρει”, δεν είναι για να ελέγχει το αν πάμε για καφέ, αλλά το κατά πόσο τους είμαστε χρήσιμοι ως “ανταλλακτικά”, βρήκαμε στο youtube ένα τυχαίο βίντεο, το οποίο ανέβηκε το 2018.
Ευθαρσώς αναφέρει τον “τιμοκατάλογο ανθρωπίνων ανταλλακτικών”, δηλαδή τα ανθρώπινα όργανα, και καταλήγει:
«Για να μάθετε για το σύστημα δωρεάς οργάνων της χώρας σας, καθώς και τον τρόπο που μπορείτε να γίνετε δωρητής, επισκεφτείτε την ηλεκτρονική διεύθυνση (…). Σημαντικότερο όλων είναι να ενημερώσετε τους φίλους και συγγενείς σας, σε περίπτωση θανάτου σας, ότι θέλετε να γίνετε δωρητής οργάνων. Σε μία στιγμή θλίψης θα τους βοηθούσε να λάβουν την δύσκολη απόφαση και να σώσουν οκτώ ζωές».
Όποιος γνωρίζει την αγγλική γλώσσα, μπορεί απλώς να το παρακολουθήσει. Για τους υπολοίπους, το παρακάτω κείμενο είναι η μετάφραση αυτού του βίντεο.
«Ο κόσμος είναι απεγνωσμένος για όργανα! Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, οι πιθανότητες να βρεθεί νεφρός με νόμιμο τρόπο, είναι μία στις τρεις. Οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν πολλά χρήματα, προκειμένου να βρουν μόσχευμα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Κατά συνέπεια, έχει δημιουργηθεί μία μαύρη αγορά σχετική με την προμήθεια, μεταφορά και μεταμόσχευση οργάνων. Υπάρχει μία τεράστια ανάγκη για εύρεση και διοχέτευση μοσχευμάτων κι εσείς είσαστε ένας σάκος προμήθειας “εμπορευμάτων”.
Ανθρώπινα συμφέροντα και εμπορία οργάνων
Είναι παράνομη η εμπορία ανθρωπίνων οργάνων στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Σχεδόν σε κάθε χώρα υπάρχει σύστημα δωρεάς οργάνων, όπου υπογράφεις ώστε να γίνεις δωρητής.
Αν, παρ’ ελπίδα πεθάνεις με έναν καθαρό τρόπο και με συνθήκες “διάσωσης” των οργάνων, ώστε να μπορούν να μεταμοσχευθούν σε άλλους, μπορεί να σώσεις έως και οκτώ ζωές και να βελτιώσεις την ζωή έως και πενήντα ανθρώπων.
Αλλά η μειωμένη ικανότητα των δωρητών να καλύψουν την ζήτηση, έχει ως αποτέλεσμα, οι μισοί λήπτες να πεθαίνουν, ενώ βρίσκονται σε λίστα αναμονής.
Αυτή η απελπισία των ανθρώπων οδηγεί τους οικονομικά εύρωστους στην μαύρη αγορά. Πρόκειται για μία παγκόσμια βιομηχανία, η οποία παρέχει όργανα από υγιείς δότες, χωρίς ερωτήσεις…
Η μαύρη αγορά καλύπτει το 10% της παγκοσμίου ανάγκης για μοσχεύματα, ενώ η πώληση ανθρωπίνων οργάνων είναι μία “μεγάλη επιχείρηση”. Η πώληση ύπατος και νεφρών είναι αποδεκτή, όπως ο καφές και η κοκαΐνη…
- Ένας “νέος” νεφρός κοστίζει στην μαύρη αγορά από 100 έως 200 χιλ. δολάρια. Θεωρείται σημαντικά φθηνότερο το κόστος, από μία νόμιμη επέμβαση, ωστόσο η τιμή εξαρτάται από την περιοχή προέλευσης του μοσχεύματος και την εθνικότητα του δότη (πωλητή!), εφ’ όσον γίνεται με συναίνεσή του.
- Μία “καινούρια” καρδιά μπορεί να στοιχίσει περί τα 120 χιλ. δολ., αλλά να είστε προετοιμασμένοι να πληρώσετε τριπλάσια τιμή για την μεταμόσχευση.
- Ένα πάγκρεας 125 χιλ. δολάρια, ενώ
- το ύπαρ είναι ειδική περίπτωση, καθώς μπορεί να παρθεί ένα μέρος αυτού για μεταμόσχευση. Συνεπώς η τιμή καθορίζεται, ανάλογα το πόσο πολύ το επιθυμεί κάποιος, από 10 έως 150 χιλ. δολ.
- Ο πνεύμονας στοιχίζει από 150 έως 290 χιλ. δολ., αλλά ο δέκτης συνήθως χρειάζεται δύο, οπότε η αγορά γίνεται σε ζεύγος!
Αυτά είναι το “Μεγάλο 5” των ζωτικών οργάνων που δύσκολα μπορούν να βρεθούν νόμιμα.
Υπάρχουν και άλλα μέρη του ανθρωπίνου σώματος τα οποία διατίθενται προς πώληση, αν και η ζήτηση είναι πολύ χαμηλή ενώ η προσφορά υψηλή, είναι αρκετά δημοφιλή στην μαύρη αγορά και είναι διαθέσιμα.
Για παράδειγμα το έντερο στα 2,5 χιλ δολ, το στομάχι στα 500, το κρανίο στα 600, τα μάτια στις 2 χιλ., το δέρμα στα 10 δολ./τετραγωνική ίντσα -χωρίς τατουάζ!!!!-, το αίμα στα 330 δολ./φιάλη στις ΗΠΑ και 20 δολ./φιάλη στην Ινδία.
Ο μυελός των οστών στοιχίζει 23 δολ./γραμ., σε αντιδιαστολή με τον χρυσό που είναι 42 δολ./γραμ.
Τα περισσότερα όργανα/μέρη σώματος θα έπρεπε να προέρχονται από ασθενείς-δότες. Στην μαύρη αγορά, όμως, αυτό μπορεί να σημαίνει διεφθαρμένα νοσοκομεία, γραφεία τελετών, θανατοποινίτες και περιστασιακά τυμβωρύχους!
Στις περιπτώσεις του ύπατος, υπάρχει δυνατότητα του εν ζωή δότη, όπως και σε σπάνιες περιπτώσεις δωρεάς πνεύμονα. Η περίπτωση του νεφρού είναι η πλέον συνήθης, καθώς μπορεί ο οργανισμός να ζήσει και με έναν.
Η δυνατότητα αυτή, σε συνδυασμό με την αύξηση διαβήτη στον δυτικό κόσμο, έχει εκτοξεύσει την ζήτηση. Πρόκειται, μακράν, για την μεγαλύτερη συναλλαγή οργάνου στην μαύρη αγορά.
Στην απευθείας αναζήτηση αυτών των τεσσάρων βασικών ειδών ζωντανών μοσχευμάτων, όπου έχουν γίνει τα πλέον “δημοφιλή” και τα λιγότερο προερχόμενα απευθείας από τον δότη, οι λήπτες τα αναζητούν απ’ ευθείας στο διαδίκτυο.
Χρειάζεται, όμως, πολλή έρευνα και άμεση επικοινωνία με τον δότη, προκειμένου να βρεθεί συμβατό μόσχευμα.
Η δια της βίας περίπτωση, φαίνεται να υπερκαλύπτει το sex trafficking και την διακίνηση ανθρώπων. Με την προοπτική ανεύρεση εργασίας, άνθρωποι μεταφέρονται σε ξένες χώρες, όπου δια της βίας τους αφαιρούν κάποιο όργανο και σε ορισμένες περιπτώσεις αφαιρώντας ακόμη και την ζωή του δότη.
Στην Κίνα, οι κατάδικοι υποχρεώνονταν στην δωρεά οργάνων. Τους κρατούσαν εν ζωή, έως ότου προέκυπτε κάποια ανάγκη μοσχεύματος. Σε κάποιες χώρες υπάρχουν πιστωτές, οι οποίοι ανταλλάσσουν το χρέος του ατόμου με τον νεφρό του.
Ίσως αυτός ήταν ο εξαρχής στόχος, καθώς ο νεφρός είναι μεγαλύτερης αξίας από το κόστος οφειλής μερικών ενοικίων…
Ωστόσο, η πλέον δημοφιλής μέθοδος είναι μέσω κάποιου “μεσίτη”, ο οποίος απευθύνεται σε εξαθλιωμένους ανθρώπους, προσφέροντάς τους χρήματα, σε αντάλλαγμα τον νεφρό τους.
Σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει συναίνεση του δότη και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως παράνομη συναλλαγή, ούτε εγκληματική πράξη, αν και στην πραγματικότητα πρόκειται για την μοναδική του επιλογή.
Δυστυχώς, αυτοί που ωφελούνται περισσότερο σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι οι “μεσίτες” οι οποίοι εκμεταλλεύονται και αποσπούν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων.
Πεδίο όπου ανθεί η εκμετάλλευση ανθρώπων και το sex trafficking, όπως και πηγή μοσχευμάτων είναι οι εμπόλεμες ζώνες, καθώς γίνονται στόχοι των επιτηδείων.
Οι μετανάστες δεν έχουν σπίτι, εργασία ή κάποιου άλλου είδους υποστήριξη, με μόνα “πράγματα αξίας” τα όργανά τους, όπου όντες απελπισμένοι, η πώληση τους φαίνεται να είναι η μόνη τους επιλογή.
Από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στην Συρία, υπολογίζεται πως 20.000 Σύριοι έχουν πουλήσει τα όργανά τους. Παρόμοια κατάσταση και με το τσουνάμι του 2004 στην Ταϊλάνδη, τον σεισμό της Αϊτή το 2010 και γενικότερα μετά από κάποια πολεμική συμπλοκή ή κάποια φυσική καταστροφή, τις τελευταίες δεκαετίες.
Η πώληση οργάνου μπορεί να είναι μία άμεση οικονομική ενίσχυση, ωστόσο οι κίνδυνοι μίας επεμβάσεως από μαυραγορίτες, με αμφισβητούμενες συνθήκες υγιεινής, έχουν ως συνέπεια οι δότες να μένουν με χρόνια μετεγχειρητικά προβλήματα, χάνουν την δυνατότητα εργασίας και οδηγούνται βαθύτερα στα χρέη και την φτώχια.
Η απάντηση σε όλη αυτήν την κατάσταση είναι δυσκολότερη, σε σύγκριση με την διακίνηση ναρκωτικών και του trafficking, καθώς η πάταξη αυτού του είδους εγκλημάτων σημαίνει και απώλεια ζωών.
Μία εκδοχή είναι η νομιμοποίηση πώλησης οργάνων, ώστε οι δότες να μπορούν να πωλούν τα όργανά τους απ’ ευθείας σε νοσοκομεία και σε δότες, ώστε να παραγκωνιστούν οι μεσάζοντες και οι επεμβάσεις να γίνονται σε καθαρό, υγιές περιβάλλον.
Η χώρα – έκπληξη που κάνει νόμιμη πώληση οργάνων από το 1988
Όπως συμβαίνει στο Ιράν από το 1988, όπου εξαλείφθηκε η μαύρη αγορά και οι λήπτες σε αναμονή μηδενίστηκαν. Το μοντέλο του Ιράν είναι μοναδικό για το Ιράν και τους νόμους του. Εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν θέματα διαφθοράς και εξαναγκασμού, όπως επίσης και προβλήματα νεφρο-τουρισμού.
Δεν υπάρχει λόγος να μην λειτουργήσει αυτό το μοντέλο και σε άλλες χώρες. Αυτό θα εξαρτηθεί από το σύστημα υγείας της κάθε χώρας και τους κανόνες βιομηχανίας τους. Υπάρχουν και ζητήματα ηθικής που θα χρειαστεί να καταπολεμηθούν.
Η νομιμοποίηση των οργάνων δεν είναι ίδια με την νομιμοποίηση των ναρκωτικών. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ, όχι ο πελάτης.
Θα παρακινούνται οι άνθρωποι να προκαλέσουν σωματική βλάβη στον ίδιοι τους τον εαυτό. Αυτό σημαίνει πως οι πιο ευάλωτοι της κοινωνίας θα εξακολουθούν να διατρέχουν κίνδυνο, καθώς πάντα θα υπάρχει κάποιος να διαθέσει το νεφρό του φθηνότερα από τον προηγούμενο.
Άνθρωποι σε απελπισία θα εξακολουθούν να πωλούν τα όργανά τους πιο χαμηλά από την “αρχική αξία”, αντίθετα με το σήμερα, όπου η εκμετάλλευση είναι θέμα “ευγενούς χορηγίας”. Για να το πούμε ωμά: Οι κυβερνήσεις θα μπορούν να συλλέγουν όργανα από τους φτωχούς.
Συμπερασματικά: Θα έπρεπε να είναι νόμιμη η αγοραπωλησία οργάνων;
Σε προσωπικό επίπεδο θα έλεγα όχι. Αλλά κάτω από ένα ορθό νομικό σύστημα, σε μία ορθή χώρα, με ορθό σύστημα υγείας, θα έσωζε πολλές ζωές.
Τελικά, θα εξακολουθείς να “παίρνεις” υγεία από κάποιον και να την πουλάς σε κάποιον άλλον, με αντάλλαγμα το χρήμα.
Δεν υπάρχει ηθικά “βολική” λύση. Ανεξάρτητα από το όποιο σύστημα, η ροή των οργάνων μπορεί να έχει μόνο μία διαδρομή: από τους φτωχούς προς τους πλουσίους. Μόνη οδός για να λυθεί το πρόβλημα οργάνων είναι η ανταπόκριση στην ζήτηση.
Πρέπει να αυξήσουμε μαζικά την νομική υποστήριξη των οργάνων και αυτό σημαίνει να αυξηθεί ο αριθμός των ζώντων δοτών. Για να γίνει κάποιος δότης σε ξένους είναι μεγαλειώδης πράξη αλλά θα συμβαίνει πάντα σπανίως. Όλοι όμως θα μπορούσαν να γίνουν δότες ως θανώντες.
Αυτοί είναι οι τρέχοντες δείκτες δοτών για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Υπάρχει αρκετή προοπτική για βελτίωσή τους. Χώρες που αλλάζουν σε αυτο-εξαιρούμενο σύστημα δωρητών βοηθάει, αλλά όχι πολύ.
Γιατί, ανεξαρτήτως συστήματος, ανεξαρτήτως επιθυμιών των δοτών, η απόφαση, σωστή ή λάθος, σχεδόν πάντα καταλήγει στους πλησιέστερους συγγενείς».
[ad_2]